25 reistips en andere vakantie-overwegingen

Vroeger wilde ik altijd de hele wereld rond, maar ik ben getrouwd met iemand die niet persé vier weken naar Indonesië, Thailand of Zuid-Afrika hoeft. Naar de Malediven dan weer wel, want daar is het buitenaards mooi duiken, maar meestal zoeken we ons vertier dus wat dichterbij. Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik zelf ook steeds minder zin heb om ver weg te gaan, en dan met name als het met het vliegtuig is.

Lees ook

'Eigenlijk had ik nu nieuwe borsten moeten hebben, maar het liep anders'

Travel (not so) light

Want ik wil graag mijn eigen kussen mee, heb liever een paar schoenen teveel dan te weinig bij me en ik geef nog steeds de voorkeur aan echte boeken boven m’n e-reader. Hoe makkelijk en efficiënt het ding ook mag zijn, het is gewoon niet hetzelfde. Oftewel: ik ben niet zo van het travel light-principe. En dan nog alle gedachten die er onderweg door me heen gaan:

1)     ‘Heb ik mijn telefoonlader?’

2)     ‘En mijn accupack?’

3)     ‘Heb ik de paspoorten?’

4)     ‘Heb ik de tickets?’ (in geval van vliegen en trein)

5)     ‘Heb ik ons überhaupt ingecheckt?’

6)     ‘Ik heb het warm’

7)     ‘Maar toch wil ik een cappuccino’

8)     ‘Ik moet naar de wc’ (en ik heb een intense hekel aan openbare wc’s)

9)     ‘Ligt het briefje voor onze catsitter in de keuken?’ (alsof ze alles niet net zo goed weet als ik)

10)   ‘Heb ik mijn krultang?’ (zonder krultang geen ‘dansend haar’ voor mij)

11)   ‘Hebben we nog tijd om naar de tax-free-shopping te gaan?’ (die vraag stel ik hardop, aan Lief)

12)   ‘Ik heb zin in chocola’ (want het eten in het vliegtuig is niet te haggelen)

13)   ‘En in chips’ (voor als de chocola op is)

14)   ‘Ik heb het koud’

15)   ‘Waarom zijn de internationale glossies zo idioot duur?’

16)   ‘Waarom loopt die vrouw op stilettohakken van 20 cm? Ze is op een vliegveld!’

17)   ‘Waarom heb ik niet ook gewoon mijn hakken aan eigenlijk? Het is niet alsof ik een marathon moet lopen.’

18)   ‘Die vrouw heeft een leuke koffer. Ik wil ook een nieuwe koffer’

19)   ‘Kan ik hier ergens een glas wijn krijgen?’(lékkere wijn, geen azijn)

20)   ‘Heb ik die LBD wel ingepakt?’

21)   ‘Waarom ben ik geen kilo afgevallen terwijl ik gisteren een balansdag had?!’

22)   ‘Zal ik mijn lipgloss, handcrème en mini-parfum uit mijn tas halen? Of gewoon doen of ik gek ben?’ (security check)

23)   ‘Waarom willen zoveel meisjes stewardess worden?’ Maar écht? Seriously, sta je daar met je veiligheidsriem, zuurstofmasker en zwemvest allerlei capriolen uit te halen terwijl er niémand kijkt. Iedereen zit met z'n neus in z’n boek, magazine of tablet. Behalve ik. Want ik vind het zo lullig dat ze daar voor-de-kat-z’n-viool staan. Dus kijk ik en lach ik naar haar als we oogcontact hebben. In de hoop dat het de ellende een beetje goed maakt. 

24)   ‘Zijn we er al bijna?’

25)   ‘Moet m’n horloge nog naar voor of naar achter qua tijd?’ O, één van mijn beste tips ever: zet in je telefoon áltijd in je notities: ‘Lokale vertrektijd: zo-en-zo-laat. Want je wilt niet weten hoe vaak wij al té vroeg op het station en/of vliegveld hebben gestaan. Met dank aan mij. Niet aan Lief. Dat wilde hij graag vermeld hebben in dit blog. Alsof de mensen die ons kennen überhaupt zouden denken dat hij daar verantwoordelijk voor is. Iedereen kijkt automatisch direct naar mij als er zoiets gebeurt. Heel raar. Dat is dus ook direct de reden dat als ik iets briljants doe, ik dat aan iedereen vertel. Ik bedoel, er moet wel een beetje balans in blijven natuurlijk.

