Tibor Lukács over Hadewych Minis en de andere vrouwen in zijn leven

Zijn komedie All Inclusive heeft de Gouden Film-status behaald!

Goede tijden voor Tibor Lukács: de komedie All Inclusive, gebaseerd op een idee van hem, heeft de Gouden Film-status behaald. In de komedie van Aniëlle Webster wordt de relatie tussen Jacco (Tibor Lukács) en Sylvie (Jennifer Hoffman) zwaar op de proef gesteld, als Sylvie tijdens de vakantie in een all inclusive-resort een pauze in hun relatie wil.

Tibor sprak eerder met Cisca Dresselhuys exclusief voor Nouveau over de vrouwen in zijn leven, waaronder zijn moeder Inez, zijn vrouw, actrice Hadewych Minis en zijn zus Saskia. Je leest dat interview hier:

Tibor over zijn moeder Inez:

'Ik was stikjaloers als zij verliefd was'

‘Het ging er vroeger soms heftig aan toe tussen mijn moeder en mij, ik was geen gemakkelijk kind. We rollebolden weleens letterlijk over de vloer. Allemaal het gevolg van de scheiding tussen mijn ouders, toen ik negen jaar was.

Tibor Lukács

Ik voelde me verscheurd tussen mijn vader en moeder. Als ik bij de een was, voelde ik me schuldig tegenover de ander. Dat ging zo ver, dat ik op vakantie met mijn vader in Parijs een dagboek bijhield, waarin ik schreef: ”Het is hier fantastisch, de Eiffeltoren is prachtig en ik houd heel veel van jou.” Na terugkomst liet ik mijn moeder dat dagboek dan lezen.

Zij heeft het niet gemakkelijk gehad in haar leven. Haar moe­der stierf jong en haar vader had de nodige problemen overgehouden aan zijn verblijf in een jappenkamp. Als jonge vrouw van 23 raakte ze in verwachting van mijn zus, maar de vader van het kind ging ervan door, dus stond ze er alleen voor.

Toen ze 27 was, leerde ze via een con­tactadvertentie mijn vader kennen, een twaalf jaar oudere rechter, die al tweemaal gescheiden was. Heel fijn was dat hij meteen dol was op haar dochter, mijn zusje, die hij ook geëcht heeft. En toen werd ik dus geboren, een zoon, waarmee hij heel gelukkig was.

Maar ja, mijn vader was, zoals ze dat noemen, geen goed relatiemateriaal. Hij wist dat zelf ook wel en zei ooit tegen me: “Relaties waren mijn struikelblokken.” Hij leefde zijn eigen leven; als hij maar een boek had, was hij gelukkig. Hij omringde zich met boeken, had er duizenden en zat elke vrije minuut te lezen.

Het gezinsleven en de huis­houding kwamen op mijn moeder neer, waar­door zij zich niet kon ontwikkelen tot de vrouw die ze had kunnen zijn. Ze had Spaans gestudeerd en was verpleegster geweest, maar tijdens haar huwelijk kwam het niet meer van buitenshuis werken.

Toen ik negen was, zijn mijn ouders gescheiden. Ze bleven overigens wel vrienden tot het eind van mijn vaders leven, maar een huwelijk waarin de een zijn eigen leven leidt en de ander al het werk moet opknap­pen, is niet bepaald kansrijk. Mijn moeder heeft zowel de opvoeding van mijn zus als van mij vrijwel alleen gedaan, omdat de vaders niet echt hun verantwoordelijkheid namen.

Na de schei­ding moest ze geld verdienen. Ze begon een studie bedrijfsmaatschappelijk werk en nam kostgangers in huis. Later ging ze bij een reis­bureau werken, dat wandelreizen naar Engeland organiseerde.

Toen ik een keer met mijn moeder meeging op zo’n reis, raakte ze verliefd op de wandelgids. Dat kon ik helemaal niet hebben, stikjaloers was ik, graag had ik hem van al die mooie kliffen onderweg geduwd.

Eenmaal thuis stuurde hij bandjes met zwijmelmuziek naar mijn moeder: liedjes van Leonard Cohen. Wat heb ik daardoor een hekel aan die zanger gekre­gen. Volstrekt ten onrechte natuurlijk. Als ze naar zo’n bandje luisterde, zweefde mijn moe­der twee meter boven de vloer. Minder leuk werd het toen de vrouw van de gids belde; hij bleek getrouwd te zijn.

De hechte band tussen mijn moeder en mij, die in mijn jeugd voor pro­blemen zorgde, is nu beter dan ooit. Zij is het cement en het fundament in mijn bestaan, degene die ik bel als er problemen zijn. Ik voel me rijk en sterk met zo’n moeder. In tijden van nood reikt ze me extra stenen aan voor de muur, die ik dan om me heen bouw.

