Claudia: "Waarom deze 50+er naar hormoon-pillen grijpt"

Hier bij Nouveau gaat het de hele dag over hormonen. Vooral als collega Wies Verbeek aanwezig is. Wies is namelijk op hormoonmissie. Ze moet & zal aan het spul, maar haar huisarts weigert het voor te schrijven. Daarom slikt Wies nog ‘ouderwets’ de pil. Wat voor mij eigenlijk een nachtmerrie is: boven je vijftigste nog aan de pil. Wat te denken van het trombose-risico?

Maar goed, terug naar mijzelve. Ik ben dus aan de hormonen. En ben er toch blij mee. Veel mensen zijn tegen, baseren zich op verouderde studies. Mij helpt het ENORM. Ik zet graag op een rijtje waarom:

1. DÁG NACHTZWETEN. Nachtenlang zweten, zweten, zweten. Dekbed af, dekbed op. Ik had er bijna een gespierde honkbalarm van ontwikkeld, zo vaak gooide ik de deken woest van me af. DAT.WILDE.IK.NIET.MEER.
2. GEEN RODE KOP EN OPVLIEGERS. Als zelfs je kind van elf in haar verhaaltjes laat vallen dat haar ‘Stranger Things Demogorgon’ een opvlieger heeft, dan weet je dat je dit woord te vaak gebruikt.
3. RECENTE WETENSCHAPPELIJKE INFORMATIE. José Rozenbroek heeft een boek over de overgang geschreven, dus weet waar ze over praat. Toen ik na een slok koffie een knalrode kop kreeg (zelfs de reuk van cafeïne deed de roodheid in mij ontvlammen), informeerde José waarom ik niet aan de hormoontherapie zat. Mijn ijdele repliek: “Omdat ik bang ben dat ik er dik van word.” José verslikte zich bijna in haar groene thee: “Juist van gebrek aan oestrogeen word je dik.” Kijk. Dat wilde ik horen. (En voortaan drink ik ook groene thee hoor, José, veel beter inderdaad).
4. EEN MEEDENKENDE HUISARTS. Op naar de dokter. Waar ik verder nooit kom. Dus als ik er ben, is het wel een dingetje. Ik had een vrouwelijke arts, misschien scheelde het, dat weet ik niet, maar wat ik wel weet is dat ze openstond voor HST (Hormoon Substitutie Therapie). Er werd naar mijn dossier en familiegeschiedenis gekeken. Er werd gevraagd of er borstkanker in de familie zit.  Met HST is er namelijk een licht verhoogde kans op deze nare ziekte. Volgens onderzoek van tien jaar geleden. Onder zestig-plussers. Deze uitkomsten kun je niet lineair-extrapoleren naar een vijftigjarige, aldus mijn huisarts: “Die halve procent extra risico weegt niet op tegen ‘n verbeterde levenskwaliteit vanwege eindelijk weer eens goed slapen”. Ik kreeg een recept mee voor Femoston 2,5/5 mg.
5. HET WERKT! Slaap weer, mijn haren krullen als in mijn jonge jaren, en de nare klotsende oksels zijn ook verleden tijd.

Natuurlijk zullen er altijd mensen zijn die dit onzin vinden. Die tegen zijn. Die geloven dat de natuur haar gang moet gaan. Dat ik maar een minder stressvol beroep moet kiezen. Dat ik te makkelijk over risico’s heen stap. Maar hé dat is ook zo fijn van vijftig jaar zijn. I don’t care. Lekker van me af laten glijden. Zoals André Hazes al zong: “Ik leef mijn eigen leven”. Zonder opvliegers, deze keer.