Zoveel als ik wil

Terwijl ik dit stukje zit te tikken, is een deel van mijn hoofd alweer aan het nadenken over inpakken. Want morgen gaan we naar München. Met de auto. Dus ik mag zoveel inpakken als ik wil. We gaan een rondje golfen, ik heb al één restaurantreservering geregeld en ook het Hard Rock Café staat op de agenda. Voor wie daar nog nooit geweest is: gaan! Ze hebben er ook heerlijke veggie-burgers, en laat plek over voor de Oreo Cheesecake. Eén portie is voor twee mensen trouwens. Niet volgens de kaart, wel volgens mij.

Wedden?

Dus zo direct ga ik mijn koffer zoeken. Vandaag heb ik ‘toilettas-technisch’ mazzel. Vanmiddag was ik bij Douglas en de leuke blondine die me meestal helpt, heeft me een paar hele mooie miniaturen meegegeven. Hoe lief is dat! Dus ik ga zo een wedje met Lief aan: binnen 45 minuten klaar zijn. Alhoewel... Ik wed wel met mezelf. Lijkt me beter.

Alleen, stel nu dat het weerbericht toch niet klopt? Moet ik toch een jas meenemen? Bovendien moet ik voor het golfen natuurlijk andere kleding én schoenen meenemen. Plus de golfsets. Lees: dan is auto al een heel eind ‘vol’. En nee, ik ben nog nooit naar Timboektoe geweest, dus ja, er is altijd een winkel in de buurt, maar ik heb nu eenmaal het liefst mijn eigen spullen. Ik vrees dat ik bij het soort ‘beter-mee-dan-om-verlegen’ mensen hoor. Want really: hoe erg is het om een keer een andere tandpasta of shampoo te gebruiken dan je eigen merk? Ik weet dat dus niet, want ik heb altijd mijn eigen tandpasta en shampoo mee.

Herinneringen maken

Maar, eenmaal op de plek van bestemming aangekomen, is het genieten. ‘Herinneringen maken’ zeggen we dan altijd. Dat ik daarbij ook ongeveer 500 foto’s maak waar ik vervolgens niks meer mee doe, hebben we het nu niet over. Dat ik al vijf keer aan een Albelli-album begonnen ben en er geen één heb afgemaakt ook niet. En dat ik zelfs een keer zo’n freubelpakket (ook wel bekend onder de naam scrapbook) heb gekocht en wat ik drie jaar later (ongeopend) weer terugvond tijdens een opruimaanval, vergeten we nu even, goed? 

Quality time

Het komt gewoon doordat we zo vaak weg zijn en ik soms domweg geen zin heb om alwéér in te pakken, uit te pakken, in te pakken en weer uit te pakken. Maar als je met het vliegtuig gaat, moet je ook nog ‘ns idioot ver voor vertrektijd al op het vliegveld zijn, loop je negen van de tien keer tegen chagrijnige beveiligingsmedewerkers op die je aankijken alsof je één of andere beruchte crimineel bent, en daarna zit je urenlang in een ruimte waar het óf koud is, óf warm. Waar je niet normaal kunt rondlopen en ik altijd het gevoel heb dat ik met m’n hoofd in een vacuüm zit. Toch kijk ik altijd uit naar de vakanties. We zijn regelmatig weg voor werk, en dan plakken we er meestal een paar dagen aan vast voor wat quality time. Daar geniet ik ontzettend van.

Terrasjes nooit genoeg

Alle terrasjes die er leuk uitzien - en ik zie altijd heel veel van dat soort terrasjes - wil ik bezoeken. Even wat drinken of een klein hapje doen. Daarom eet ik altijd maar kleine beetjes. Lief wordt daar gek van, want ‘we hebben nét ontbeten / geluncht! Hoe kun je nu alweer trek hebben?’. Dat heb ik ook helemaal niet, maar ik wil gewoon even op dat gezellige terras zitten. Een wijntje drinken. Of een cappuccino voor mijn part.

Thuiskomen

Om vervolgens weer richting huis te gaan. Geef toe: de terugreis is 10x makkelijker en sneller inpakken! En dan weer thuiskomen. Ons heerlijke huis waar ik zo graag ben, waar alles vertrouwd is. En mijn favoriete wijn al koud staat. ;)