Lili Marlene was er een beetje bij op de Dam.
Amsterdamse burgemeester Femke Halsema kent haar klassiekers. Bij de Dodenherdenking droeg ze een hoed à la Marlene Dietrich.
De Duitse filmster verfoeide alles wat met Hitler te maken had en brak zelfs met haar zus die pro-Adolf was. Dietrich naturaliseerde tot Amerikaanse en trad in de oorlog vaak op voor de geallieerde troepen.
Dietrich werd in WOII heel bekend door het nummer Lili Marlene, een smartlap over het liefje van een soldaat dat buiten de kazerne steevast bij een lantaarn op hem wachtte.
Bei der Kaserne
Vor dem grossen Tor
Steht 'ne Laterne
Und steht sie noch davor
Da wollen wir uns wiedersehen
Bei der Laterne wollen wir stehen
Wie einst Lili Marlen
Naarmate de tekst vordert blijkt dat de soldaat inmiddels van de kazerne naar het slagveld is verhuisd. Hij vraagt zich in de refreinregels af op welke soldaat Lili Marleen nu bij de lantaarn wacht. In het laatste couplet laat Lili's verliefde mond de soldaat 's avonds uit de aarde opstijgen, waarna hij ronddwaalt bij de lantaarn waar hij haar ooit ontmoette. Of met de aarde een loopgraaf wordt bedoeld waaruit de verlangende gedachten van de soldaat opstijgen, of een soldatengraf waaruit zijn geest opstijgt, blijft onduidelijk.
Lili Marlene werd vanaf 1941 dagelijks op een vast tijdstip werd gedraaid door Radio Belgrado, waar zowel de Duitse als de geallieerde troepen naar luisterden. Voor wie het thuisfront miste, was het een en al weemoedige en neerslachtige herkenning. De knipoog naar Marlene's stijl - die scheve hoed was haar handelsmerk - was dus een goed doordachte keuze van Halsema.
Foto's (c) ANP, Getty Images
Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in