Sylvia blogt: "Help, mijn guilty pleasures worden steeds erger!"

O mensen, ik weet niet of het door mijn leeftijd komt, maar waar mijn guilty pleasures zich eerst nog beperkten tot het hard meeblèren met ABBA en schaamteloos genieten van de combi ‘wijn & chips’, moet ik nu een derde aan het rijtje toevoegen die vanuit het niets met stip op één staat:

Helemaal het einde

Ik kijk naar ‘Vamos met de familie Pos’ en dat valt voor mij toch echt in de categorie ‘SBS6 /campingtelevisie’. Een beetje voor de mensen die vol trots zeggen dat ze Temptation Island kijken. Snap ik ook niks van.

Ik heb ‘dus’ ook nooit gekeken naar ‘Helemaal het einde’, maar hoorde er natuurlijk wel veel over. Iédereen had het over de ‘wanna be snobs’ die iets met wijn gingen doen. Zelfs zonder het te kijken wist ik die dingen en kreeg ik dus ook mee dat zij wel als enige succesvol zijn en ook definitief in Santiago zijn gaan wonen.

Het enige wat ik dacht was ‘LB’. Een heel ouderwetse uitdrukking die staat voor ‘Lekker Belangrijk’ en waarschijnlijk ook direct verraadt dat ik al aardig op leeftijd ben. Hetzelfde dacht ik toen ik hoorde dat ze een eigen nieuwe realityserie kregen. Maar soms gebeuren er dingen waardoor je iets toch kijkt, zo ook nu.

Meelezen op Twitter

Met frisse tegenzin, en heel veel scepsis. En was verbaasder dan wie ook toen ik merkte dat ik het niet alleen prima kon kijken maar me zelfs vermaakte én hardop heb gelachen.

Ondertussen keek ik ook op Twitter en zag daar dezelfde reacties én keiharde kritiek. Het is denk ik ook wel een beetje als met truffel: you either love it or you hate it.

Vooral Ilona ligt vaak onder vuur. Maar het is nu net Ilona die ik het leukst vind. Om haar lach ik het meest én ik herken het meest in haar: het complete anti-kamperen / anti-outdoor / anti-spartaans / anti-afzien?

Ik heb het ook allemaal. Dus de manier waarop zij laat merken dat ze zich ernstig afvraagt of manlief soms een klap van een molenwiek heeft gehad, laat mij hardop lachen.

Dé rugzak

En dan heb ik het nog niet over de kleding, schoenen en uitrusting. Net als ik loopt ze op hakken en slippertjes. En net als ik kan ook zij op een gegeven moment niet anders dan toegeven dat die wandelschoenen toch écht wel heel handig zijn én lekker lopen.

En net als ik blijft ze nuffig genoeg om te zeggen ‘als ze dan maar wel roze zijn’. Gelukkig kan ook dat tegenwoordig allemaal en stapt ze, mét sportieve roze schoenen door de stad én de rimboe.

Wat me trouwens verbaasde, is dat ze zonder één klacht dan wel weer complete dagen met een rugzak loopt, soms los om een schouder, soms zoals het hoort en soms op haar borst (anti-zakkenrollers enzo). Zelf hou ik me altijd heel ver van rugzakken maar misschien moet ik het dan ook maar ‘ns proberen in plaats van een kek tasje. Past in ieder geval meer in.

Maar het is vooral de manier waarop ze dit samen beleven. Het opgewekt mopperend en bijdehandje Ilona en de volgens mij altijd goedgemutste Stefan met hun twee zoons die niet dromen maar doén. Die niet alleen zéggen ‘We gaan een reis maken’ maar het dan ook regelen. Voor die jongens zijn dit herinneringen voor het leven.

En als ze dan op zoek gaan naar piranha’s en Stefan zó onhandig uit een jeep stapt dat zijn short scheurt en op z’n enkels ligt, waardoor Ilona buikpijn krijgt van het lachen, dan lach ik heel hard mee. Het zou ook mijn reactie zijn als mijn Lief dat zou overkomen.

In werkelijkheid ben ik de kluns van ons tweeën dus die kans is niet zo heel erg aanwezig maar toch… Voor wie het gemist heeft, klik maar even hier en let vooral op de blik van die chauffeur / gids!

Cultuurbarbaar

Wat ik ook herken, is het ‘cultuurbarbaar’ zijn. Je kunt me in een bos en op een strand neerzetten en ik vermaak me urenlang. Zet me daarentegen in een museum en ik ben na een uur wel klaar. Oké, met uitzondering van ons mooie Rijks.

Dus het ‘Been there, done that, check en néxt!’ gedrag vind ik heerlijk.

Een paar weken geleden in Rome ook: Vaticaanstad en de Sixtijnse kapel vond ik super en genoten van de rondleiding, maar als ik dan naar zo’n Colosseum kijk, denk ik ‘Ja, tsja, indrukwekkend wel, maar om nu drie uur door zo’n stenen ruïne te gaan struinen, nou nee. Doe mij dan maar een glas prosecco op een terras’.

Kortom, je kunt er van alles van vinden, zoals ik al zei, dat deed ik ook, maar ik ga volgende week weer kijken. En ik ga roze wandelschoenen kopen. Of turquoise. Die rugzak, daar denk ik nog even over na, alhoewel ik al wel een leuke turquoise gezien heb op rugzakken.nl ;)