Kunstagent Manuela Klerkx: 'Ik wil vrouwelijke 50+ kunstenaars een podium geven'

Na een leven in Italië begon kunstagent en vrouw van de wereld Manuela Klerkx (57) een nieuw bestaan in Amsterdam. Daar zet ze zich in voor vrouwelijke vijftigplus-kunstenaars.

Tekst: Bianca Bartels, foto's: Stef Nagel

Kunst, kunst, kunst, waar je ook kijkt. Exploderende klaprozen van Joris Vanpoucke op de ene muur, poëtisch werk van Heske de Vries op de andere, en verderop weer conceptuele kunst met een vette knipoog.

Nouveau

Te midden daarvan wonen Manuela en haar dochter Romane (18), in het hippe Amsterdam-Noord. Romane’s vader Emmanuel Babled is ook aanwezig, maar dan in de vorm van de kleurrijke handgeblazen vazen die hij heeft ontworpen. Manuela en hij scheidden in 2009, maar dit eerbetoon symboliseert hun warme band.

Verderop in het appartement, in Manuela’s slaapkamer, doemt de ‘Wonderwall’ op: een wand die helemaal schuilgaat onder tientallen kunstwerken. Achter elk van die werken zit een verhaal dat Manuela met groot enthousiasme weet te vertellen. Dat we hier met een hartstochtelijk kunstminnaar te maken hebben, is overduidelijk.

KOFFIE EN TROOST

Zestien jaar woonde Manuela in Milaan, waar ze onder meer haar eigen galerie runde én waar ze moeder werd. De liefde voor Italië gaat nooit over. ‘Het is een fantastisch land. Schoonheid, esthetiek, elegantie: het is er in overvloed! Ik heb er ook geleerd me uit te leven in kleding.’

Nouveau

Helaas sneuvelde haar relatie met partner Emmanuel. De galerie werd getroffen door de crisis en moest gesloten worden. ‘Een zware tijd. Ik wist: ik moet mijn biezen pakken. Italië is een droomland, maar niet zonder werk en man, en ik was niet enthousiast over het schoolsysteem.

Mijn belangrijkste doel was: een goede moeder zijn, dus ging ik in 2010 terug naar Nederland. Emmanuel ging in de buurt wonen. We zeiden tegen Romane: we blijven familie. Papa en mama zijn de sokkel en jij bent ons beeld.

In Nederland ging ik door een periode van rouw. Ik had ook liefdesverdriet, omdat ik verliefd was op Italië en op mijn leven daar. Ik moest mezelf aan mijn eigen haren uit het moeras trekken. Ik putte kracht uit mijn moederschap, ik haalde blijdschap uit gesprekken met vrienden en troost uit het kijken naar kunst. Ik voelde dat het heilige vuur voor kunst in mij bleef branden.’

Nouveau

DE GEUR VAN OLIEVERF

Frans Klerkx, Manuela’s vader die naast voormalig schooldirecteur een bezield kunstenaar is, was degene die de liefde voor kunst aanwakkerde. ‘Geluk was voor mij als kind: een boek lezen in het atelier van mijn vader en dan zijn kwast over het doek horen gaan en olieverf ruiken. Ik was een gespannen,  angstig kind, maar dáár voelde ik rust, veiligheid en blijdschap, ook omdat hij daar op zijn gelukkigst was. Hij is nu 88 en nog steeds kunstenaar.’

Toen Manuela zelf de kunstwereld in wilde, was het haar vader die haar stimuleerde om na Frans ook Filosofie te studeren. ‘Geen kunstgeschiedenis, want dan kijk je terug, zei hij. Je moet juist kijken naar wat kunst in de toekomst kan toevoegen en hoe kunst de maatschappij kan veranderen. Ik heb zijn raad opgevolgd en ben afgestudeerd op Esthetiek. Al snel werkte ik in galerieën. Eerst in Brussel en later dus in Milaan.’

Nieuwe liefde

Terug in Amsterdam ontmoette Manuela uitgever Oscar van Gelderen, met wie ze in 2012 trouwde. ‘Door mijn onzekerheid zocht ik in het verleden bevestiging bij anderen, daarom koos ik vaak verkeerde mannen. Maar Oscar leerde me: “Je moet jezelf niet verliezen in de liefde, maar jezelf juist vinden in de liefde”. En bij hem heb ik dat.’

Maar hoe goed hun relatie ook is, ze wonen niet samen. ‘Ik wil mijn dochter het gevoel geven dat zíj nummer een is. Ik wil ook niet te veel ballen in de lucht houden en ik wil af en toe alleen zijn. Oscar begreep dat, hij heeft zelf ook een dochter. We doen wel veel samen; de meisjes zijn als zussen en daten houdt je jong, haha.’

Samen met Oscar schreef Manuela een boek over kunst kijken en kopen, en een nieuw boek is in de maak, maar Manuela is vooral druk als kunstagent. Ze werft galerieën voor het online-platform Gallery Viewer en is coach van de kunstenaars die ze vertegenwoordigt. ‘Het is mijn missie om vooral vrouwen van mijn leeftijd, die heel goed zijn, maar nog niet zo bekend, een mooi podium te geven. Preta Wolzak, Heske de Vries en Loes Koomen bijvoorbeeld.’

JEZELF LOSLATEN

Ouder worden vindt Manuela niet eenvoudig. ‘Maar ik tel mijn zegeningen. Als ik ga zitten balen van een rimpel, word ik geen leuker mens. Ouder worden gaat erover dat je jezelf steeds meer loslaat, dus ook je perfecte huid, dat perfecte lichaam. Ik verzorg mezelf goed, maar ik ga niet tegen de stroom in roeien.

Ja, je verliest dingen, maar ik denk dat het de taak van een mens is dat verlies te compenseren met innerlijke groei. Ik droom ervan oud te worden in het Italiaanse Puglia. En dan wil ik daar heel eenvoudig leven in een dorp, met die prachtige natuur, dat lekkere eten en het heerlijke weer dat je daar in je schoot geworpen krijgt.'

Deze reportage heeft eerder in de printeditie van Nouveau gestaan.

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in