De presentator over overgangsverdriet, botox én Leco.
Het lijkt wel een hobby van Caroline Tensen, jezelf opnieuw uitvinden. Ze heeft het kunstje in elk geval al een paar keer overtuigend vertoond en elke keer komt ze sterker uit de strijd. Door na haar echtscheiding de Kilimanjaro te beklimmen bijvoorbeeld, en twee keer de marathon van New York uit te lopen.
Hilversums lucky girl heeft een ongekende veerkracht en die heeft ze door de jaren heen ook hard nodig gehad. Want al lijkt het alsof die steevast vrolijke glimlach niet bevochten hoeft te worden, ook Caroline heeft leren omgaan met tegenslag, pijn, verdriet en afscheid. Afgezien van de scheiding van de vader van haar twee kinderen was er de tragische dood van haar moeder en, vorig jaar, het overlijden van haar vader.
Ook had ze een loodzware dobber aan de overgang en dat is nog zwak uitgedrukt. (‘Ik kon alleen nog maar huilen’.) Maar als ik haar opzoek in haar Amsterdamse nieuwbouwhuis, straalt tomboy Caroline als een meisje. Een meisje dat al dertig jaar bij de televisie zit en beter in haar vel steekt dan ooit.
De liefde voor haar zoon en dochter, haar man Ernst en haar vak zijn de grote constante in haar leven. Ongelooflijk dat ze steeds een betere versie van zichzelf weet te worden; zelf kijkt ze er niet eens meer van op. Toch waren er genoeg momenten waarop de Een tegen 50- en Wie ben ik?-presentatrice niet meer geloofde dat ze ooit nog zelfs maar haar oude versie zou worden. Tijdens de overgang bijvoorbeeld.
Toch ben je ook daar sterker uitgekomen.
‘Ja, maar het was wel een strijd, heel heftig.’
In welk opzicht?
‘Ik was erg somber, kon alleen maar huilen. Ook ging mijn lichaam met me aan de haal. Ik ben echt heel veel aangekomen in die tijd en ik kon er niets tegen doen, ik haatte mijn lichaam.
Uiteindelijk bleek dat ik helemaal geen hormonen meer aanmaakte, ook geen cortisol. Ik was een schim van mezelf, ik liep echt op het randje. Mijn man heeft me gelukkig geweldig opgevangen, maar ik had nooit gedacht dat ik me ooit weer zo zou gaan voelen als nu. Ik vond het de hel.’
Hoe ben je daar uitgeklommen?
‘Toen ik merkte dat ik onder begeleiding van mijn arts wat opkrabbelde, ben ik gaan afvallen. Ik woog 83 kilo. Dat was begin 2018, nu weeg ik 67 kilo, mijn droomgewicht. Ik voel me beter dan ooit. Het enige wat ik eraan heb overgehouden, is dat ik slecht slaap.’
En nu blijf je moeiteloos op dat droomgewicht?
‘Niet moeiteloos, want ik kom heel gemakkelijk aan. Ik heb wat dat betreft levenslang. Maar met de manier waarop we nu eten, gaat het prima. Ik ben destijds afgevallen met Alizonne, dat werkt voor mij heel goed. Ik vind het heel belangrijk om op gewicht te blijven, ook voor mijn werk. Als je, zoals ik, 57 bent en je bent net iets te zwaar, dan ben je op tv al snel een moeke.’
Je uiterlijk is natuurlijk heel belangrijk, wat doe je daar allemaal voor?
‘Ik doe twee keer per jaar botox, maar echt het minimale, want ik wil geen “ander” gezicht krijgen. Ik ben niet voor snijden en ben vooral blij als ik een paar goede nachten heb, want van slecht slapen word je niet knapper.
En ik heb natuurlijk Leco, dat zeggen mensen ook weleens tegen me, daar bof ik mee. Hij doet al 28 jaar mijn haar en make-up, hoeveel mazzel kun je hebben? Maar ja, Leco lijnt natuurlijk niet voor me.’
Wat betekent Leco voor je?
‘Hij is als een soort broer, mijn sparringpartner in heel veel. Leontien (Borsato, MF) is zijn muze, met mij is het meer “jongens onder elkaar”. We kunnen het over sport hebben, over hypotheken, maar we zijn ook elkaars geweten. Leco is ontzettend loyaal, wat het leven voor hem niet altijd even gemakkelijk maakt. Dat hij heel goed met mijn man kan opschieten, vind ik echt een cadeau.’
Leco noemt je de laatste der Mohikanen in de tv-wereld, naar Mies Bouwman, die jou ooit die titel gaf. Begrijp je dat mensen je zo noemen?
‘Ik vind het in elk geval een enorm compliment. Ik denk dat het te maken heeft met het feit dat ik van de oude stempel ben, van heel degelijk en grondig voorbereiden. Maar dat doen bijvoorbeeld Linda de Mol, Astrid Joosten en Anita Witzier ook, hoor.
Als je goed bent voorbereid, kun je spelen met de ingrediënten van een programma. Nooit denken: het staat allemaal toch wel op de autocue, want stel dat die uitvalt… Ik maak ook altijd mijn eigen teksten. Je krijgt wel opzetjes, maar die zet ik allemaal naar mijn hand. Ook weet ik altijd wanneer ik van a naar b moet en hoe.’
Waar komt jouw werklust vandaan?
‘Het is een kwestie van karakter, denk ik. Ik ben van het heel harde werken, dat is altijd zo geweest. Toen ik nog niet echt in de horeca kon werken, heb ik in een pannenkoekenhuis gestaan, ik heb auto’s gewassen, schoongemaakt bij mensen thuis. Ik kon het me ook niet veroorloven om geen vakantie- of weekendbaantjes te hebben.
We hadden het thuis supergoed, hoor, maar mijn ouders hadden niet de middelen om ook nog allerlei extra’s te realiseren. Als je iets graag wilde hebben, dan moest je ervoor werken en dat vond ik prima. Ik ben een Ram, een doorzetter. Het lukt rechtsom of linksom. Ik hoef niet te winnen, maar ik geef niet op!’
(c) Nouveau / DPG Media 2021
Verder lezen?
Het hele interview met Caroline staat in de Nouveau waarop ze op de cover straalt en die kun je nog nabestellen!
Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in
- Roger Neve