Myrthe van Pelt: 'Ik ben een ras-onderhandelaar'

De talent-agent wil de beste deal voor 'haar' vrouwen.

Myrthe van Pelt (41), agent van onder andere 'Jet, Nadia, Dionne, Amber, Simone en Fidan' wil voor 'haar' vrouwen altijd de beste deal sluiten.

‘Ik heb nooit ambities gehad om een eigen bedrijf te hebben, maar nu ik het heb, wil ik nooit meer in loondienst werken. De vrij­heid van eigen baas zijn, is fe-no-me-naal! Ik heb geen last van een glazen plafond en niemand hijgt in mijn nek of ik iets wel af heb. Ik ben nu wel voor alles verantwoor­delijk, maar ik kan ook op dinsdagmiddag met een boek op de bank liggen.’

'Ik vind het heel prettig dat werk en privé nu door elkaar lopen'

Myrthe begon ruim twee jaar geleden voor zichzelf. Ze vertegenwoordigt onder meer Fidan Ekiz, Nadia Moussaid en Roanne van Voorst. Haar ondernemerschap bracht een heel andere manier van leven mee. ‘Vrijheid is helemaal fijn als je kinderen hebt. Ik vind het heel prettig dat werk en privé nu door elkaar lopen. Soms werk ik ’s avonds of in het weekend en soms ben ik overdag vrij. Mijn zoons Moos en Mingus zijn nu zeven en vijf en ik vind het heel goed dat ze zien dat ik hier in mijn werkkamer zit te werken en zij zichzelf moeten vermaken. Bas, mijn vriend, is ook ondernemer, dus ze zien dat van ons allebei.’

VERTROUWEN

Toen Myrthes baan als agent voor schrijvers stopte, wilde schrijfster/presentator Jet van Nieuwkerk heel graag bij Myrthe blijven. Daarom startte Myrthe haar eigen onder­neming. Inmiddels vertegenwoordigt ze tien fascinerende, talentvolle schrijfsters en presentatoren.

‘Wat me het meest raakt van al die bijzondere vrouwen, is dat ze mij ver­trouwen. Samen stippelen we hun carrière en strategieën uit en dan is het zo eervol dat ze hun ziel en zaligheid bij mij neerleg­gen. Ik word daar heel blij van. Ik ben wel een ras-onderhandelaar, al zeg ik het zelf. Ik vind dat ook heel belangrijk. Er is een enorme loonkloof tussen mannen en vrou­wen, dus ik zorg ervoor dat deze vrouwen echt goed betaald krijgen. Dat is mijn mis­sie geworden en ik krijg een kick als dat lukt.’

DERTIEN KEER VERHUISD

Sinds drie jaar woont Myrthe met haar gezin in een zelf ontworpen huis aan een oude dijk in Amsterdam-Noord. Veel licht en lucht wilden ze, veel hout ook en bene­den een gietvloer zodat de kinderen door de kamer kunnen fietsen.

Myrthe: ‘Het is mijn eerste huis dat als thuis aanvoelt. Ik hechtte nooit aan een woning, omdat ik zo vaak ben verhuisd; als kind al, doordat mijn vader bij de marine zat. We woonden ook op Curaçao, waar mijn moeder vandaan komt, en op Aruba. En sinds ik weer hier woon, vanaf mijn zestiende, ben ik alleen al in Amsterdam dertien keer verhuisd.

'Als Bas zou zeggen: morgen verhuizen we naar Hawaï, dan zou ik zo meegaan'

In Noord vind ik het heerlijk en omdat we hier met ons gezin ons anker hebben uitgegooid, voelt het als thuis. Maar als Bas zou zeggen: morgen verhuizen we naar Hawaï, dan zou ik zo meegaan. Ik ben gewend om opnieuw te beginnen. Op een nieuwe plek kun je jezelf ook steeds opnieuw uitvinden, het heeft ook voordelen.’

ALLES VERANDERT

Myrthes ouders scheidden toen zij twaalf was. Ze woonde toen bij haar moeder en haar nieuwe vriend op Aruba. Vreselijk vond ze dat, dus ze verhuisde naar een tante en later naar vrienden.

‘Ik heb veel van mijn rommelige jeugd geleerd. Dat mensen fou­ten maken en dat het leven bestaat uit gol­ven van rotperiodes en fijne tijden. Niks blijft hetzelfde. Ik ga ervan uit dat alles altijd verandert. Voordeel is, dat ik daardoor nooit bang ben voor verandering. En ik heb geleerd om mezelf weer op te pakken als het niet goed gaat. Het leven gaat door, dus hoe rot je je ook voelt: sta op, kleed je aan, en ga naar buiten. Op diezelfde manier heb ik mezelf aangeleerd hoe ik iemands agent moest worden: gewoon beginnen en uitzoe­ken hoe dat moet. Aanpakken.’

'Ik wil niet vanuit angst leven, zoals ik bij veel mensen zie'

Myrthe is nooit nerveus als ze met mach­tige omroepbazen om de tafel zit. ‘Ik weet door mijn verleden dat dingen soms tegen­zitten of mislukken, dus ik trek mezelf niet snel iets persoonlijk aan. Ik voel me daar­door vrij. Ik wil niet vanuit angst leven, zoals ik bij veel mensen zie. Als je de hele tijd bang bent om iets te verliezen, of om iets niet goed te doen, wat voor leven heb je dan? Een tegenslag betekent niet het einde van het leven, het hoort erbij.

Dat vertrouwen groeit ook als je ouder wordt. Ik moet voor mijn uiterlijk weliswaar de laatste jaren meer mijn best doen: elke dag opmaken en haren föhnen, maar ik voel me in alles vrijer en dat straal ik uit. Het baren van twee kinderen voelde ook als een open­baring. Ik dacht: als ik twee jongens op de wereld kan zetten, wie maakt mij dan nog wat?’

Dit interview heeft eerder in de printeditie van Nouveau gestaan © DPG Media 2021

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in