Nooit gedacht dat ik dit zou zeggen: Ik Ga Joggen!

Afgelopen dinsdag was het weer zo ver. Voor de tweede keer op de weegschaal bij Yvonne. Ik had de hele week triomfantelijk rondgelopen na mijn ‘verlies’ van 2,8 kilo en verwachtte nu ook weer minstens twee kilo weg te kunnen strepen.

De hele week geleefd op drie shakes van 150 kCal per stuk, dus een totaal aan 500 calorieën per dag; dat moest toch wat opleveren. Ik wist het zeker. Deze week weer twee kilo eraf en daarna elke week één kilo, hetgeen zou betekenen dat ik over dertien weken - net voor de kerst - mijn streefgewicht bereikt heb. Vol vertrouwen ging ik dan ook op de schaal staan.

Wat een teleurstelling! Ik ben maar zeven ons afgevallen. Alle moeite voor niets deze week: zeven ons?! De hele week flitst in chronologische volgorde door mijn hoofd. Heb ik echt geen stoute dingen gedaan? Ik kan niets bedenken. Yvonne probeert me nog op te beuren. “In twee weken 3,5 kilo is toch een mooi resultaat en je vetpercentage is flink gedaald.” Ja, lekker belangrijk. Ik wil gewoon resultaat zien op de weegschaal. Desalniettemin spreken we toch af om toch over te gaan naar Stap 2 van het Cambridge 7-stappenplan. Ik mag nu elke avond een beperkte maaltijd (100 gram vlees en 125 gram groente) en daarnaast nog steeds de drie shakes per dag.

Lees ook: Inge's blog: 'Verliefd op een banaan'

Die avond beloof ik mezelf te verwennen. Verse sperzieboontjes met een heerlijk stukje kip en het smaakt verrukkelijk. Ik zit echt te genieten, maar een klein stemmetje in mijn hoofd vindt het ook een beetje vreemd. Ik ben heel weinig afgevallen met alleen drie shakes per dag en nu ga ik er nog een maaltijd bij eten ook. Ik geef me er maar aan over, Yvonne zal het wel weten. De dagen erna geniet ik van mijn avondmaaltijd, ondanks dat het magere resultaat van de afgelopen week als een rode draad door mijn hoofd loopt.   

Vanaf het moment dat ik ben begonnen met mijn dieet, heb ik me wel een aantal dingen voorgenomen. Ik ga elke dag op de fiets naar mijn werk en neem zoveel mogelijk de trap. In de praktijk komt van die fiets eerlijk gezegd niet heel veel terecht. Als het regent – en dat doet het nogal wat de laatste tijd - ga je toch niet op de fiets als er een auto voor de deur staat? Zie mijzelf al met een verregende kop op het werk komen. Hiervoor hoef je niet ijdel te zijn, maar dat wil je toch niet. Dus is er maar één oplossing: SPORTEN!

Ik heb jarenlang een abonnement gehad bij een plaatselijke sportschool. Laten we het erop houden dat ik een goede sponsor was. Elk maand ging het abonnementsgeld van de rekening af en ik kwam er eigenlijk nooit. Manlief en zoonlief gaan gemiddeld twee keer per week, maar ik ben een meester in het verzinnen van excuses om maar niet mee te gaan. Ik hou er gewoon niet van en dat was ook de reden om uiteindelijk mijn abonnement begin dit jaar op te zeggen. Had nu toch wel handig geweest.

Voor mij dus geen sportschool. Ik besluit het anders te doen. Ik ga elke dag rustig aan joggen. Loop ik misschien die extra avondmaaltijd er wel af. Gewoon lekker in de buitenlucht en niet afhankelijk zijn van de openingstijden van de sportschool. Ik kan in de ochtend, avond, wanneer ik maar wil.

Direct dringt de vraag zich op: wat doe je aan als je gaat joggen? Sportkleding zou je zeggen. Eigenlijk heb ik niet veel op dit gebied en ik ga zeker niet in zo’n strak pakje, echt niet mijn ding. Misschien is dit ook wel een van de redenen waarom ik een antipathie tegen de sportschool heb. Ik voel me opgelaten in te strakke kleding. Misschien dan gewoon maar een spijkerbroek met een sweater? De Lidl, of zullen we zeggen Heidi Klum, brengt uitkomst. Een heerlijke wijde hoodie gescoord in een fraaie tijgerprint. Ik voel me top als ik de deur uitga.