Thuis bij Brigitte Bardot in St. Tropez

La Madrague is al 62 jaar haar toevluchtsoord.

In 1973, op het hoogtepunt van haar roem, keerde Brigitte Bardot de filmwereld de rug toe en begon aan haar 'echte leven', zoals ze het zelf noemt. "Mijn hele leven, voor en na And God Created Woman, was ik nooit wat ik wilde zijn, wat rechtstreeks en eerlijk was," zei ze in Vanity Fair. "Ik was helemaal niet schandalig en ik wilde het ook niet zijn. Ik wilde mezelf zijn, alleen maar mezelf."

Brigitte, inmiddels 85, trok zich terug in La Madrague, een besloten plek die aan het zicht wordt onttrokken door een muur, hekken, bamboe, grote kruidenplanten, lavendel en bomen...

...en ook niet zichtbaar is vanaf de Baai van Canoubiers. "Ik was het spuugzat," zegt ze over haar roem. "Het is maar goed dat ik gestopt ben, want ik zou net zo zijn geëindigd als Marilyn Monroe en Romy Schneider."

In La Madrague vond ze rust. Het is al 62 jaar in haar bezit. Brigitte geniet er van privacy, het huis ademt haar voorkeuren uit: dieren, bloemen, planten.

Ooit gaf ze er strandfeesten waarop ze met haar vrienden 'dansten als zigeuners in het zand'. Tegenwoordig wonen haar man Bernard d'Ormale en zij er samen, bezoek komt er nauwelijks, Bardot houdt niet zo van socialiseren.

De inrichting is boho en eclectisch, tijd en smaak zijn er in de jaren zeventig tot stilstand gekomen. Een computer heeft ze niet, ze correspondeert aan een tafel voor het raam met pen en papier, vooral met haar stichting die zich inzet voor dierenrechten. "Er zijn meer regels voor auto's dan voor de bescherming van dieren," zegt ze. "Ik vind dat belachelijk. Ik leef hiervoor, daarom voel ik me nooit oud of overbodig." Ze ondertekent met een madeliefje bij haar naam.

Brigitte, hier in de jaren zeventig, scharrelt er naar volle tevredenheid rond, tussen vele huisdieren, altijd in het zwart. Zwarte jeans, zwart shirt. Nooit een rok, nooit een jurk. Door artritis loopt ze met een stok, maar ze drinkt nog elke dag een of twee glazen champagne.

La Madrague verlaat ze alleen om La Garrigue te bezoeken, een tweede huis in de heuvels, waar ze een kapel onderhoudt...

...en paarden, koeien, ezels en varkens laat verzorgen.

In St Tropez zelf wordt ze nooit meer gezien, haar boodschappen worden bezorgd, de kapper komt aan huis. "Ik ben gehecht aan het St Tropez van vroeger, dat ik kende," zegt ze. "Het oude St. Tropez." Toch is ze geen kluizenaar: ze leest elke dag de Figaro en lost de kruiswoordpuzzel op, luistert naar Radio Classique en leest graag  Milan Kundera, Bernard Clavel en Konrad Lorenz.

Bardot maakt zich verder graag boos over praatprogramma's op tv en kijkt soms een paar minuten met vertedering naar oude films van haarzelf voor ze doorzapt. "Ik zie dat ik niet slecht was, maar het is alsof ik naar een ander zit te kijken. Ik heb betere dingen te doen."

Foto's (c) Brunopress

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in