Joep van Deudekom over relatie: 'Het heeft lang geduurd voordat Machteld vond dat ze mocht genieten van een nieuwe liefde’

Sölden, Oostenrijk. Oktober 1992. Machteld van Rees is als accountmanager voor de Nederlandse Skivereniging aan het werk op een ski-event waar Joep van Deudekom optreedt met Peter Heerschop en Viggo Waas, zijn collega’s van cabaretgroep Niet uit het raam (NUHR). Machteld deelt portemonneetjes uit aan de honderden bezoekers, Joep ziet haar staan en stoot Peter en Viggo aan: ‘Moet je nou kijken man. Dat geloof je toch niet.’ Diep onder de indruk is hij van Machtelds looks. De volgende dag ontmoeten ze elkaar op de piste bij de ski- en snowboarduitleen en even later spreken ze elkaar in een café in het dal. Beiden hebben een sportopleiding genoten en ze raken niet uitgepraat, de klik is onmiskenbaar. Maar contactgegevens wisselen ze niet uit. We spoelen een jaar vooruit. Naar het moment dat een brief Machteld compleet van haar sokken blaast...

Brief

MACHTELD: ‘Die brief had Joep bij thuiskomst geschreven. Daarin verwoordde hij wat hij van mij en ons gesprek vond. Hij durfde de brief niet naar de skivereniging te sturen, waarop die opgevouwen in de binnenzak van zijn colbert verdween. Een jaar later werd NUHR weer gevraagd om op te treden bij het event...’

JOEP: ‘En frappant genoeg vind ik een paar dagen voor vertrek de brief in de voering van mijn colbert. Ik besluit hem alsnog te geven, zodra ik Machteld zie, maar van haar collega hoor ik dat ze er niet is. Te druk met het verbouwen van het huis dat ze net met haar partner heeft gekocht.’ Kansloos voelt Joep zich. Maar dan verklapt diezelfde collega dat Machteld het hele jaar over niets anders dan Joep heeft kunnen praten. Hij vraagt haar de brief alsnog aan Machteld te geven, die op haar beurt enorm getroffen wordt door zijn woorden. Spot on vindt ze zijn verwoording van de gevoelens, want zij voelt het net zo. Ze komt kijken bij een voorstelling en na afloop wordt er wat gedronken met de hele groep. De twee zien alleen elkaar. De vonken vliegen in het rond en er volgt een eerste kus. Er is geen weg terug.

JOEP: ‘Ik ben meteen gestopt met de relatie die ik had. Het liep al niet goed en de liefde die ik voelde voor Machteld gaf me het laatste zetje.’

Andere partners

MACHTELD: ‘Ik was net ten huwelijk gevraagd. Ik had het hartstikke goed, had net een huis gekocht. Zo’n artiest als Joep, die had vast in elk stadje een ander schatje. Ik dacht: wat ga ik overhoop halen door voor hem te kiezen? Je opvoeding gaat op zo’n moment een rol spelen. Dat het niet mocht, niet hoorde, dat voelde ik enorm. Het was een puinhoop.’

JOEP: ‘We reden stad en land af om elkaar een halfuurtje te kunnen zien en bedachten allerlei dingen om toch contact te houden. Zoals de vaste telefoon één keer laten overgaan om de ander te laten weten dat je aan hem of haar dacht.’

MACHTELD: ‘Joep was duidelijk over wat hij wilde, ik zwabberde heen en weer. Knettergek werden we ervan. We gingen er alle drie aan onderdoor. Voor de zoveelste keer spraken Joep en ik af dat het beter was geen contact meer te hebben. Ik verbleef tijdelijk in het huis van mijn ouders, die op vakantie waren, en schreef een brief naar mijn ex dat ik weer zou thuiskomen. Precies op dat moment belde Joep.’

JOEP: ‘Alsof ik aanvoelde dat ze weer van me wegdreef. Het was klip en klaar, zij was de vrouw van mijn leven. Dat had ik nog nooit zo ervaren. Daarom ben ik midden in de nacht naar haar ouderlijk huis gereden. Daar hadden we voor het eerst een paar dagen samen om elkaar te leren kennen.’

MACHTELD: ‘Dat huis van mijn ouders hebben we trouwens zeven jaar geleden overgenomen van mijn moeder. Dus de cirkel is wel mooi rond. Hier is het echt begonnen.’

Dat was aanpoten en volhouden, Joep.

JOEP: ‘Ik heb het niet cadeau gekregen. Het heeft lang geduurd voordat Machteld vond dat ze mocht genieten van een nieuwe liefde.’

MACHTELD: ‘Lang werd ik verscheurd door schuldgevoelens. Gek genoeg ga je je verantwoordelijk voelen voor een ander, een ex, omdat je diegene het geluk hebt afgenomen. Maar goed, dat slijt. Het hielp toen ook hij een andere relatie kreeg.’

Dertig jaar samen

Jullie zijn inmiddels dertig jaar samen. Is het nog steeds aanpoten?

JOEP, lachend: ‘Zeker. Ik krijg het nog steeds niet cadeau.’

MACHTELD: ‘Toen we vijfentwintig jaar samen waren, vond ik na het sporten een briefje op tafel dat ik naar de plek in het bos moest rijden waar we vroeger stiekem afspraken. Op de plek die wij ‘de grensweg’ noemden, op de grens van ons beider levens, zag ik Joep, gezeten aan een gedekt tafeltje met feestelijk ontbijt, zijn gitaar en een mooi kettinkje als cadeau.’

JOEP: ‘Briefjes schrijven we nog steeds naar elkaar. Ook als we het ergens over oneens zijn. Te lullig voor woorden, maar ik vind het bijvoorbeeld onsmakelijk als Machteld het vaatdoekje over de kraan hangt. Dan schrijf ik, namens het vaatdoekje, een brief aan Machteld: ‘Hier spreekt de kraan. Ik, maar ik spreek ook namens het vaatdoekje, en eigenlijk ook namens de spoelbak, zou het op prijs stellen als het vaatdoekje niet meer over mij heen gehangen wordt.’’

MACHTELD: ‘De humor tussen ons vind ik heerlijk. We maken veel grapjes. Verstoppen ons ook gerust ergens in huis als we weten dat de ander bijna thuiskomt.’

Verder lezen?

Het hele interview met Joep en Machteld (met schitterende foto's!) staat in de nieuwe Nouveau die vanaf morgen overal te koop is en rijk gevuld is met onderwerpen die belangrijk zijn voor het paar. Online bestellen kan natuurlijk ook!