Hoofdredacteur Claudia over diversiteit en haar leuke dochter

Hoofdredacteur Claudia wil zich eigenlijk niet in politieke discussies mengen "...maar dit gaat me zo aan het hart. Omarm DIVERSITY!"

“Heb jij een heel donkere man?” wordt mij vaak gevraagd als ik een foto van mijn dochter laat zien. En hoezeer ik ook fantaseer dat acteur Idris Elba mij geschaakt heeft, de realiteit is een stuk prozaïscher.

Want komt mijn man in beeld (überFries, met rossige bakkebaarden, verbrand hoofd) zie je opeens het perspectief van mensen kantelen.

“O, is ze geadopteerd?”, volgt dan steevast.

Ja. Mijn dochter is geadopteerd. En dat vind ik niet bijzonder, maar dat is het schijnbaar wel.

Als mensen het vriendelijk vragen, vertel ik graag mijn verhaal. Mijn dochter is Afro-Amerikaans, geboren in Florida, we mochten haar ophalen toen ze zes dagen oud was. Mijn dochter is mijn dochter.

Ik zie niet eens dat ze een andere huidskleur heeft.

Soms wordt er niet vriendelijk gereageerd. En dan ben ik sprakeloos.

Zoals die keer, jaren geleden, in de Amsterdamse Molukkenstraat, waarbij een slalommende fietsterroriste op mijn geschrokken ‘Kijk uit’ in een seconde mijn situatie scande en terug beet: 'Ach jij, met je geadopteerde dochter.'

Flabbergasted was ik. Hoe durfde ze? Hoe kon ze het mooiste wat ik heb zo neerzetten? Meteen herpakte ik mezelf, en wilde achter haar aan racen om haar eens goed de waarheid te zeggen. Mijn vriendin hield me tegen: 'Laat het los, die vrouw is gek.'

En ‘tuurlijk, dat was die fietstroela, maar zo zijn er meer domme, onwetende, kwaadwillende mensen op de wereld.

En daarom schrijf ik dit blog nu op deze plek, omdat ik wil dat mensen zich bewust zijn van racisme. Dat het een systeem is dat voor eeuwen en generaties geïncorporeerd is. Dat we moeten doorbreken.

Net zoals ooit de burgemeester van het kleine Achterhoekse dorp waar mijn moeder is geboren, geweigerd heeft haar moeder (mijn oma) aan te geven omdat ze een Joodse vader had.

Ach, wat zou ik wensen dat de wereld kleurenblind is.

Net zoals mijn dochter dat op haar dertiende nog een beetje is. Als Beyoncé danst, wil ze MissBee zijn. Als Gigi Hadid een nieuwe coupe heeft, wil ze juist haar haren. Gewoon alles door elkaar heen.

Diversity is het toverwoord bij de jeugd.

Laten we vooral dankbaar zijn dat de wereld zo divers is.

En laten we vooral elkaar met kalmte en liefde bekijken. We hebben elkander allemaal hard nodig op deze wereld.

'Vriendschap, liefde, broederschap, dat zijn geen loze kreten.

We benne op de wereld om mekaar om mekaar om mekaar om mekaar te helpen, nietwaar?'

Ach, was Adèle Bloemendaal er nog maar.