Sylvia blogt: "Mag ik het even met je over wimpers hebben?"

Ik ben namelijk gek op mooie wimpers. Ik kijk en vergelijk bij elke vrouw hoe die van haar zijn. Langer, korter, dikker, met of zonder mascara, en vooral: echt of nep….

Het allemaal begon met blauwe mascara

Vrouwen met een bouwjaar ergens rond 1973 weten vast waar ik het over heb. Zelf geef ik de schuld aan de Dolly Dots. Zij stonden bij Toppop opeens met knálblauwe ogen op het podium.

Ik denk dat de HEMA nog steeds met weemoed aan die hoogtijdagen denkt: Al die tieners die in drommen bij de kassa stonden om hun blauwe mascara te kopen. Zelf was ik 12 ofzo, dus ik praat over 1985. Gecombineerd met parelmoer lipstick, heb ik het angstige vermoeden dat mijn ‘blue addiction’ wel een jaartje of drie heeft geduurd.

Ze schreeuwen 'nep'!

Maar wimpers, die vind ik nog steeds mooi. Hoe langer en hoe meer, hoe beter. Tenminste, zo lang ze van jezelf zijn. Want de ‘eyelash extensions’ die een jaar of twee ineens overal verschenen, dié vind ik niet zo appetijtelijk, laat staan sexy.

Sommige vrouwen hebben ze tot vóórbij de wenkbrauw. Nog los van het feit dat ze van 10 meter afstand heel hard ‘nep’ schreeuwen, lijkt het me ook nog eens bere-onhandig want:

1. Zodra je ze aanraakt, vallen ze of raken ze in de knoop.
2. Oog make-up aanbrengen wordt een serieuze uitdaging. Hoe breng je eyeliner aan?
3. Oog make-up verwijderen, ook zo’n ding. Het moet er ’s avonds toch echt weer af allemaal, behalve dus die extensions. Bovendien wrijf ik, nadat ik mijn make-up heb verwijderd, graag in mijn ogen.
4. Ik denk niet dat we een lang en gelukkig huwelijk zouden hebben, die extensions en ik.
5. Komt ook omdat ik niet geloof dat mijn eigen wimpers ervan zouden opknappen, want hoe zien die eruit als de neppers uitvallen? Of als je ermee stopt? Ik vermoed zielige korte kleine stompjes van wimpers…

Wonder wimperserum? 'Yeah right'

Ondertussen hoorde ik van alles over wimperserums die je wimpers op fabuleuze wijze laten groeien. Nou ben ik graag goedgelovig waar het op make-up aankomt, maar dát ging er bij mij niet zo goed in. Dus toen ik vorig jaar op een beauty-event was en ik daar Revitalash zag staan, had ik een gezonde dosis scepsis.

Zelfs toen hoofdredacteur Claudia tegen me zei dat dát echt werkte, dacht ik nog steeds ‘yeah, right’. Maar, watje als ik ben, had ik een beetje te doen met de mevrouw van de organisatie die werkelijk níks leek te verkopen. Ik vind dat altijd zielig… Doen ze al die moeite en niemand koopt er iets.

Dus kocht ik zo’n Revitalash. Om het vervolgens in de kast te leggen en te vergeten. En zes weken terug tijdens een acute aanval van ‘schoonmaakdwang’, kwam ik het weer tegen en heb het toen bij mijn legertje van dagelijkse spullen gezet.

Nu heb ik ineens zulke lange wimpers dat de mascara op mijn oogkas komt en mensen aan me vragen of ik nepwimpers heb…

Onnodig te zeggen dat ik mascara aanbrengen nu veel leuker vind dan vroeger. Het liefst zonder eyeliner, want dan zie je nog beter hoe lang ze zijn. Is alleen wel weer lastig met foto’s, want zonder eyeliner en oogpotlood op de foto? Laten we zeggen dat ik daar niet echt van opknap. Dus daar moet ik nog op iets verzinnen.

Misschien koop ik van het weekend wel een knalblauwe mascara ;)