Natacha Harlequin bracht haar jeugd door in het Westland. Haar ouders kwamen uit Suriname. Natacha zat op de school waar haar moeder als juf werkte. Haar vader werkte bij een bank en Delta Lloyd. In de nieuwste Nouveau vertelt ze over de band met haar ouders.
Opvoeding
Je bent niet bang. Je werd zelfs ergens een ‘heldin’ genoemd. ‘Bang? Waarvoor zou ik bang moeten zijn? Stort de wereld dan in? Ik heb van mijn moeder geleerd om goed te luisteren. Ik was als kind nogal een hittepetitje. Dan zei ze: ‘Even dimmen jij, ik zit niet meteen op ongevraagd advies te wachten, ik wil dat je eerst luistert.’ Ze was met hart en ziel leerkracht. Haar bezieling heeft ze aan mij doorgegeven.’ Haar moeder leerde haar ook zelfvertrouwen te hebben. Ze zette Natacha vaak voor de spiegel om te vertellen hoe mooi haar ogen, huidskleur en haren waren. Ze vormden weliswaar de enige zwarte familie in het witte dorp in het Westland, maar voelden geen discriminatie.
Vind je jezelf mooi? ‘Nee, nee, nee. Nee joh, natuurlijk niet.’ Lachend: ‘Ik vind altijd wel dat er van alles moet, work in progress.’
Zoals? ‘Ik vind altijd wel weer dat er kilo’s af moeten. Hè nee, nu ga ik het weer van de negatieve kant benaderen. Laat ik het omdraaien. Ik heb weinig rimpels. Genetisch bepaald, denk ik. En laatst vroeg op Instagram iemand wat ik met mijn tanden doe. Nou, niks. ‘Maar alle BN’ers doen toch iets aan hun tanden?’ schreef ze. Nou, nee. Wat ik wel zou willen veranderen is het feit dat ik te kort slaap.’
Vertel. ‘Vanaf mijn geboorte is het al zo dat ik gemiddeld weinig uren slaap. De kinderarts zei tegen mijn moeder dat het gewoon mijn bioritme is. Toen ik zwanger was van onze zoon heb ik voor het eerst acht of negen uur per nacht geslapen. Daarna zat ik weer op vier à vijf. Ik heb het inmiddels kunnen opvoeren naar zes uur door in de avond te sporten. Waar ik ook ben, of ik moe ben of niet moe ben, dit is gewoon hoe het is. Ik let er nu wel op dat ik niet vier keer per week een zeer korte nacht pak.’
Kracht
Door je vader ben je advocaat geworden. Je keek met hem naar de detectiveserie Matlock en dan analyseerden jullie het misdrijf. ‘Ja, en dan wilde ik altijd de persoon zijn die aan de kant van de verdachte stond.’
Je maakt een hoop leed mee in je werk. Hoe ga je daarmee om? ‘Ik heb gaandeweg geleerd om dat te parkeren. Voordat ik strafrechtadvocaat werd, had ik jarenlang een bijbaan in de zorg. Al jong leerde ik daar omgaan met vreugde, verdriet en overlijden en hoe belangrijk het is om aandacht en respect te hebben voor iedereen. In mijn werk als strafpleiter geldt dit evengoed. Als ik een zitting heb gehad die vrij emotioneel was, blok ik een uurtje om te reflecteren.’
Wat is je grote kracht? ‘Mijn communicatie met cliënten in combinatie met mijn analytisch vermogen. Ik heb iets dat lijkt op een fotografisch geheugen en kan goed ‘helikopteren’, de zaken vanaf een afstandje bekijken.’
Vader
Je bent in de media heel open over het vreemdgaan van je vader. Je vond het als twintiger heel raar dat je moeder bij hem bleef terwijl hij ook kinderen had bij andere vrouwen. Hoe kijk je daar nu tegenaan? ‘Ja, maar mijn moeder legde mij ook uit dat een relatie voor iedereen anders is. Mijn vader was voor mij een betrokken vader. Behalve moeilijke momenten waren er tussen mijn ouders ook veel momenten waarop ze het samen leuk hadden. Als twintigjarige was ik nogal principieel. Je bouwt een relatie op, gaat samenwonen, krijgt een kind en het idee is dan dat je eeuwig bij elkaar blijft. Tot iemand zich niet aan de regels houdt en alles op het spel zet. Ik begreep mijn moeders keuze toen niet zo goed, maar realiseer me nu dat je niet altijd kunt denken in goed en fout, dat het in de praktijk wel wat grijzer is. Dat zwart-witdenken eindigt in de praktijk vaak in gemêleerd denken. Ik wist toen niet wat ik nu allemaal weet. Ik wist van een paar kinderen die mijn vader elders had, maar niet hoeveel het er waren. En ik weet nu wie het zijn.’
Benieuwd naar de rest van het interview met Natacha? Je leest het in de nieuwste Nouveau. Vanaf nu in de winkel!
- Karin Kuijpers
- Mike van den Toorn