Sylvia blogt: "Waarom je alleen een echte Chanel moet kopen, en geen kopie..."

Chanel heeft voor mij een magische klank. Of dat nu komt door het verhaal van de stoere en dappere Coco Chanel, feministe avant la lettre, de schitterende magnolia, of de tijdloze stijlvolle classics, weet ik niet precies. Waarschijnlijk is het een combinatie van de drie.

Gelukkige eigenaar

Inmiddels 45 jaar oud, ben ik de gelukkige eigenaar van diverse Chanel-items. maar onlangs, tijdens het uitmesten van mijn kasten, lades én 'bewaardozen', vroeg ik me af waar het nu eigenlijk mee begon. Wat mijn allereerste 'ding' van Chanel was.

Het was niet het parfum No. 5, maar een zonnebril. Een zwarte. Ook al past 'ie niet meer in het huidige modebeeld (de monturen zijn in de tussentijd minimaal twee keer zo groot geworden), hij ligt veilig in de mooie bijbehorende brillenbox en ik doe 'm zeker niet weg.

De liefde is alleen maar gegroeid

Ondertussen is mijn liefde voor het merk der merken alleen maar gegroeid. Als ik nu naar mijn verzameling parfums kijk, staat daar ook L'Eau bij én, mijn all time favourite, Beige, uit de reeks van 'les exclusifs'.

Mocht je die kopen, of je bent een lucky bastard en krijgt 'm cadeau, bewaar 'm vooral niet voor 'een feestelijk moment', maar geniet er volop van!

Maar waarom toch altijd en alleen Chanel?

• Ik droeg het op mijn bruiloft, de No.5 Eau Premiere, en die herinnering blijft voor altijd.
• Aan het einde van de dag ruik ik nog steeds lekker.
• Veel van de kleding is tijdloos, net als de sieraden, dus áltijd goed.
• Last but not least: Een Chanel-tas is een betere investering dan obligaties.

Als je het origineel niet kan betalen, koop dan iets anders leuks

En nee, Chanel No.5 en Beige zijn niet voor iedereen weggelegd, maar mensen, koop dan gewoon een ánder parfum. Bij de Etos verkopen ze óók fijne geuren. Denk aan een Davidoff, een Calvin Klein en een Hugo Boss. Doe jezelf (én je omgeving) een lol en geef daar je geld aan uit.

Want de knock offs, dat ís geen eau de toilette / parfum. Dat is synthetische zooi. Het ruikt niét hetzelfde, ook niet met heel veel verbeelding. Iedereen die het origineel kent, denkt alleen maar 'Wat rúik ik?' en voor de duidelijkheid: Dat is dan met een vies opgetrokken neus.

Persoonlijk vind ik dat dit ook geldt voor tassen en kleding. Als je het origineel niet kunt betalen, koop dan iets anders leuks!

Liever een echte Michael Kors dan een nep Prada

In de eerste plaats is dit een principekwestie: Je draagt bij aan illegale handel, en daarmee aan illegale arbeid. Ik geloof niet dat dát iets is, wat je moet willen. Daarnaast is het in feite diefstal, en ik kan je verzekeren dat de betreffende fabrikanten dat ook vinden. Helaas lijken veel mensen daar compleet lak aan te hebben. Het gaat meestal over "what's in it for me?"

Maar los dáárvan, én los van het overduidelijke gebrek aan kwaliteit, is het domweg niet hetzelfde. Het is toch veel leuker om een originele tas te kopen van DKNY, of Tommy Hilfiger, of Michael Kors? Call me stupid, maar ik heb liever een echte Michael Kors dan een nep Prada...

Op de één of andere manier vind ik het trouwens ook maar lastig te geloven dat je met een nep-Louis Vuitton Alma uit Turkije net zo blij bent als met een originele handmade tas. Het gevoel is gewoon ánders...

Zulke dingen koop je niet elke dag

Als je een echte tas koopt, waar je het boekje met het unieke serienummer bij krijgt, word je in de watten gelegd in de winkel (niet bij Harrods! wel bij de betreffende brand store/boutique), krijg je een glas champagne en doen ze hun best om van je dag een feestje te maken.

Als je dáár naar buiten loopt met je nieuwe aanwinst, of als je die onder de kerstboom vindt, dan onthou je dat. Zulke dingen koop/krijg je niet elke dag en ik weet dus ook nog precies de gelegenheden van mijn 'designer bags'. Voor mij maakt dat ze extra speciaal.

Kortom: Ik koop liever níks dan dat ik nepzooi koop. En eigenlijk vind ik dat iedereen dat zou moeten doen. Dan spaar je maar, of vraag je geld voor je verjaardag/Kerstmis/whatever. Is dat geen optie? Misschien moet je dan leren accepteren dat niet alles voor iedereen is weggelegd. Ik kan ook geen loft in London betalen, en ik kan ook niet elke tas kopen die ik mooi vind. Dus maak ik keuzes, maar wél met respect voor de ontwerper.