Blog: "Help, ik mis het nieuwste modeaccessoire!"

Overal, en als ik zeg 'overal' bedoel ik ook echt 'overal', zie ik mensen met een beugel. En dan heb ik niet over Puberzoon-van-Lief en andere scholieren, nee, ik heb het over 30-plussers. Op de sportschool, in restaurants, onze mooie koningin en zo nog wat meer en minder bekende mensen: ze lopen, of inmiddels 'liepen', allemaal met een beugel in hun mond, liefst zo'n 'onzichtbare'.

Dat zou nog niet zo irritant zijn als ze er niet zo gruwelijk vrolijk bij keken. Met een smile van oor tot oor (breed grijnzen met zo’n ding kan dus blijkbaar nog) vertellen ze me hoe ze over een klein jaar een super mooi gebit hebben.

Ik zweer het je, het is écht een hype. De handtas en chihuahua zijn ingeruild voor beugels. Hoe kán dat? Is dat onder het mom van 'wie hip wil zijn, moet pijn lijden?' Want zo is het dus ook nog 'ns hè… 

Dubbel zo strak

Zonder uitzondering hoor ik verhalen over 'zagen tussen kiezen', kiezen die eruit moeten, kiezen die 'breken'(!) en wekelijkse martelbeurten bij de orthodontist die de beugel weer een stukje strakker zet. "Ik laat ze dubbel zo strak zetten want dan ben ik in zes maanden klaar". Het is echt tegen me gezegd. Ik verdenk de dame in kwestie ervan dat ze een stok achter de deur wil met diëten want de realiteit is natuurlijk dat ze geen hap meer door haar mond krijgt wegens niet kunnen kauwen.

Over kauwen gesproken: die elastiekjes die er ook bij horen, die schieten dus gewoon te pas en te onpas los. Meestal te onpas zodat je vervolgens een elastiekje uit je mond-vol-met-omelet-maar-zonder-brood moet vissen. 'Zonder brood' omdat daar te harde korstjes aan zitten en die kun je dus ook niet kauwen. We gaan serieus terug naar onze baby- en peutertijd. Ik gok zo dat ze bij Olvarit in hun handen wrijven, want al die potjes met gepureerd eten worden nu ook ingeslagen voor volwassenen.

Facings

Het valt me ook al jarenlang op dat de presentatoren bij RTL & Co. exáct dezelfde smile en tanden hebben. Die hebben volgens mij allemaal dezelfde facings. Je maakt mij niet wijs dat al die mensen met zo’n perfect gebit geboren zijn. De enige uitzondering is Luuk Ikink. 

De reden dat ik er zo op let? Ik baal van mijn éigen gebit… En als ik nu leefde in de veronderstelling dat ook ik in no-time een Quinty-Trustfull-smile kon hebben, maar dát is dan dus weer niét zo.

Want een week of wat geleden had ik een intakegesprek in Maastricht en daar werd mij voorzichtig verteld over een beugel die er twee jaar in moet. TWEE. JAAR. (!) O, enneh: dan moet bovenin links en rechts ook een kies worden getrokken. Ehh...sorry?  Mijn suggestie om dan gewoon facings te plaatsen, werd ietwat gereserveerd ontvangen. Want ja, dat moet over een jaar of tien dan misschien weer opnieuw. 

Waarom moet het bij mij nu weer anders dan bij alle anderen? Want het irritante is natuurlijk dat áls ik eraan begin, ik niet meer terug kan. Ik kan niet na zes maanden zeggen: 'Weet je, dit doet me toch te veel pijn, ik vind het toch te onhandig, dus haal die beugel er maar uit en laat maar zitten'. Dus denk ik toch weer na over facings. Wie over tien jaar leeft, die over tien jaar zorgt. 

En dan ga ik denk ik toch naar de ACTA (Academisch Centrum Tandheelkunde Amsterdam) omdat zij volgens mij élk gebit mooi krijgen. Dus ook dat van mij. Maar eerst opnieuw moed verzamelen om een afspraak te maken. En tot die tijd kijk ik jaloers naar al die mooie monden en verander ik waarschijnlijk nog tien keer van gedachten.