Claudia blogt: "7 x waarom elke 50+ er uit de comfort zone moet."
Heel Holland Fietst. Ik wandel. Het liefst met mijn vriendinnen. Die ik net zo makkelijk inruil voor een persgroepje met journalisten hoor, áls er een gave uitnodiging uit Zweden komt.Thema: Walk on WaterOverdag actief, ’s avonds een gastronomische ervaring in toprestaurant Katrinelund - als belo...
Heel Holland Fietst. Ik wandel. Het liefst met mijn vriendinnen. Die ik net zo makkelijk inruil voor een persgroepje met journalisten hoor, áls er een gave uitnodiging uit Zweden komt.
Thema: Walk on Water
Overdag actief, ’s avonds een gastronomische ervaring in toprestaurant Katrinelund - als beloning voor de verbrande calorieën. Nuttig/aangenaam dat verhaal. Ik neem wat vrije dagen op, kus mijn gezin gedag, en stop mijn wandelschoenen in de koffer. Op naar Zweden.
Op het vliegveld worden we afgehaald door Roger Hjalm, chef-kok en eigenaar van Gästgiveri & Sjökrog (herberg & zeekroeg) Katrinelund. Roger is een nationale bekendheid, kookte ooit op tv. Een beetje alsof Robert van Beckhoven je persoonlijk rijdt (alleen is Roger net ’n tikje knapper & slanker – wel net zo sympathiek).
En wat blijkt? Walk on Water is niet wandelen over bevroren meren (wat mijn romantische ziel er van had gemaakt), maar schaatsen. Die-hard schaatsen, omdat het tot midden april kan in Zweden. Help! Heb al twintig jaar geen Noor meer ondergebonden.
Maar hé, heb altijd grote mond over blijven ontwikkelen en groeien. Vooral na je vijftigste. Dus hup, hier in de elandbossen, uit mijn comfort zone. En wel hiermee:
1. Schaatsen
Vond ik nooit leuk, want pijn aan mijn enkels. En sinds Eric Heiden niet meer meedoet (1980), kijk ik nooit meer wedstrijden. Maar Katrinelund heeft klapschaatsen te leen, en dat is een ontdekking. Eerst een beetje onwennig (klapschaats heet niet voor niets zo: klap klap), maar doordat je dichter op het ijs zit, kan ik veel beter zakken, en zelfs een heuse zwieper vanuit mijn bovenbenen geven.
2. Wakprikken
Oranje ding om je nek. Zou ik in Nederland niet dood mee gevonden willen worden, maar hier in de natuur geef je niet om mode. Wel om reddingsapparatuur.
3. Snoekbaars aaien (zie foto)
Onderdeel van het programma: met een hoovercraft naar een wak midden op het bevroren meer om lokale vissers te interviewen. Leek eerst een verplicht nummer van het toeristenbureau, maar toen ik FiskerAnna zag, ging mijn feministische hart sneller kloppen. Vooral toen ik van Anna een snoekbaars mocht aaien. En ik niet eens terugschrok van zijn stekelige, giftige vinnen.
4. Naakt in de whirlpool (geen foto)
Terwijl er elk moment een collega aan kan komen. En je dus KAN ZIEN. NAAKT.
5. Bier
In de woeste natuur - met allemaal woeste Zweedse baard-mannen - ga je niet om een verfijnde Gut Hermannsberg vragen, dan zuip je gewoon mee. Ook omdat die leuke Roger mede-investeerder is van ABC bier.
6. Fika
En dan heb je dus ook even lak aan de calorieën. Bij de Fika (Zweedse koffiepauze) happen we in de kaneelbolletjes. Heel even identificeer ik me met speurneus Erika uit Camilla Läckbergs detectives.
7. Langlaufen
Op mijn bijna 51ste voor het eerst gedaan. Ook eerst wat onwennig (deze keer: de klápklápklápSCHOEN), maar wat is het gááááf. Zo gaaf dat wij, de vrouwen uit het gezelschap, om nog een langlauf-ronde vragen (for the record: de man uit het gezelschap had toen zijn klapschoen al uit).
Als Roger ’s avonds bij de gastronomische explosie vertelt dat binnenkort ook ABBA’s Björn Ulvaeus hier komt eten, voel ik de beloning van 'uit mijn comfort zone stappen'.
Immers: The Winner Takes it All. Én jezelf op je 50,9 jaar voelen als: As Good As New.