Sandra Boertien is slechthorend: 'Ik kan er elke dag om huilen, maar dat helpt niet'

Nouveau's gasthoofdredacteur prinses Laurentien koos een elftal vol vrouwen 'met een onzichtbare kracht, voor henzelf en voor een ander.' Waaronder Sandra Boertien: ‘Mensen zijn soms verbaasd dat je aan mijn praten niet hoort dat ik slechthorend ben en dat ik een master heb.’

Laurentien: ‘Sandra is een van die mensen die van het ene op het andere moment doof zijn of dat op late leeftijd worden. Deze groep noemt zichzelf de plots-en laatdoven. Hun verhaal raakt me diep. Het zal je maar overkomen dat je plotseling je kind of geliefde niet meer kunt horen. De onzichtbaarheid van en onbekendheid met deze handicap maakt dit extra uitdagend.’

Gevraagd naar de grootste misvatting over haar slecht­horendheid antwoordt onder­wijsontwikkelaar, spreker en vraagbaak toegankelijkheid Sandra Boertien (29): ‘Heb je even? Mensen denken dat ik niet mag autorijden. Ze zijn verbaasd dat je het aan mijn praten niet hoort en dat ik een master heb. Dat ik werk. Ja, ik doe alles, net als iedereen – behalve bellen. Verder richten ze zich soms tot de tolk, niet tot mij. Of ze zeggen: ‘Dat krijg je toch pas na je vijfenzestigste?’’

Ze oogt vrolijk en vertelt opgewekt over haar situatie. Maar: ‘Ik loop elke dag tegen dingen aan. En ik kan er ook elke dag om huilen, maar dat helpt niet.’ Daarom zet ze zich in voor inclusie en toegan­kelijkheid voor laatdoven en slechthorenden.

‘Er zijn zo’n anderhalf miljoen doven en slechthorenden in Nederland. Ik wil bereiken dat we niet steeds moeten strijden voor bijvoorbeeld tolk-uren of toegang tot goed onder­wijs en festivals. Of dat concertlocaties zeggen: ‘Kunt u achterin gaan zitten, het leidt zo af, die tolk.’ Het zou zo fijn zijn als het normaal is en iedereen – goed- of slechthorend – kan doen wat ie wil, zonder beperkingen die door anderen worden opgelegd.’

Zeven jaar geleden ontdekte Sandra dat haar gehoor behoorlijk achteruitging. ‘Ik zat in een college en zei iets te hard: ‘We zitten al een kwartier en zijn nog steeds niet begonnen.’ Waarop de docent reageerde: ‘Sandra, ik ben al een poosje bezig.’

Wat je niet hoort, mis je niet. Maar toen ik tijdens een test een gehoorapparaat indeed dacht ik: wauw, dit is me al die tijd ontgaan. Het fluiten van vogels, een lift die geluid maakt, een zoemende roltrap.’ Ze neemt nu geluid waar vanaf 65 decibel, een loeiende stofzuiger.

Vorig jaar was Sandra plotseling compleet doof aan één oor. Dat duurde een paar maanden en herstelt langzaam. ‘En sommige dingen blijven moeilijk. Leg maar eens aan je vriendinnen uit dat je liever niet met z’n zessen afspreekt omdat je er dan voor spek en bonen bijzit.

En eerlijk: iedereen zegt al zeven jaar dat ze ook gebarentaal leren, maar alleen mijn vriend en schoonouders doen dat. Ik ontmoette mijn vriend in de week dat corona uitbrak, tijdens carnaval. Het was wel grappig: toen hij hoorde dat ik slechthorend was, begon hij steeds harder in mijn oor te tetteren, terwijl de tolk achter me stond. Maar ja, we waren allebei een beetje dronken toen.’

Hier put Sandra kracht uit

Sacha de Boer

'Mijn eerste gehoorapparaten verstopte ik. Ik dacht dat ik me ervoor moest schamen, want op tv zie je alleen maar vijfenzestigplussers met gehoorapparaten. Nu weet ik gelukkig beter: mijn huidige gehoorapparaten zijn zwart, classy en vallen op.’

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in