Janneke (51): 'Help, mijn dochter is een Greta!'

Wanneer wordt idealisme zorgelijk?

Janneke: "Mijn dochter Sanne (18) groeide op in een tijd waarin op school al veel aandacht was voor bedreigde diersoorten en het milieu. Ze bleek daar erg in geïnteresseerd en ook erg mee begaan. Als ik uit gemakzucht wel eens een leeg potje Hak bij het restafval gooide, viste ze het er op haar zevende al uit en zei streng dat het in de glasbak moest.

Je zou kunnen zeggen dat ze daarin een uitstekende invloed heeft gehad op de beslissingen die mijn man en ik namen. Door haar gingen we meer recyclen, behielden we een groene tuin (hoewel ik qua onderhoud snakte naar tegels) en stapten we over op groene stroom zodra dat kon.

'Guilty pleasure: stiekem een hamburger eten met mijn man'

Ook gingen we door haar over op biologisch eten en veel minder vlees eten. Het werd een guilty pleasure van mijn man en mij om samen in de auto stiekem een hamburger te verslinden met de raampjes open, zodat ze het niet zou ruiken als we haar ergens gingen oppikken. Ze rook het overigens altijd en was dan nooit boos, maar wel teleurgesteld. En ja, dat hakt er ook in als het van kind richting ouder gaat.

'Ik had bewondering voor wat ze over had voor haar idealen'

Het verbaasde me wel, hoe ze de deuren langsging met petities om de bermen niet zo vaak te maaien zodat bijen en insecten meer kans kregen. Maar ik had ook bewondering, wat ze over had voor haar idealen. Ze deed het toch maar, in de regen, met die lijst op mensen afstappen. Ik reed haar wel eens naar demonstraties, maar om er zelf bij te gaan staan, dat ging me echt te ver. Ze demonstreert nog altijd veel, iets waarvan ik me in stilte afvraag hoe zinvol het is. Maar ze is nu meerderjarig, ze mag doen waar ze zin in heeft.  

'Ze demonstreert meer dan dat ze colleges volgt'

Het is een lieve meid, dat ze milieukunde is gaan studeren, verbaasde ons niets. Het probleem is dat ze, sinds ze niet meer thuis woont, wel erg wordt meegesleept door haar activisme. Ze demonstreert meer dan dat ze colleges volgt. Ze kiest voor een ingewikkeld leven, van zelf potjes meenemen naar een winkel om daar twee ons rijst af te wegen. Alles vegan, tegenwoordig, tot haar schoenen toe. En voor een excursie van school fietste ze veertig km omdat het tegen haar principes was om met haar studiegenoten in de bus te stappen.

'Ze tobt over kolencentrales, over kerncentrales en over windmolens'

Dat is aan de ene kant prijzenswaardig, maar mijn kind moest zo om vier uur 's nachts weg om er op tijd te zijn, over onbekende wegen en het was rotweer die dag – ze is er twee weken doodziek van geweest. Hoe productief zijn principes dan nog? Wat me ook zorgen baart, is dat zíj zich zoveel zorgen maakt. Ze ligt wakker van de klimaatcrisis, van te lage dijken, van kolencentrales, van windmolens, van de mogelijkheid dat er een kerncentrale bij komt, van de mogelijkheid dat er géén kerncentrale bij komt – het getob is eindeloos.

'Wij kregen eens per dag een Koude Oorlog update, zij wordt continu op de hoogte gehouden van de klimaatcrisis'

Nu is het ook niet mis, wat er dagelijks langskomt aan bosbranden, noodweer, overstromingen en andere ellende, al dan niet door de mens veroorzaakt. Het houdt mij ook bezig, ik ga wel eens met haar mee om plastic op te rapen. Het beheerst echter niet elk aspect van mijn dag. Bovendien is iedereen die ik ken opgegroeid met angsten: in onze tijd was het de Koude Oorlog en de angst voor een kernoorlog. Maar wij kregen dat eens per dag voorgeschoteld bij het journaal, zij krijgt online de hele dag door updates

'Bestaat er al zoiets als ecorexia?'

Ik ervoer het anders dan Sanne, die soms overweldigd lijkt door al het ecologische leed van de wereld. Het is ook steeds vaker een excuus voor haar aan het worden om dingen niet te doen. Niet bij mensen op bezoek te gaan vanwege de uitstoot van de reis. Geen ananas eten omdat die niet hier groeien. Nooit meer een normaal gesprek voeren zonder er het klimaat erbij te slepen. Bestaat er zoiets als ecorexia?

'Ik zou willen dat haar wereldbeeld iets breder was dan dat van haar idool, Greta Thunberg'

Ik maak me zorgen over haar geestelijke gezondheid. Soms voelt haar lifestyle als koketteren met iets waar geen weldenkend mens iets op tegen kan hebben. Soms heb ik het idee dat het haar verlamd, dat het een excuus is om niet écht te gaan leven, omdat ze dat stiekem best eng vindt. En soms heb ik het gevoel dat ze zich volledig aan het verliezen is in doemscenario's. Ik zou willen dat haar wereldbeeld iets breder was dan dat van haar idool, Greta Thunberg.

'Ik zou haar wat meer lucht in haar leven gunnen'

'We praten er wel eens over, maar het probleem met haar 'gevecht voor de goede zaak' is dat ze niet erg voor redelijkheid vatbaar is. 'Make Love, No CO2' vond ze al geen leuk grapje. Het breekt mijn hart dat ze zo zwaar op de hand is. Ik zou haar wat meer lucht in haar leven gunnen. Verliefdheid, eens lekker dollen, uitgelaten stappen met vriendinnen.

Iemand in haar leven die alle narigheid een beetje kan relativeren. Zodat ze wat meer zou doen dan zich aansluiten bij wéér een of ander ernstig actiecomité of zwelgen in foto's van zielige ijsberen. Hoe mooi haar betrokkenheid ook is, je hebt weinig aan een betere wereld als je nergens van kunt genieten."  

Foto (c) Getty Images

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in