Verlegen Jules Deelder

Wie was de man achter dat gevaarlijk uiterlijk van Jules Deelder?

Wat school er achter die zwarte maatpakken, dat met brillantine gelakte haar?

Een nieuw boek brengt de overleden dichter tot leven.



Opgebrand

Er zijn mensen die niet stokoud worden, maar die toch meer geleefd hebben dan menigeen die dat wel gegeven is. Jules Deelder was er zo een. De Nachtburgemeester van Rotterdam zette het leven naar zijn hand en haalde er alles uit wat er in zat. Dat is al iets om bewondering voor te hebben. ‘Beter opgebrand, dan uitgedoofd’, was zijn motto.



Verlegen

Hoe het kan dat een van nature timide jongetje zijn verlegenheid zó overschreeuwt, dat hij uitgroeit tot een unieke, volslagen eigenzinnige, onverstoorbare man?

In zijn boek over de dichter probeert Anton Slotboom het mysterie te ontrafelen.

Ik heb het met veel plezier verslonden. De zin van het leven ben je zelf – Het compromisloze leven van Jules Deelder brengt de vorig jaar overleden dichter namelijk bruisend tot leven.



Grote liefde

Ik was als meisje al gefascineerd door Deelder. Zijn eigenzinnige gedichten, zijn kennis van jazz en zijn uiterlijk. Daarachter was een hele wereld verborgen… Ook de ‘zachtheid’ die vrienden als wijlen Herman Brood, Bart Chabot en Loes Luca wel te zien kregen.



Zelf heb ik hem twee keer ontmoet, op een perspresentatie van het North Sea Jazz Festival en toen ik hem eens interviewde over zijn project Deelder Draait Door.

Ik was behoorlijk zenuwachtig, maar een gedeelde liefde voor jazz en mijn eigenwijze collectie jazzelpees sleepten me erdoorheen. ‘Een vrouw die echt van jazz houdt, dat zie je niet vaek.’

Jazz was zijn grote liefde, uiteindelijk was hij meer verslingerd aan het drummen, dan aan het dichten.



Sparta

De dichter kon grof zijn (‘Pleurt toch op man’, was een van zijn vriendelijkste uitingen in het plat Rotterdams), hij was zijn leven lang verslaafd aan verdovende middelen, smokkelde ze zelfs Colombia binnen.

Het zijn anekdotes die het boek van Slotboom spannend en speels maken, maar tussen de regels door lees je over die ‘andere’ Deelder, de ‘verborgen’ Deelder.

Over zijn kijk op leven en dood.

Nooit had hij gedacht de 75 te zullen halen, maar als ‘jong’ sterven er toch niet meer in zat, dan misschien toch maar tot het gaatje gaan? Voor dochter Ari en zijn Annemarie had hij wel gewild, voor hen had hij wel honderd willen worden, al wist hij dat met zijn leefwijze 75 al een behoorlijke mijlpaal was.

Van mij had hij ook nog wel een tijdje mogen genieten van zijn erelidmaatschap van Sparta en van zijn dagelijkse gin mét een wolkje tonic, zónder groente.

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in