Hoofdredacteur Claudia over het verhaal achter het verhaal

“Het was me het jaartje wel.”

Ik haal de ouwe Wim Kan maar even van stal om dit uitzonderlijke jaar te duiden. Naast alle wereld-omwentelingen, gebeurde er ook nog iets anders.

Nouveau kreeg een nieuwe baas. DPG – bekend van de kranten – is nu eigenaar van de voormalige Sanoma-magazines, waaronder jullie lijfblad.

Een van de DPG-stokpaardjes is de zogenoemde meta-content, of in gewoon Nederlands: “Ach Claudia, verhaal over het verhaal achter het verhaal, hoe strikken jullie elke keer zulke krachtige vrouwen voor de cover?

Zoals nu Heleen van Royen, die op de kop af twintig jaar in het boekschrijversvak zit.

Het toeval wil (maar in de media bestaat geen toeval) dat Heleen en ik elkaar al meer dan zesentwintig jaar kennen. Ik was tikkend redacteur voor YES, het jonge-meiden-blad waar ik als 27-jarige aan mijn bladenmaak-carrière begon. Van toenmalige collega’s Cynthia en Astrid hoorde ik enthousiaste verhalen over freelancer Heleen, die overigens toen nog Kroon-Van Royen heette.

“Een gouden pennetje en een grote mond”, was het relaas.

En daar kwam ze binnen – in Waterlooplein-bontjas, mega-knap, peuter aan de hand – het een na het andere inhoudelijke én sappige idee spuiend.

Zo veel jaren verder, zo veel veranderd, en tegelijkertijd ook weer niet. Heleen is nog steeds Heleen. Met inhoudelijkheid, een mening, een missie.

“Die peuter van toen is nú moeder van mijn eerste kleinkind, Clau, ik ben oma," vertelde Heleen trots bij deze fotoshoot.

Als interviewer zetten we Manon Uphoff tegenover haar, een schrijver uit een andere literaire kring, om eens uit een vernieuwend Van Royeniaans-vaatje te tappen.

Dat is wat DPG namelijk ook doet: ons uitdagen de állerbeste content te maken.

En uiteindelijk is dat wat Heleen, ik, de redactie allemaal gemeen hebben: de mooiste verhalen maken die inspireren, informeren, entertainen, en je over eigen schutting laten kijken.

Noot van de redactie: voor de openingsfoto hebben Claudia en Heleen zo keurig afstand gehouden, dat ze niet in ons fotoformat pasten. Er is digitaal een stukje tussen hen uitgehaald, dit is hoe de dames er volgens de regels bijstonden ?