Anita Witzier over de eetstoornis van haar dochter Julia: 'Ik heb gevloekt en gehuild'

‘Huilend hang ik boven de toiletpot. Slikken doet pijn door het wondje achter in mijn keel, dat er zit doordat ik mijn wijs- en middelvinger zo diep naar achter heb geduwd dat mijn nagels een kras maakten.

Ik haal mijn linkerhand uit mijn mond. Ook op mijn knokkels is een wondje ontstaan, op de plek waar mijn tanden ze steeds raken. Ik stop mijn hand terug in mijn mond en druk op mijn maag, dwing mezelf meer over te geven.

Als er alleen nog gal uit mijn maag komt, stop ik en spoel ik door. Ik kijk onder de rand van de pot om te zien of alles schoon is en sta moeizaam op. Even ben ik duizelig.

Terwijl ik terugloop naar de keuken, kom ik langs de spiegel in de hal. Ik blijf staan en bekijk mezelf. Twee rood doorlopen ogen kijken verdrietig terug. Waar ben ik mee bezig? Wat zouden ze zeggen als ze weten dat ik de afspraken en feestjes deze week niet afzeg omdat ik druk ben met leren, maar omdat ik niet kan stoppen met eten? Iedereen zou van me walgen.’

(uit Jules, Julia van Baaren, Thomas Rap)

De hel van een eetstoornis

Julia van Baaren (25) worstelde tien jaar van haar leven met een eetstoornis. In het geheim plande ze haar eetbuien, ze werd zwaarder, zette zichzelf op een extreem dieet, ging overdreven sporten, om weer terug te vallen in overmatig eten en aankomen.

Schaamte en zelfhaat

Dat het niet lekker met haar ging, begon haar omgeving op een zeker moment wel op te vallen. Maar dat ze behalve onzeker ook ernstig ziek was, had eigenlijk niemand in de gaten. Zelfs niet toen ze in therapie zat bij een kliniek voor eetstoornissen.

Ze schreef het boek Jules, over haar eenzame jaren, die niet alleen beheerst werden door die onontkoombare drang om te eten, maar ook door grote schaamte en diepe zelfhaat.

Anita Witzier's moederverdriet

Haar moeder Anita Witzier begreep pas op het moment dat ze het boek onder ogen kreeg hoe eenzaam en verloren haar dochter zich had gevoeld, hoe serieus haar problemen waren, hoe overheersend die eetstoornis was geweest.

‘Haar boek lezen was hartverscheurend,' zegt Anita. 'De worsteling, de wanhoop, de zelfdestructie, het lijden. Zin na zin stapelde de pijn zich op. Ik heb gevloekt en gehuild. Mijn arme kind dat ik niet heb kunnen beschermen, dat ik niet heb kunnen helpen. Ik was totaal tekortgeschoten.’

Verder lezen?

Nouveau

In de nieuwe Nouveau vind je een aangrijpend dubbelinterview met Anita en Julia waarin ze vertellen over hun verdriet en zorgen, en hoe ze er als moeder en dochter uit zijn gekomen. Het is een echte must-read! Het nummer is nu overal te koop en je kunt het ook online bestellen, het wordt dan zonder verzendkosten naar je opgestuurd. 

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in