Happy met smoorverliefde Tommy Wieringa

Heel gelukkig ben ik dat Tommy Wieringa ja heeft gezegd toen ik hem vroeg een column te schrijven voor Nouveau. Vanaf nummer 13 is hij in elke editie te vinden.

Ik ben blij voor mezelf, want mijn lievelingsauteur sinds enkele jaren, maar natuurlijk ook happy voor mijn gedreven collega’s en al die leuke Nouveau-lezeressen die houden van stijl, inhoud en substantie.

Huisman

De gelauwerde auteur van onder meer Joe Speedboot, Dit zijn de namen en Caesarion, heeft er zin in en dat terwijl hij bepaald geen tijd over heeft. Zo verschijnt er in oktober een nieuw boek van zijn hand, De heilige Rita en is hij al weer bezig aan een volgende roman. Daarnaast is Tommy een toegewijd vader van twee kinderen en fulltime huisman. Aan elke vrouw zou je vragen: Hoe kríjg je het voor elkaar? Lachend: "Aan mij kun je zoiets dus ook heel goed vragen."

Tot over zijn oren

Misschien helpt het dat hij in een constante staat van verliefdheid is. En van verliefd zijn krijg je energie. Die verliefdheid betreft zijn dochters Hazel en Zoë van zeven en vijf jaar. "Ik raak nooit over ze uitgepraat," zegt hij als ik hem ontmoet om de details van zijn Nouveau-column te bespreken. "Ze zijn zó geweldig."

Ik herken het natuurlijk, die vlinders in je buik als je alleen maar aan je kind dénkt. Maar Tommy is ook verliefd op het leven dat hij leidt, een leven dat hij heel bewust heeft gekozen.

Lieve herrie

In zijn boeken wil de schrijver niet te veel van zijn dagelijkse wereld verwerken, al haalt hij in De heilige Rita – letterlijk – de spoken uit zijn verleden naar boven. Maar in Nouveau wil hij zijn verwondering, bijvoorbeeld over zijn dochters – graag delen. "In zo’n column is zoiets veel beter op zijn plaats."

Met het prachtigste uitzicht van Amsterdam, vanaf het Eye café over het IJ, vertelt hij hoe hij alle ballen in de lucht houdt. Hoe hij geniet van de leeshonger van zijn oudste. Hoe hij met een hoofdtelefoon (een cadeautje van zijn vrouw Channa) de ‘lieve herrie’, buitensluit als hij wil schrijven en toch een oogje kan houden op zijn tweetal. Hoe hij met plezier kookt, voorleest en de eerste schrijfsels van zijn oudste leest.

Betrapt!

Ik verheug me op de columns van Tommy, die niet alleen prachtige romans schrijft, maar juist ook een meester is in het korte verhaal.

Het is grappig hoe aanstekelijk zijn oprechte verliefdheid is… Ik word er zó vrolijk van dat ik na afloop onderweg naar mijn auto ongegeneerd een zak friet bestel bij Pont Neuf bij het IJ… "De lekkerste frieten van Amsterdam," zegt Tommy, die me ‘betrapt’ bij deze uitspatting mét mayonaise. Met een brede glimlach richt hij zich tot de mevrouw van de frietkraam: "Een patatje met graag."

Een man naar mijn hart.