Nu is niet de tijd om te klagen over niks…

Gisteren had ik voor het eerst een kleine inzinking, oftewel een huilbui. De zorgen om ons bedrijf en dan in het bijzonder om en voor de mensen waar je verantwoordelijk voor bent, de ellende die de hele dag op het nieuws is, het was even genoeg. En dat was nog ver voor premier Rutte bevestigde wat in de lijn der verwachting lag: onze ‘social distancing’ wordt verlengd tot 28 april. Voor mij persoonlijk was dat overigens een meevaller, want ik had als datum ook 10 mei al voorbij zien komen, en hé, dat scheelt wel mooi twee weken.



Kleine blijmakers

Dus dat was een zogenaamde blijmaker. En die blijmakers, die vind ik in deze bizarre tijd belangrijker dan ooit. Dat kopje koffie samen met mijn Lief afgelopen zaterdagochtend, buiten op ons terras! ’s Middags zat ik nog steeds buiten, toen met mijn boek en een glas wijn. Het leek bijna een normale zonnige lentedag. ‘Bijna’ hè ;)  Mijn sportroutine is spoorloos verdwenen. Yoga en krachttraining hebben plaatsgemaakt voor cakes bakken en wijn drinken. Gelukkig kom ik volgens mijn smartwatch nog wel elke dag aan ruim 7.000 stappen en trappen, dus ik accepteer het maar even.

Maar ik praat vanuit een bevoorrechte positie. Want zeg nu zelf: hoe luxe is het om een wereldwijde pandemie in je eigen veilige huis uit te zitten? Warm en droog, met eten en drinken, een boek lezend, thuis werkend, en ‘video bellend’ met vrienden, familie en collega’s? Ik hoop dat dit voor jou ook geldt, want wanneer ik de berichten lees over hoe huiselijk geweld nu hand over hand toeneemt en hoe de Kindertelefoon roodgloeiend staat, dan springen de tranen opnieuw in mijn ogen. Die huizen zijn nu een snelkookpan: de druk neemt in sneltreinvaart toe en de mensen kunnen geen kant op…



Klagen op hoog niveau

Dat soort dingen maakt ook dat ik núl begrip heb voor mensen die lopen te zeveren over (gedeeltelijke) reductie van hun Netflix-abonnementsgeld: Netflix streamt momenteel op een iets lagere kwaliteit dan we gewend zijn omdat er, logischerwijs, heel veel meer mensen tegelijkertijd Netflix kijken en er bestaan dus serieus mensen die daarom hun geld terug eisen. Of mensen die het geld terug willen van hun theaterkaartje. Zelfs als je er hard voor hebt gespaard: je bent het geld tóch al kwijt. Zie het maar als bijdrage voor het in leven houden van de culturele sector. Lees anders ook even deze column van Teun van de Keuken in de Volkskrant. Boze mails naar GaiaZoo dat je abonnementsgeld terug wilt omdat je niet naar de leeuwen kunt kijken? Wees blij dat ze met dat geld de dieren kunnen blijven verzorgen. Zeuren (en erger!) tegen de fantastische mensen van de supermarkt omdat jouw favoriete chocolade er even niet is? Kap daarmee, je klaagt op een té hoog niveau.



‘Het is ons gelukt’

Laten we hopen dat we over een week of vijf à zes weer vrijuit naar buiten mogen, naar ons favoriete terras, restaurant én de kapper. Makkelijk is dit niet, verre van zelfs, maar samen kunnen we het en dan kunnen we elkaar aankijken, proosten, en zeggen: “Het is ons gelukt”.  En ja, daar mag je dan gerust een traantje bij laten.