Twee jaar geleden, op haar 70ste verjaardag, heb ik gespeecht. Zij dacht dat ik nog iets met haar ging afrekenen. Geen sprake van, ik was alleen maar blij om haar te kunnen eren als de krachtige, lieve, trouwe vrouw die ze is. Ook degene die me bij wijze van spreken de toneelschool in geduwd heeft om auditie te doen. Ja, je mag wel zeggen dat ik een echt moederskind ben.’

Tibor over zijn zus Saskia:

'Zij nam mij als tiener mee uit'

‘Mijn zus was zeven toen ik geboren werd, zij is er dus mijn hele leven geweest. Officieel is ze mijn halfzus, maar dat woord haat ik. Het is totaal niet van toepassing op Saskia. Zij is er altijd voor mij geweest, tot de dag van vandaag. Vanwege de ingewikkelde situatie thuis hadden wij het vroeger ook weleens moeilijk en vochten we elkaar de tent uit. Ik kwam toch als een indringer in het duo dat zij jarenlang met mijn moeder vormde. Maar tege­lijkertijd was ze degene die me als tiener mee uit nam, die me met van alles liet kennismaken.

Tibor Lukács

Een tijdlang was ze een echte punker, met afwisselend geel, blauw of paars haar en soms een kaal­geschoren hoofd. Inmiddels is ze bio­loge en werkt ze bij het RIVM. Ze houdt enorm veel van dieren, eigenlijk had ze dierenarts willen worden, maar voor die studie werd ze uitgeloot.

Vroeger had ze cavia’s en een paard, Okkie, dat door de huiskamer liep om in de tuin te komen. Ze kende alle ganzen en eenden in de omgeving, die ze namen gaf en verzorgde. Nu heeft ze katten, cavia’s en weer een paard. We zijn totaal verschillend, maar ze is me altijd tot steun geweest. Zij was er meer voor mij dan ik voor haar.’

Tibor over echtgenote Hadewych:

'Door haar ben ik een blijer mens geworden'

‘Terwijl ik niet kan paardrijden en in het zadel gehouden moest worden door een begeleider, heb ik haar ten huwe­lijk gevraagd vanaf een wit paard. Je begrijpt de symbo­liek: prins op het witte paard.

Ik droeg een keurig zwart pak, een wit overhemd met zwarte strik, het was ergens op de Veluwe bij het hotel waar we logeerden. Hadewych was hoogzwanger van ons eerste kind, zij stond stom­verbaasd met een toeter van een buik naar me te kijken; onder een paraplu, want het regende keihard. Nou ja, de bedoeling was duidelijk: ik wilde graag met haar trouwen.

Nouveau

Voor mij een hele beslissing, want door de drie scheidin­gen van mijn vader had ik weinig fiducie in het instituut huwelijk. Misschien wilde ik dat beeld wel graag recht­zetten.

In 2012, toen onze zoon een halfjaar was, zijn we getrouwd, gewoon op een doordeweekse dag op het stads­deelkantoor in Watergraafsmeer.

Na tien jaar en met inmiddels twee kinderen is het toch anders dan wanneer je jong en superverliefd ja tegen elkaar zegt. Het betekent nu eigenlijk meer. Vóór Hadewych had ik een lange relatie van tien jaar, die vooral gekenmerkt werd door krampachtigheid. Ik wilde per se bewijzen dat ik, anders dan mijn vader, in staat was een relatie in stand te houden, mij zou je niet zien weglopen. Dat liep uitein­delijk toch niet goed af.

Met Hadewych is het heel anders. De angst en krampachtigheid zijn verdwenen, we geven elkaar veel ruimte, maar bespreken wel alles met elkaar. Zij is een vrouw met lef, die haar hele leven durft om te gooien. Dat heeft ze gedaan toen ze haar vaste aanstelling bij Toneelgroep Amsterdam opzegde en voor de muziek koos. Ze heeft nu een eigen one-woman-show, waarin ze op haar eigen manier nummers zingt van bijvoorbeeld Rita Reys, de Zangeres zonder Naam en Anouk.

Waar ik soms anderhalf uur op het toneel sta om een midlifecrisis uit te beelden, doet zij dat met een nummer van drie en een halve minuut. Haar stem gaat dwars door je heen. Ze is opgegroeid in een muzikaal gezin, waar de hele dag Bach te horen was. Haar moeder speelde viola da gamba, haar vader was docent fluit aan een Duits conservatorium, zijzelf had vioolles.

Haar jeugd was probleemlozer dan de mijne, hoewel haar ouders ook gescheiden zijn, maar dat ging met minder hobbels gepaard dan bij mij thuis. Behalve dat ze veel lef heeft en niet bang is haar verschil­lende talenten te onderzoeken en aan de buitenwereld te tonen, kan ze heel goed genieten.

Door haar ben ik een blijer en rijker mens geworden. We zijn heel eerlijk tegen elkaar, ook over ons werk. Ze geeft me kritiek waar ik echt iets mee kan. En verder ben ik heel blij dat ze de moeder van mijn kinderen is.’

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in