Ben jij al 'Perfectly Imperfect'?

Imperfect. Lees: onvolmaakt. Sinds een jaar of twee wordt het vaak gebruikt om het omgekeerde te verwoorden: 'I’m perfect'. Zelfde letters, zelfde volgorde, totaal andere betekenis. Mensen zeggen het vooral om uitdrukking te geven aan liefde voor een partner, en daarnaast gaat het ook veel over zelfacceptatie: met al mijn imperfecties, ben ik nog steeds perfect. Ik vind het een mooie gedachte. 

Pingpong in mijn hoofd

Maar de duveltjes Jut & Jul in mijn hersenpan oreren onophoudelijk: 

‘Wat gebeurt er dan met het streven naar verbetering?’ 

‘Waarom zou je continu verbetering willen? Goed is goed genoeg.'  

‘Stilstand is achteruitgang.' 

‘Soms moet je even stilstaan. Kijken en voelen waar je staat, of je nog op het goede pad zit.' 

En zo blijft die pingpongwedstrijd maar doorgaan in mijn hoofd. Gék word ik van die twee.

Genoegen nemen met ‘niet perfect’ dus. Ik wil dat wel. Alleen, ‘Genoegen nemen met’ impliceert alweer negativiteit. ‘Blij zijn met’ geeft aan dat je er écht tevreden mee bent. Ik wil graag bij die tweede groep horen, maar heb het angstige vermoeden dat ik nog stevig in groep één zit. 

Perfectionisme is killing

Want bij mij moet het niet alleen goed, de lat voor dat ‘goed’ ligt ook nogal hoog. Voor alles en iedereen. En dat is vragen om teleurstelling want een hoge lat en perfectionisme zijn niet bepaald een droomkoppel. Eerder een ‘match made in hell’. Voor degenen die zichzelf bestempelen als chaoot, sloddervos of zesjes-liefhebber en denken dat perfectionisme iets positiefs is, laat me je uit de droom helpen: perfectionisme is killing. Het maakt dat je alles liever zelf doet want dan is het beter, efficiënter, sneller etc. Terwijl er écht meer wegen naar Rome leiden. Ondertussen zit je met een chronisch gevoel van tekortschieten en ‘niks-is-goed-genoeg’ opgescheept en jaag je niet alleen jezelf maar ook je omgeving in de stress. 

Koester die paar gebreken

Wat is er mis een paar onvolmaaktheden? In alle eerlijkheid: ik moet er niet aan denken met een perfecte man getrouwd te zijn want dan vallen al die imperfecties van mij nog meer op dan anders. Alsof je er een tl-buis op zet. Dus ook al erger ik me aan sommige dingen, ik probeer ze te koesteren, schijnbaar horen ze bij hem. Voor mij is hij perfect genoeg. Nu mijn eigen imperfecties nog leren te omarmen.

Enneh, Lief, als je meeleest: nee, je mag dit niet tegen me gebruiken ;) 

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in