Anna Delvey: briljante oplichter of triest geval?

Een eigentijdse versie van de nieuwe kleren van de keizer.

Binnenkort te zien op een streamingsdienst near you: de lotgevallen van Anna Sorokin die half Manhattan beduvelde, daar net niet mee wegkwam en er monter onder blijft. Zowel Netflix en HBO zijn bezig met verfilmingen van haar verhaal.

Dat lijkt wel een moderne versie van dat van Becky Sharp in Thackeray's Vanity Fair. Anna is ook een charmante, vindingrijke parasiet met grenzeloos geloof in zichzelf en gevoel voor zelfspot. Over de actrices die haar spelen, zegt ze: "Ik hoop dat ze beter werk afleveren dan ik."

Wie is Anna?

Anna Sorokin (1991) is in Rusland geboren, in Domodedovo, een stadje in de buurt van Moskou. Vader Vadim was truckchauffeur, moeder was huisvrouw. Op haar 16de verhuisde het gezin naar Duitsland waar Anna ondanks dat ze moeite had met de taal naar het gymnasium ging.

Na haar diploma te hebben gehaald, verhuisde ze naar Londen om daar de prestigieuze kunstacademie Central Saint Martins te gaan volgen, maar zat er nooit een dag in de collegebanken. In plaats daarvan ging Anna in Parijs als stagiaire aan de slag bij het modeblad Purple. Daar liet ze zich Anna Delvey noemen, legde contacten in de kunstwereld en verzon ze een welvarende achtergrond.

New York

Anna ging vervolgens in 2013 naar New York waar ze haar nieuwe vrienden en kennissen wijsmaakte dat ze een erfgename was met een Duits trustfonds van 60 miljoen dollar waarover ze op haar 25ste zou kunnen beschikken. Ze ontpopte zich als een fabuleuze netwerker, al veranderde haar verhaal nog wel eens.

Haar vader was een oliebaron, dan weer een diplomaat of een zonnepanelenmagnaat. Hoe dan ook: het  web van leugens stelde haar in staat om in luxe hotels te verblijven en een bijpassende levensstijl te leiden. Ze maakte al snel deel uit 'van de 200 mensen die je overal ziet', compleet met een quasi kunstzinnig Instagramaccount waarop ze passend verveeld de wereld inkijkt.

Dit kreeg ze voor elkaar door onder andere te zwaaien met ongedekte cheques en creditcards die allang doormidden hadden moeten worden geknipt. Er gaat niets boven een Céline-zonnebril en de conciërge van dienst een briefje van honderd in de hand drukken om een rijke indruk te maken, blijkbaar. Ze leek volgens mensen die met haar optrokken een beetje op een ouderwetse Europese prinses met een fascinatie voor klasseverschil, die met haar honderdjes het personeel van het Howard Deluxe volledig inpakte en er in een badjas rondliep alsof ze er woonde.

Charlatan met charme

Binnen de society werd ze zoals gezegd bekend als een erfgename die een nobel kunstfonds wilde opzetten, iets waar ze een compleet plan voor had gemaakt, compleet met mensen die voor haar onderhandelden bij hedgefunds. Voor deze Anna Delvey Foundation had ze bijna een miljoenenlening los getroggeld (ze vroeg aan banken met een stalen gezicht leningen van 25-35 miljoen dollar).

Intussen kreeg ze haar vrienden met Kafka-achtige excuses zo ver dat ze altijd haar rekeningen betaalden. Bij een vliegreis (First Class, uiteraard) had Anna 'per ongeluk' haar portemonnee in haar ingecheckte koffer gedaan. Ze maakte grapjes over haar vergeetachtigheid als ze hun geld terugvroegen. En ze had zogenaamd 'grote moeite' om haar bezittingen vanuit Europa over te zetten.

De superrijken waar ze zich tussen had weten te wurmen, houden hun uitgaven meestal niet zo nauw bij. Dus als Anna een kennis vroeg om even een paar tickets en een leuk hotel voor de Biennale in Venetië te boeken, gebeurde dat gewoon en vergat men al snel haar het geld terug te vragen. Anna hield intussen met haar honderdjes – altijd cash op zak – de schijn op van een erfgename met een trustfonds. Mensen met veel geld blijken niet heel kritisch te zijn en hoe ze overkwam bleek belangrijker dan de waarheid.   

Het begin van het einde

Zo leefde ze vier jaar lang met stalen zenuwen een leuk leven op kosten van anderen – meevliegen in hun privéjets was altijd een hoogtepuntje - tot Anna in 2017 werd gearresteerd.

Een minder rijke vriendin die opdraaide voor een pretreis naar Marokko deed aangifte. Dat was het begin van het einde voor de Fake Heiress, die banken en hotels voor meer dan 200.000 dollar had opgelicht, nog even afgezien van de miljoenen die anderen haar hadden voorgeschoten.

Prinses in de bajes

Voor haar rechtszaak schakelde ze - as you do - een stylist in om goed voor de dag te komen.

In 2019 werd Sorokin veroordeeld tot '4-12 jaar cel, een boete van 24.000 dollar en het terugbetalen van 199.000 dollar' aan de hotels die ze had opgelicht. Ze verdween in de gevangenis ('Ik was een early adopter van de lockdown'), kreeg daar de bijnaam prinses en werd in februari 2021 vervroegd vrijgelaten wegens goed gedrag. Geheel in stijl opende ze onmiddellijk weer haar socials om zich als influencer in de markt te zetten.  

Hoe nu verder?

De Fake Heiress leverde naast de twee tv-series ook al boeken en toneelstukken op, naast een PR-bedrijf dat haar vertegenwoordigt. Anna spreekt zeer tot de verbeelding, als een soort Kardashian met een strafblad. Hoe moet het nu verder met de antiheldin, die eind maart alweer even in de bak zat omdat haar dossier niet in orde was?

"Ik heb gedaan wat ik heb gedaan," zegt ze kalm. "En ik zou liegen als ik zei dat ik er spijt van had. Het ging zo gemakkelijk." Anna heeft een eigen deal voor een boek en een realityshow en een modecollectie, de Correction Collection.

De Netflix-deal voor Inventing Anna leverde haar 320.000 dollar op waarmee ze haar schulden kan betalen ("Ik wil gewoon zoveel mogelijk geld verdienen"). Zelden zal een reclasseringsambtenaar een ex-gevangene zo snel hebben zien opkrabbelen.

Haar grootste probleem is nu dat haar visum is verlopen en ze Amerika wordt uitgezet, terwijl juist daar haar nieuwe carrière zich ontrolt. Haar kunstambities heeft ze laten varen, alles draait nu om haarzelf als merk / werk. 

Anna heeft laten weten dat Londen haar nieuwe domicilie wordt en dat ze daar in het Chiltern Firehouse (een luxe boutique hotel met vijf sterren) wil trekken om verder te bouwen aan haar leven dat ze 'performance art' noemt: "Ik ben mijn eigen fenomeen." Londen is hierbij gewaarschuwd.

Foto's (c) Brunopress

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in