Claudia blogt: "Ik ben Claudia, 51 jaar, en ik doe het Botox-geluid na..."

Ik gebruik Botox.

Elk half jaar haal ik even een prik bij ‘mijn’ Leonie.

Net zoals ik naar de kapper ga voor het wegverven van mijn grijze landingsbaan, mijn wenkbrauwen laat kammen door Roya, en Agnieszka mijn bindweefsel putvrij kneedt.

Onderhoudsplan

Monumentenzorg* noemde politica Gerdi Verbeet dit ooit voor zichzelf. Lichamelijk onderhoud.

Op geestelijk gebied blijf ik ook het stof door mijn hersens jagen (boeken lezen, studeren, nieuwe dingen uitproberen enz.). Op uiterlijk gebied wil ik ook graag fris en nieuwsgierig blijven (en nee, dat is niet hetzelfde als krampachtig jong).

Ik had een fronsrimpel, daar stoorde ik me aan. Via een vriendin hoorde ik van Leonie, een arts die ik meteen vertrouwde en die ik betaalbaar vind. Sindsdien zit Leonie in mijn onderhoudsplan.

Waarom is Botox een taboe?

Maar ik merk dat er rond het gebied van Botox iets hangt. Geheimzinnigheid. Alsof je dit niet mag doen, of in elk geval er niet voor mag uitkomen. Weten jullie nog de uitzending van ‘Sophie in de kreukels’ waarin werd genoemd dat er een “oudere actrice” was die het gebruik van Botox ontkende?

Moet ze lekker zelf weten, denk ik dan. Maar de ophef die vervolgens in de media ontstond, had bijna iets van een heksenjacht.

Waarom is voor Botox uitkomen nog zo’n taboe? Waarom doen we er zo geheimzinnig over? Ik probeer samen met jullie een discussie op te starten. Lezen jullie met mij mee (met of zonder leesbril)?

1. Is het een generatieding?

Zijn wij 50+ers extra streng? Net zoals we dat waren voor vrouwen die een ruggenprik wilden (niet aan meegedaan, want ben nooit bevallen), of hormoontherapie (ja, ik slik hormonen, is ook een tweekamp in).

Jonge vloggers als Monica Geuze laten hun hele hebben en houden opspuiten en zenden dat nog live uit ook. Dat vindt deze ouwe taart weer raar. Terwijl ik meteen denk: als ze er gelukkig mee is, moet ze dat doen.

2. Wordt het gezien als valsspelen?

Ik vraag het aan ‘mijn’ Leonie. Ze is de beste vierkante millimeter arts van Nederland, gepromoveerd in de cosmetische chirurgie, gebruikt kleine beetjes, en gaat altijd uit van de balans in het gezicht.

Leonie: ‘Vrouwen zijn jarenlang afgerekend op uiterlijk. Tegen jongens zeggen we: wat kun je goed voetballen. Meisjes complimenteren we juist om hun uiterlijk: wat heb jij een mooie jurk aan.’ We filosoferen nog even door. Leonie: ‘Uiteindelijk ontkomt niemand aan botverlies, zonneschade en huidverslechtering.

Wel iets daaraan doen, wordt dan wellicht door anderen gezien als: valsspelen.’

3. Is het sociale ongelijkheid?

Ooit las ik een ingezonden brief in Story van een lezeres die het oneerlijk vond dat bekende mensen het konden betalen om slank te zijn. Zag ik als een rare perceptie, want dat was toch ook een kwestie van ‘pondje door mondje’? Inmiddels denk ik deze briefschrijfster wel een beetje te begrijpen.

Niet iedereen heeft geld voor een bepaalde lifestyle. Tegenwoordig is Botox voor meer mensen bereikbaar (€ 275 voor het hele gezicht), maar ik kan me indenken dat er Nederlanders zijn die denken dat dit ‘voor de rijken is’.

4. Calvinistisch?

Wij, de 50+ers, zijn opgegroeid met ouders die volwassen zijn geworden in de jaren vijftig. Het tijdperk van soberheid, en ‘doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg’. Hoe hard sommigen het ook probeerden van zich af te schudden. Het is als lijm, ergens blijft zo’n gedachtegoed aan je plakken.

5. Krabbenmand?

Daar hebben we ’m. De befaamde krabbenmand. Als een vrouw naar boven probeert te klimmen, trekt de groep haar terug.

Voor deze dynamiek in de westerse samenleving pak ik ook nog even mijn oude studieboek ‘Het seksuele Masker’ van essayist Camille Paglia er bij. In 1990 geschreven, over de rol van de vrouw. Achtentwintig jaar later helaas nog geen steek veranderd.

6. Amerikaanse fratsen?

En zo hol, oppervlakkig en gek zijn we toch niet. Daarbij: het is vergif. Amerikaanse strapatsen. Zo ijdel zijn we toch niet. Jatochnietdan?

Denken jullie met mij mee?

Niet te hard, want daar krijg je weer een fronsrimpel van. Maar daar heb ik dus wel een oplossing voor. Als je wilt, en als je durft. En kom je er daarna voor uit, zodat we met steeds meer vrouwen kunnen uitstralen dat het altijd goed is - wat je ook doet - als je er zelf maar gelukkig mee bent?

Laten we in elk geval stoppen met elkaar de maat te nemen.

Ik ben Claudia, 51 jaar, en ik gebruik Botox.

Meepraten? Laat hieronder je reactie achter, of stuur een mail naar: claudia.straatmans@sanoma.com.

*Gerdi Verbeet’s quote komt uit het boek ‘Kruip nooit achter een geranium’ van Barbara van Beukering