Fockeline Ouwerkerk: 'Voordat de kinderen er waren, had ik vaak fomo en wilde ik alles zien en meemaken'

Actrice Fockeline Ouwerkerk (42) heeft al heel wat rollen op haar naam staan, maar door de hitserie Zussen staat ze weer helemaal in de spotlights. De serie draait om een groot familiedrama waarbij drie halfzussen na hun vaders dood worden geconfronteerd met elkaars bestaan en samen het een na het andere familiegeheim ontrafelen.

Succesvolle serie

Zussen is een gigantisch succes. Kun je nog normaal over straat? ‘Sinds Zussen komen mensen weer naar me toe om te delen hoe leuk ze de serie vinden. Aan de ene kant is het een bevestiging dat de serie aanslaat, maar aan de andere kant is het ook gek als wildvreemden je aanspreken. Zodra je bij iemand in de huiskamer komt, word je een bekende. Mensen vergeten dat ze je eigenlijk niet kennen, want ze zien je elke week. Of misschien wel een hele avond lang.’

Voor deze rol moest je erg de diepte in. Zijn dat rollen die goed bij je passen? ‘Dat denk ik wel. Het verhaal start als Nienke een brief krijgt en bij de notaris te horen krijgt dat haar vader haar vader niet is. Dan staat je leven natuurlijk op zijn kop. Ik kon me daar heel goed in inleven. Dat kwam mede door de regisseuse, die ik enorm vertrouwde. Ik kon er helemaal induiken en deze rol ligt me erg goed op dit moment.’

'Ik vroeg me natuurlijk ook wel af of het nou een goed idee was, maar ik wilde me niet laten leiden door de mening van de buitenwereld'

Bekijk ook

Jette van der Meij: 'Sommigen vonden dat ik mijn ziel aan de duivel had verkocht' | Nouveau

Emoties

Bij jouw karakter Nienke komen in de serie veel emoties los. Ben je zelf ook een gevoelig type? ‘O ja, zeker. Na Zussen komt er altijd een aflevering van Spoorloos op tv en daarbij moet ik altijd janken. Sowieso jank ik veel. Of het nou bij een sportwedstrijd is waar iemand een belangrijke prijs wint of als mensen lieve dingen tegen elkaar zeggen. De traan ligt bij mij aan de oppervlakte. Net zoals verdriet en woede.’

In het verleden was je als actrice onwijs perfectionistisch en kritisch op jezelf. Hoe uitte zich dat? ‘Ik ging nooit voor minder dan een tien. Dat was mijn streven in alles. Ik had het gevoel dat ik altijd mijn best moest doen en op een gegeven moment slaat dat een beetje door. Als vrienden kwamen eten, moest de avond geweldig zijn, ik moest er perfect uitzien en ook in mijn werk vroeg ik te veel van mezelf. In die tijd stond ik vaak in het theater en dan speel je avond na avond dezelfde voorstelling. Ik had mezelf voorgenomen dat het elke avond beter moest zijn dan de avond ervoor. Daarmee leg je een enorme druk op jezelf, waardoor het genieten wegvalt. Uiteindelijk ben ik in therapie gegaan toen ik paniekaanvallen kreeg.’

Zelfliefde

Wat zei de therapeut? ‘Ik moest voor de spiegel gaan staan en tegen mezelf zeggen: ik ben goed genoeg zoals ik ben. Ik dacht: ben je helemaal gek geworden? Ik ben nog helemaal niet goed genoeg! Ze vroeg me toen wat ik tegen een vriendin zou zeggen en ik antwoordde: ‘Dat het helemaal oké is.’ Toen zei ze: ‘Maar jij bent toch zelf ook gewoon een vriendin van iemand?’ Van haar kreeg ik letterlijk de opdracht om mezelf als een vriendin te zien en wat zachter voor mezelf te zijn. Dat was echt een eyeopener. Gelukkig heb ik dat überkritische en perfectionistische helemaal los kunnen laten.’

Je zegt dat je zachter bent geworden. Heeft dat ook met het moederschap te maken? ‘Zeker. Als je moeder wordt, valt alle egoïstische vrijheid weg. Mijn vriend en ik hadden ons voorgenomen dat we ons echt niet zouden laten leiden door die kleintjes en dat ze met ons mee de wereld rond zouden reizen in een rugzak. Pas als je kinderen hebt, besef je wat dat inhoudt en kom je erachter dat het totaal anders werkt. Ik heb door de kinderen ook geleerd om nee te zeggen. Daarvoor dacht ik: prima, ik doe een danswedstrijd op tv, ik speel een voorstelling en doe ernaast nog een serie. Dat gaat nu niet meer, dus de keuze is makkelijker gemaakt. Dat heeft me ook veel rust gegeven. Voordat de kinderen er waren, had ik vaak fomo en wilde ik alles zien en meemaken. Inmiddels is mijn wereldje veel kleiner geworden en dat vind ik helemaal niet erg

Ben je een familiemens? ‘Dat is me met de paplepel ingegoten. Ik kom uit een heel warm en hecht nest. Ik vind het zo waarde- en liefdevol als je zoiets kunt opbouwen. Je kunt er altijd op terugvallen en ik gun mijn kinderen dat later ook. Dat is het grootste doel in mijn leven.’

Benieuwd naar de rest van het interview met Fockeline? Je leest het in de nieuwste Nouveau. Vanaf nu in de winkel.