Voor leuke 40+ vrouwen met stijl

Quinty Trustfull: 'Ik ben vooral dankbaar dat ik 50 mág worden'

De presentator praat openhartig over haar bewogen jaar. Koffietijdpresentator Quinty Trustfull is het schoolvoorbeeld van age­less beauty. In oktober viert ze haar vijftigste verjaardag. Als ik haar ontmoet, op een ijskoude, sneeuwwitte dag – kort voor die onwerke­lijke omslag naar een zonnige le...

Quinty Trustfull: 'Ik ben vooral dankbaar dat ik 50 mág worden'

De presentator praat openhartig over haar bewogen jaar.

Koffietijdpresentator Quinty Trustfull is het schoolvoorbeeld van age­less beauty. In oktober viert ze haar vijftigste verjaardag. Als ik haar ontmoet, op een ijskoude, sneeuwwitte dag – kort voor die onwerke­lijke omslag naar een zonnige lente – ziet ze er ravissant uit en straalt ze honger naar het leven uit.

'Dat ik meer ben dan een mooi snoetje hoef ik niet meer te bewijzen'

Er was een tijd waarin ze zich minder serieus genomen voelde vanwege haar uiterlijk, maar dat is voorbij. ‘Ik draai bijna dertig jaar mee in de televisiewereld; dat ik meer ben dan een mooi snoetje hoef ik niet meer te bewijzen. Maar het is wel zo dat ik met het ouder worden, behalve rimpels, ook meer ervaring, meer persoon­lijkheid, meer body heb gekregen en dat is natuurlijk heel belangrijk. Ook voor mijn werk bij Koffietijd.’

Doet het iets met je, de gedachte dat je bijna die mijlpaal van 50 hebt bereikt?

‘Niet echt. Ik ben vooral dankbaar dat ik vijftig mag worden. Ik hoop nog veel ouder te worden en ben me in die zin van elk jaar bewust. Ik voel me enorm gezegend, met waar ik ben, waar ik sta. I am happy.’

Met hart en ziel zet Quinty zich in voor goede doelen (Postcode Loterij, Pink Ribbon, Stichting Dada) en de strijd tegen ongelijkheid en onderdrukking van vrou­wen. Toen ze in Atlanta woonde, kreeg ze bezoek van Lilianne Ploumen met wie ze projecten bezocht van het door de politica opgerichte stichting She Decides.

Hoe kwam je in contact met Lilianne Ploumen?

‘Ik had Lilianne al vaker gesproken, ook voor Koffietijd, en toen ik met Orlando in Atlanta was, belde ze me op en vertelde ze dat ze naar Amerika kwam om er te praten over vrouwenrechten en She Decides. Ze vroeg of ik haar wilde vergezellen en dat wilde ik graag doen. Er is op dat vlak nog heel veel te doen in Amerika, vooral Afro-Amerikaanse vrouwen zijn nog erg achtergesteld. Ik heb een dag met haar opgetrokken en met vrouwen-organisaties gesproken en dat heeft erg mijn nieuwsgierigheid gewekt.

Ik heb natuurlijk ook een link met Mama Cash, een organisatie die is opgericht door onder anderen mijn tante Ida van den Broek. Je hard maken voor een betere wereld heb ik met de paplepel ingegoten gekregen. Bij ons stond thuis altijd voor iedereen de deur open en we leerden dat je iets over moest hebben voor anderen en elkaar. Mijn ouders waren ook heel open-minded. En Pink Ribbon kan ik natuurlijk nooit meer los zien van mijn moeder, die is overleden aan borstkanker.’

Tijdens de eerste lockdown heb je Orlando anders leren kennen, is jullie relatie veranderd?

‘In Atlanta hebben Orlando en ik ontdekt dat we elkaar heel goed aanvoelen, dat we goed samen kunnen schakelen. Niet eerder hadden we zo lang 24/7 op elkaars lip gezeten, dus op die manier kenden we elkaar nog niet. We hebben samen een heel prettige routine ontwikkeld.’

