Joyce Sylvester: 'Bent u de burgemeester?'

Gedreven, nuchter, genuanceerd - wat een powervrouw! 

'Tijdens de drukbezochte receptie in de raadszaal van het historische stadhuis keek een man naar mij. “Bent ú de burgemeester? Nee, dat geloof ik niet!” Voor ik iets kon zeggen nam een van de bodes de man bij de arm de menigte in. Al snel raakte ik in gesprek met anderen, maar na een half uur stond hij opnieuw voor me.

Met een rood hoofd maakte hij hakkelend excuses; hij had te laat gezien dat ik de ambtsketen droeg. Van een burgemeester had hij een ander beeld. Maar ik moest ook mijn beeld bijstellen, blijkbaar was het minder vanzelfsprekend dat ik dit ambt uitoefende.'

(c) Freek van den Bergh / Ombudsman

Bovenstaand fragment geeft een aardig beeld van hoe Joyce Sylvester wordt gezien: 'Een pionier, steeds is zij de eerste zwarte vrouw in haar functie.' Sinds 2016 is ze substituut ombudsman, eerder was ze waarnemend burgemeester van Anna Paulowna en Naarden. Twaalf jaar lang was ze senator voor de PvdA.

In haar autobiografie 'Bent ú de burgemeester?' vertelt ze over de weg die ze heeft afgelegd en laat ze zien dat ze een inspiratiebron is voor alle mannen en vrouwen die, zoals ze het zelf zegt, ‘eruitzien zoals ik’.

'Ik ben er zelf helemaal niet mee bezig als ik ’s ochtends opsta; het vrouw zijn, Surinaams zijn'

Ze is nog altijd verbaasd over de verbazing die uit de titel van haar boek spreekt. "Ik ben er zelf helemaal niet mee bezig als ik ’s ochtends opsta; het vrouw zijn, Surinaams zijn," zegt ze in de Telegraaf. "Ik sta op en maak een weekplanning, lees mijn stukken door. Ik ben heel inhoudelijk bezig met de dag die gaat komen. Dat men zo moest wennen aan het feit dat de burgemeester een vrouw is, een vrouw van kleur, dat heeft mij verwonderd.”

Als burgemeester van Naarden in 2014 (c) ANP

"In de loop der jaren, is het verhaal ontstaan," zegt ze in VNG over haar reden om haar autobiografie te schrijven. "In mijn jonge jaren kwam ik al in situaties die het venijn van ongelijkwaardigheid voelbaar maakten. Als je al jong een schooladvies krijgt waarvan je denkt: dit klopt niet, dan ontwikkel je al heel snel een wantrouwen naar de samenleving. Het is zo belangrijk dat je vertrouwen hebt in de instituties van de overheid, de rechterlijke macht, volksvertegenwoordigers maar ook de leerkracht en de dokter. Als je het vertrouwen daarin verliest, als mensen afhaken, ligt radicalisering op de loer. Door het schrijven heb ik me weer gerealiseerd hoe kwetsbaar we als samenleving zijn. Kansengelijkheid is geen luxe, ze doet ertoe en moet bevochten worden."

Ze is een rolmodel: terwijl de diversiteit van de Nederlandse samenleving toeneemt, zijn er nog amper bestuurlijke gezagsdragers met een diverse achtergrond. "Mij gaat het om het werk, niet om mijn huidskleur," zegt ze. "Maar ik ben gaan begrijpen hoe belangrijk het kan zijn voor anderen. Kijk wat er nu in de Verenigde Staten is gebeurd, hoe inspirerend de benoeming van Kamala Harris als vicepresident werkt. Ik liet zien dat ook in Nederland een meisje dat werd gepest op school omdat ze tweedehandskleding droeg, burgemeester kan worden. En dat mensen dan ook blij met je zijn."

Bedankt voor je aanmelding! Let op: je ontvangt binnen 10 minuten een mail om jouw e-mailadres te bevestigen.

Inschrijven

Vul een geldig emailadres in. {{ errors . email[0] }}

'Bent u de burgemeester?' kost 20 euro.

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in