'Elizabeth en Margaret hadden een intuïtieve band'

Andrew Morton's nieuwe boek gaat over de zussen Windsor.

Als Andrew Morton een royal biografie uitbrengt, weet je dat er het nodige boven water zal komen. Zijn beroemdste werk gaat over prinses Diana, maar hij schreef ook al over de hertogin van Sussex, de hertog en hertogin van Cambridge en Wallis Simpson.

In zijn nieuwste boek Elizabeth and Margaret: The Intimate World of the Windsor Sisters gaat hij dieper in op de relatie tussen de beroemde zussen Windsor en hun soms moeizame verhouding.

Zoals Elizabeth ooit aan haar gouvernante toevertrouwde: 'Margaret wil altijd alles wat ik heb.'

Margaret was er als vijftiger nog niet overheen gegroeid: 'Ik speel nog altijd tweede viool, ook na al die jaren. Ik zal nummer twee zijn tot in mijn graf.'

De zussen waren close en heel verschillend van karakter. Elizabeth was plichtsgetrouw en een beetje introvert, Margaret een geestige schoonheid.

Hun vader George noemde zijn oudste dochter zijn pride (trots) en de jongste zijn 'joy', waarmee de kaarten aardig geschud waren.

"Opmerkelijk zijn de paralellen met William en Harry die op een vergelijkbare manier opgroeiden," zegt Morton. "Ze waren bekend, ze waren vrijwel altijd omringd door andere mensen en toch wisten ze alleen van elkaar wat er in de ander omging. Uit deze positie van magnifieke isolatie vormden de zussen een onafscheidelijke, intuïtieve band."

De meisjes werden als gelijken grootgebracht, waarbij Elizabeth zich moest aanpassen aan de vier jaar jongere Margaret. Van staatshoofd worden was geen sprake, destijds lag voor de hand dat ze als de dochters van de hertog en hertogin van York een welgesteld leven in the country zouden leiden.

Dat veranderde allemaal toen hun oom afzag van de troon voor zijn grote liefde Wallis. Elizabeth en Margarets vader werd koning, Elizabeth werd zo op haar tiende de nieuwe troonopvolger en Margaret de eerste reserve.

De oudste kreeg iets andere lessen, wat Margaret woedend maakte en hen voor het eerst uit elkaar dreef, al waren ze ook altijd op elkaar aangewezen voor gezelschap, in de royal bubbel.

Waar Margarets iets flamboyantere karakter ook toen al doorschemerde, gezien de rode lakschoenen die ze hier in 1942 droeg.

Later groeide er jaloezie tussen de zussen. Margaret, gezegd met een overdosis zelfvertrouwen en een gezond ego, kon het bijna niet verkroppen dat Elizabeth altijd op de eerste plaats kwam. Elizabeth was op haar beurt jaloers op het gemak waarmee Margaret socialiseerde, grapjes maakte en ervan genoot om het middelpunt van de belangstelling te zijn.

'Als je geen koningin was, zou niemand met je praten'

Voorbeeld: op een dag stormde Margaret de kamer in waar de Queen een onderhoud had met de premier van dienst en zei: 'Als je geen koningin was, zou niemand met je praten.' Met andere woorden: je bent volkomen oninteressant.

Verwarrend was dat diezelfde Margaret fel kon uithalen als iemand kritiek had op haar zus: zo iemand werd onmiddellijk naar sociaal Siberië verbannen.

"Elizabeth kon goed tapdansen en imiteren, ze was oergeestig als ze er zin in had," zegt Morton. "Maar omdat haar zus zo graag in de spotlights stond, overschaduwde ze die kant van haar oudere zus altijd. Je denkt aan Elizabeth als de verstandige, stoïcijnse en aan Margaret als de theatrale creatieveling, maar Elizabeth had die laatste eigenschappen ook."

Een van de grootste misverstanden over de zussen is dat Margaret niet met haar grote liefde Pete Townsend (hier achteraan in het midden) mocht trouwen van Elizabeth. Toegegeven, het lag gevoelig dat hij een gescheiden man was. De kerk was destijds tegen echtscheiding en Elizabeth wist als hoofd van de Kerk dat gescheiden mensen niet in de kerk mochten hertrouwen.

Een huwelijk zou een deuk in de monarchie hebben betekend, maar de Queen was bereid dat te laten gebeuren voor het geluk van haar zus. Die koos er echter zelf voor om een punt achter de relatie te zetten, omdat ze door een huwelijk veel, zo niet al haar privileges kwijt zou raken. Margaret hield zonder twijfel van Pete, maar ze hield ook erg van luxe en status.

Hoewel ze vaak botsten – Elizabeth was niet verrukt over de publiciteit die haar zus genereerde met haar scheiding, lovers en uitbundige leven op Mustique en Margaret was een vermoeiende ruziezoeker – was ze er toch kapot van toen Margaret overleed. "Toen Margaret met haar gezondheid begon te sukkelen, reageerde Elizabeth in eerste instantie nogal nuchter," zegt Morton. "Margaret was een dramaqueen die elke verkoudheid opblies tot een dubbele longontsteking. Daar hadden mensen wel eens genoeg van.

Na haar eerste beroerte reageerde ze juist  tegenovergesteld en wilde ze het liefst alles waar ze aan leed maskeren. Aan het einde van haar leven was ze echt heel ziek en had ze veel pijn. Dat greep Elizabeth enorm aan. Er was onvoorwaardelijke liefde tussen die twee. Een paar maanden voor Margaret stierf hun moeder en sprak de Queen het volk toe om het te bedanken voor al hun medeleven. Privé zei ze dat ze dat niet voor haar zus had kunnen doen, omdat ze onbedaarlijk zou zijn gaan huilen."

Foto's (c) Brunopress, Getty Images

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in