Nouveau’s Marion tipt de leukste @Home Cultuur

Gesloten musea, filmhuizen, theaters en concertzalen. Maar muziek is gelukkig overal en kunst en theater ook. De makers komen gewoon naar ons. Er is heel veel moois, als je maar even zoekt. Leven het Lange Afstand Theater en Marion Florusse, Nouveau’s Kunst- en Cultuurexpert, weet álle goede initiatieven.

Check de sites van grote theatergezelschappen, theaters, filmhuizen en orkesten. Het DeLaMar Amsterdam wijst de weg naar musicalregistraties, cabaretnummers (Alex Klaassen bijvoorbeeld) en Scapino Ballet Rotterdam streamt elke maandag de prachtigste balletvoorstelling (kijk naar Ting! Dat kan nog tot en met 29 maart). 

Het IDFA zet heel veel documentaires gratis voor je klaar en er is heel veel moois te vinden op Spotify, Netflix (The Restaurant, The Crown) en ga zo maar door.

Zegt het voort als je een mooie voorstelling of iets dergelijks op het spoor bent, laat het je vrienden weten, maar ook die eenzame buren. Spreek een tijdstip af waarop je met een aantal mensen (niet fysiek natuurlijk) naar dezelfde voorstelling gaat kijken en maak recensiegroepjes aan om erover na te praten.

Bel met kinderen van vrienden en lees ze mooie verhalen voor, met je beste stemmetjes (Skypen nog leuker natuurlijk, dan kun je er ook gekke bekken bij trekken). Lees voor aan oude mensen die eenzaam zijn en misschien bang (geen gekke bekken!). 

Fysiek

Theatermakers die ook onderling – zeker acteurs en dansers – zo graag en vaak fysiek nader tot elkaar komen, moeten inventief zijn.

En dat zijn ze. Huiskamerconcerten, chansons via facebook-groepen (check Philippe Elan, hij is vanavond (donderdag 26 maart 2020) ook te zien op TVNH en AT5 en steekt je met L'Amitie een hart onder de riem), naast virtuele rondleidingen door lege musea, voorstellingen die je kunt streamen en thuis kunt bekijken.

Kunst komt op alle mogelijke manieren naar ons toe en brengt ons, ondanks die anderhalve meter fysieke afstand, dichter bij elkaar.

Onwerkelijk

Het zijn rare tijden, tijden waarin we nieuwe gewoontes en nieuwe woorden opdoen. Zoals de Anderhalve Meterregel (als je niet beter wist zou je denken dat het iets te maken heeft met voetbal). Ooit wordt het een grap, die term. Nu is het bepaald geen grap. We moeten afstand houden en elkaar niet ziek maken. Onwerkelijk (met afstand het meest gebruikte woord in deze periode), want als kunst en theater nou ergens niet van is, dan is het van afstand. Sterker nog: de Schone Kunsten zijn er om afstanden te overbruggen, om mensen samen te smeden. Al is het maar voor heel even.

Maar het draait niet om fysieke afstanden, het draait juist om ongrijpbare afstanden waarin mensen elkaar niet vinden. Die afstanden overbruggen theatermakers door hun publiek mee te nemen naar de diepste krochten van hun eigen gedachten, hun eigen geweten soms.

En op dat geweten wordt in deze Tijden van Corona een sterk beroep gedaan.

Een beroep om afstand te houden van elkaar, hoe lastig en onnatuurlijk dat ook lijkt te zijn.  

Tranen

De (theater)wereld zal nooit meer helemaal hetzelfde zijn als deze crisis voorbij is. Omdat we gedwongen zijn om anders naar onszelf en naar anderen te kijken. Maar we zullen ook – hopelijk – wijzer zijn.

Dat uiten we dan met tranen en staande ovaties als de theaters weer opengaan en de concertzalen.

In de zaal, maar ook op de planken, vol mensen die zo gehunkerd hebben naar die levende communicatie met de zaal. Zoals wij hunkeren naar omhelzingen, etentjes met vrienden en in de rij staan dringen voor het buffet in de pauze (wat geeft dat voordringen eigenlijk?).

Tot die tijd: zoek het theater, maak en luister muziek, leer gitaarspelen, ga mediteren, lees Paustovsky, Dorrestein, Wieringa. Herlees Wolkers en Reve’s Nader tot U…

Prachtig, Nader tot U, maar even niet letterlijk, dus.

Hoe bijzonder dat we leven in een tijd waarin we toenadering zoeken door afstand te houden. Want die anderhalve meter waarmee je jezelf en anderen beschermt, is geen kloof, maar een brug.