Het was dus wel even wennen toen jullie weer terug in Nederland waren?

Lachend: ‘Ja, na zes maanden in een tweepersoons-bubbel te hebben gezeten, zaten we ineens in een huis met zes man erin. Onze zoon Kayne en zijn vriendin woonden tijdelijk bij ons en ook onze dochter Moïse en haar vriend waren er vaak. Nu zijn Orlando en ik weer samen en daar genieten we erg van. Ik kan me overdag al verheugen op de avond, als we lekker samen op de bank kruipen.’

In Nouveau deelde je voor het eerst het verdriet over de dood van je vader in 2019. Waarom had je het zo lang voor je ge-houden?

‘Ik ben een open boek, maar ik ben ook iemand die haar eigen boontjes wil doppen. Ik zal nooit iemand lastig vallen met mijn misère. Als er echt iets is, wil ik dat zelf oplossen. Eerst moet ik het zelf een plek geven, dan vertel ik het aan mijn beste vrienden. Medelijden is iets waar ik niet goed tegen kan. Dat is typerend voor mijn karakter, ik wil de controle houden.’

Maar over zaken als leven en dood heb je geen controle, eerder al – in 2004 - verloor je je moeder. Hoe kijk je daar op terug?

‘Na de dood van mijn vader heb ik heel duidelijk een verschil ervaren met het rouwen om mijn moeder. Mijn moeder stierf aan borstkanker en om haar heb ik wel tien jaar gerouwd. Haar dood voelde heel oneerlijk, zij was nog lang niet klaar. Mijn vader heeft zijn kleinkinderen groot zien worden, hij heeft alles meegemaakt. Hoe verdrietig zijn sterven ook was, het was oké. Als ik aan hem denk, overheerst nu de liefde in plaats van de rouw. Bij mijn moeder heeft het heel lang pijn gedaan. Maar nu mijn vader zich bij haar heeft gevoegd, voelt het rustiger. Ze zijn weer samen.’

Geloof je in een leven na de dood?

‘Ik geloof echt dat er meer is dan wij zien. Ik vind dat het leven vaak zo veeleisend en heftig is, dat ik gewoon niet kan geloven dat het hierna ophoudt. Ik ben katholiek opgevoed, niet streng, maar het geloof is wel een soort houvast gebleven. Ik heb echt het gevoel dat mijn ouders samen zijn en dat vind ik troostrijk. Zij hoorden bij elkaar, hadden een fantastisch huwelijk dat veel te snel voorbij was door de vroege dood van mijn moeder.’

Voel je hun aanwezigheid in je leven?

‘Ja, we wonen nu in Nederland in mijn vroegere ouderlijk huis en daar hangt hun energie. Er zit ook zo veel geschiedenis in dat huis. Mijn vader en moeder zijn er niet echt, maar ze zijn ook nooit echt weg, ze maken deel uit van mijn leven.’

Waren ze ook voor je man een soort ouders?

‘Ja, zeker. Orlando heeft ook een heel goede band met zijn eigen ouders, maar tussen hem en mijn vader en moeder was iets heel speciaals.’

Je had een innige band met je beide ouders, hoe zou je de relatie met je moeder omschrijven?

‘Als bijzonder hecht. Ik lijk ontzettend op mijn moeder, innerlijk en uiterlijk. Toen ik eenmaal zelf moeder was, werd onze relatie eigenlijk nog intenser. Gelijkwaardiger ook, alsof we vriendinnen waren; we vertelden elkaar alles. Ik vind het heel jammer dat ze veel dingen niet meer heeft gezien en ik hoop maar dat ze vanaf een mooi plekje toch heeft kunnen meekijken. Nu kijkt ze samen met mijn vader en dat geeft veel rust.’

(c) DPG Media / Nouveau 2021

Verder lezen? Quinty vertelt nog veel meer, waaronder over haar yogaliefde, in de Nouveau waar ze zelf op de cover staat en die kun je nabestellen op Losse Bladen, nu tijdelijk zonder verzendkosten! 

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in

Powervrouwen
  • Roger Neve