/https%3A%2F%2Fcdn.pijper.io%2Fnouveau2024%2F9%2F1%2F221070419.jpg "Isa en Medina: 'We durven nu ook onze heel kwetsbare kanten met elkaar te delen'")
Isa Hoes (49) en Medina Schuurman (47) zijn beiden actrice en schrijfster. Samen schreven zij Te lijf: de kunst van het mooi ouder worden.
We ontmoetten elkaar op de set van Rozengeur & Wodka Lime en het was meteen ‘aan’. En goed ook. De regisseur dreigde ons zelfs apart te zetten tijdens scriptlezingen. Zo irritant klef waren we. En luidruchtig. En betweterig... Wij hadden nergens last van, onze omgeving daarentegen behoorlijk. Maar dat is inmiddels meer dan vijftien jaar geleden.
Vier seizoenen lang hadden we de tijd om elkaar te leren kennen en vriendinnen voor het leven te worden. Daarna werden we opgeslokt door het leven van alledag, met onze eigen ups en downs. Natuurlijk zagen we elkaar, soms meer en dan weer minder, en waren we er voor elkaar. Maar afgelopen jaar besloten we samen een boek te schrijven. Omdat we meer leuke dingen met elkaar wilden doen. “Néééé, weet je wel waar je aan begint?”, kregen we te horen. En “O jee, dit zou weleens het einde van jullie vriendschap kunnen zijn...” Wij zagen echter geen enkel bezwaar in een dagelijkse samenwerking. Sterker nog, we verheugden ons erop! En die intense samenwerking van ruim een halfjaar is verlopen zonder één onvertogen woord. Maar wat nog veel interessanter is, is dat we elkaar nog steeds aan het leren kennen zijn. We praten en delen, steunen elkaar, sturen elkaar bij en daardoor groeien we. We durven nu ook onze heel kwetsbare kanten met elkaar te delen.
Lees ook: Maria Goos ontmoet Isa Hoes & Medina Schuurman: ‘We zorgen heel goed voor elkaar’
Dat is niet altijd even makkelijk, daar moeten we eerlijk over zijn. Vorige week hebben we beiden, ieder een dag na elkaar, een diepe angst met elkaar gedeeld. Iets wat je onbewust verbergt, op een zogenaamd veilig plekje, zodat niemand het kan zien. Maar waar wij achter kwamen, was dat we dat niet meer willen. Want dat geheim zorgt ervoor dat we niet voluit kunnen leven. Ons niet echt vrij voelen om te doen wat we eigenlijk graag willen doen: stralen, genieten, het leven omarmen. Maar als we dat willen, moeten we alles omarmen. Ook ons geheim...
Nu denken jullie: wat is dat dan? Weet je, het is niet zo interessant wat dat dan precies is. Wij denken dat iedereen zo’n geheim heeft. Goed weggestopt voor de buitenwereld. Maar misschien is het wel heel ongelukkig dat het ‘er niet bij mag zijn’. Want al onze stukjes bij elkaar maken dat wij zijn wie we zijn. Groot en klein. Hard en zacht. Angstig en kwetsbaar. Luidruchtig en betweterig. Noem maar op en vul maar aan. Het gaat niet alleen over het deel dat je zo leuk vindt aan jezelf of waarvan je denkt dat de buitenwereld het zo leuk vindt. Vaak wéten we niet eens waarom mensen ons mogen. Dat is nou eens een goede vraag aan je vrienden: waarom vind je mij leuk? Kijk maar eens wat er dan gebeurt...