The day after: struinen in de duinen

Van de week was de première van de musical On your feet! Wat een geweldig feest. De muziek brengt manlief en mij terug naar de begintijd van onze verkering.

In 1985 had een vriend een discotheek in Amsterdam, 'de Bistrotheque'. Het was in de tijd dat discomuziek de trend was en Conga hoorde zeker bij mijn favoriete nummers. Heerlijke muziek waar ik nog steeds vrolijk van word. Elke vrijdag en zaterdag zorgde ik samen met een vriendin voor de garderobe. Manlief kwam daar binnen en ik was gelijk verkocht. Die wilde ik hebben en ‘the rest is history’ zullen we maar zeggen.

Dit jaar zijn we 28 jaar getrouwd. Ik kan mij herinneren dat zelfs in die tijd mijn lijn onderdeel was van mijn leven. Mijn moeder komt uit een familie waar iedereen aan de stevige kant is. Mijn ergste nachtmerrie was dat ik dezelfde kant op zou gaan. Ik weet nog dat een van mijn nichtjes de bijnaam ‘kamerolifantje’ had op school.

Lees ook: Nooit gedacht dat ik dit zou zeggen: ik ga joggen!

Niet dat ze er last van had, want ze vond het eigenlijk wel leuk. Het was voor haar ook het begin van een unieke verzameling van olifantjes van steen, pluche, glas, hout noem maar op. Iedereen nam van exotische oorden een olifantje voor haar mee. Ik had er meer last van dat zij zo genoemd werd dan zijzelf. Zo’n bijnaam wilde ik niet.

Volgens mij is toen ook mijn eerste lijnpoging ontstaan. Natuurlijk waren er periodes dat het goed ging met mijn lijn, maar het loopt toch wel als een rode draad door mijn leven.

Gisteravond vierde mijn zoon zijn 22ste verjaardag. Ik heb de hele dag in de keuken gestaan om allemaal lekkere hapjes te maken en taarten te bakken. Op dit soort momenten heb ik dus totaal geen problemen. Normaal ben ik ook niet zo’n proever, dus kan ik makkelijk afblijven van al het lekkers.

Als er iets geproefd moet worden heb ik twee vrijwilligers om mij heen.? Maar op de avond zelf floepen er toch af en toe wat calorietjes naar binnen en die moeten er de volgende dag weer af!

Mijn vriendin Chris en haar man zijn van de week teruggekomen van vakantie en we besluiten om vandaag bij hun langs te gaan in Zandvoort. Daarna kunnen we dan een stevige wandeling maken over het strand. Chris is ook een fanatieke wandelaarster en ze besluit om mee te gaan. Alleen wordt het geen strandwandeling, maar gaan we het gebied van de Waterleidingduinen in.

Een gebied wat wij wel kennen van naam, maar waar we nog nooit zijn geweest. Chris loopt hier elke dag en kent de weg op haar duimpje. We besluiten om een wandeling te maken van ongeveer zes kilometer. We beginnen in de duinen met allemaal grazende reeën om ons heen en lopen verder in het bos.

We kijken onze ogen uit: wat een prachtig gebied! De zes kilometer is uiteindelijk veertien kilometer geworden en we komen na zon, diverse stortbuien en een tussenstop voor een warme muntthee vier uur later weer op het vertrekpunt bij Chris thuis. Een heerlijke middag, die we zeker nog een keer overdoen. Ik besluit om het joggen vanavond maar achterwege te laten en heerlijk onderuit gezakt op de bank de avond door te brengen.