Peuter niet zo in je neus!

Het is één van de vele dingen waar ik niet zo veel, of eigenlijk gewoon helemaal niks, van begrijp: koppels die wat langer samen zijn en dan, heel geleidelijk, beetje bij beetje, alle decorum laten varen... En dan ineens kijk je naar iemand en denkt: wie ís die ‘laat-maar-waaien-laat-maar-hangen’-persoon?

Het begint met het opruimen van je hakken tot je ze niet meer kunt vinden, en het eindigt met een pittig kort kapsel en poepen met de wc-deur open.

Waaróm? Maar echt... je woont samen met de persoon die je ooit, jaren geleden, de liefste, leukste en lekkerste vond en waar je je best voor deed: lekker koken, lekker luchtje opdoen, lieve berichtjes sturen, en af en toe een cadeautje, gewoon omdat het kan. Je verdiept je in elkaar en wil álles weten wat er in dat leuke hoofd omgaat.

Op een gegeven moment besluit je dat je elkaar zó lief, leuk en lekker vindt, dat je gaat samenwonen, en misschien zelfs wel trouwen. Je zoekt en raapt allebei je spullen bij elkaar, kibbelt wat over foute stoelen en lelijke schilderijen en uiteindelijk heb je een fijn huis samen. Je doet eens samen boodschappen, kookt samen of voor elkaar en praat elkaar nog steeds elke avond de oren van de kop.

Dat dit op een gegeven moment wat minder wordt, soit. Want na een poosje weet je dat blauw zijn lievelingskleur is, dat ie geen meloen lust en gek is op, hou je vast ‘zure haring met slagroom’. Nee, ik kan me er ook niks bij voorstellen, maar hé, iedereen heeft recht op tenminste twee vreemde tics. Dat moet ik wel zeggen want ik heb er zelf ook een paar…

Dat je na tien keer niet altijd meer even oprecht lacht om zijn flauwe grappen, ook oké, maar hé, het draagt gewoon níet bij aan een levendige lekkere relatie als:

*Je zichtbaar in je neus peutert; doe dat maar als je in je eentje in de auto zit.

*Je boert, lang en hard; absoluut lustdodend en dat is wetenschappelijk bewezen. Denk ik, en anders zou dat moeten.

*Je je tafelmanieren vergeet: smakken, mes aflikken, niet even samen de tafel afruimen enz.

*Je andere manieren ook vergeet: de deur openhouden. De voordeur, autodeur, restaurantdeur.

*Je je neushaar niet in bedwang houdt. Zijn tegenwoordig heel prima apparaatjes voor.

*Dat geldt ook voor weelderig tierende wenkbrauwen. Die kun je bijknippen zodat ze weer in je ogen kan kijken.

*Je álles samen doet. Lief en ik, wij doen best heel veel samen vind ik zelf, maar we doen ook veel dingen apart, en dat is goed voor je relatie. Andere mensen zien, andere hobby’s hebben, tijd voor jezelf, al dan niet met vrienden en vriendinnen. Heb je ook weer wat om over te praten.

Maar dames, voor jullie denken dat ik alleen maar op kerels afgeef… helaas, ik zie bij mijn eigen sekse ook wel het één en ander:

*Je bent koud getrouwd, en het lange haar maakt plaats voor een kort kapsel. Waaróm? Is de buit binnen en hoef je nu niet meer je best te doen?

*Je hoge hakken verdwijnen ergens in de kast en maken plaats voor, horror, uggs en crocs. Als je hem zo afstotelijk vindt dat je geen seks meer wilt, oké, dan volg ik je, maar gooi ze anders alsjeblieft gewoon in de kliko. Overigens zou ik dan wel eens serieus gaan nadenken over de geneugten van het vrijgezellenbestaan, maar dat terzijde.

*Je doet alleen nog maar make-up op als jullie een feestje hebben. Hoezo? Vind je jezelf niet de moeite waard om elke dag de leukste versie van jezelf te zijn?

*Jurkjes en mooie jeans maken plaats voor vormloze zakken.

Wat ik ook afgrijselijk vind: koppels die alleen nog maar over praktische dingen praten. Ja, er moet van alles geregeld worden voor de kinderen (misschien eens denken over één sport per kind in plaats van drie, het is maar een suggestie, hoor) en de kliko moet naar buiten (vergeet niet die lelijke schoenen erin te gooien!) en ja, er moeten nu eenmaal ook boodschappen gedaan worden. Maar mensen, écht: er zijn ook andere dingen in het leven! Ga samen op dans- of kookles, praat over ‘gedoe’ op je werk, gedoe met een vriend(-in), of, nog beter: plan een date. Met zijn tweeën welteverstaan. En dan niet naar de bioscoop, want dan praat je nog niet, maar ga ergens lekker eten samen, pols of je nog dezelfde toekomstdromen hebt, praat over ‘later’, plan een vakantie!

En wat je verder ook doet, doe één ding alsjeblieft niet: word géén ANWB-stelletje… dat is de doodsteek voor alles wat ook maar enigszins passie-gerelateerd is.

Hoe ik het doe?

*Nou, ik zég het bijvoorbeeld als hij lekker ruikt. En gelukkig is dat elke dag. Chanel Bleu mensen, héérlijk!

*Ik stuur af en toe gewoon een appje met alleen maar een zoen… en afhankelijk van hoe druk hij is, krijg ik wel of niet een zoen terug ;-)

*Ik vraag élke dag hoe zijn dag was. Soms is het antwoord ‘druk’ of ‘veel gezeik’ en soms komt er een heel verhaal.

Hoe hij het doet?

*Hij maakt elke dag ontbijt voor me. Not kidding.

*In het weekend brengt hij me koffie op bed.

*Hij helpt me met al mijn gekke dingen. Denk: drie liter water drinken per dag, dertig dagen geen alcohol, gezonder eten. Hij vindt alles prima.

*Hij komt ineens thuis met nieuwe sneakers. Voor mij.

*Hij komt ineens thuis met een nieuw overhemd. Voor zichzelf.

*Hij vindt me mooier zoals ik ben dan ik mezelf.

We gaan ook altijd samen naar bed. Heel soms ligt één van ons er een keer een half uur eerder in, maar het gebeurt echt nooit dat één van ons al slaapt.

En ja, we kunnen ook heel goed ruziemaken en denken: seriously, wat kun jij stomme dingen denken en zeggen. Hoort erbij. Wat er níet bij hoort, is daarin blijven hangen. Gelukkig kunnen we ook allebei heel goed sorry zeggen. En sorry, dat is ook een knuffel geven of een wijntje inschenken voor de ander...

Fijn weekend en trek wat moois aan!