Relatiegeheimen: Golden Earring-drummer Cesar en zijn Hester

'Ik dacht: hoe kan het nou dat zo’n leuke man geen vriendin heeft?'

Een tragedie was de aanleiding tot het grote geluk dat Golden Earring-drummer Cesar Zuiderwijk vond bij Hester. Zíj kreeg met Cesar een tweede kans. ‘Ik wil nooit meer zonder hem.’

Cesar – de liefde voor Hester

‘Hester kende ik al jaren via gemeenschappelijke vrienden. Ze had met haar broer een prachtige winkel in Den Haag waar je serviesgoed en andere mooie dingen voor op tafel kon kopen.

Ik raakte in die tijd wel bevriend met Hesters broer en kwam geregeld in de zaak. Op een keer, in december 2006, vertelde Hester me dat ze ging trouwen met haar Australische vriend. In Nederland. Ik zei meteen dat ik graag kwam spelen op de bruiloft.

Ongeluk

Pal na de kerst vertrokken ze samen naar Tasmanië, waar zij zijn familie zou ontmoeten. Een paar dagen later raakten ze betrokken bij een frontale botsing, waarbij hij dodelijk verongelukte. Verschrikkelijk.

Hester lag fysiek ook behoorlijk in de prak. Haar voet is zelfs bijna geamputeerd. Maar ze is een keiharde dame, dus ze vocht zich terug. Ik hoorde het verhaal van haar broer, die meteen na het ongeluk naar Tasmanië was afgereisd en de repatriëring had geregeld.

Hij zei erbij: “Ik vond dat jij het als een van de eersten moest weten.” Best wonderlijk. In elk geval heb ik Hester met een grote bos bloemen opgezocht op haar kantoor. Daar zat ze, in een rolstoel, frêle en tegelijk ijzersterk. Zo mooi… Ik word er nog emotioneel van.

Gaandeweg brak de zon weer door

Na die dag bleven we elkaar zien. Het klikte gewoon tussen ons. Natuurlijk zat ze behoorlijk in zak en as, maar gaandeweg brak de zon weer wat vaker door.

Ik weet nog dat ik haar een keer om half zes vroeg of ze meeging naar een groot gala in Rotterdam, waar we om zeven uur moesten zijn. In de auto hebben we sushi zitten eten. Met onze handen, die dus ongelofelijk naar vis stonken.

Die spontaniteit en die humor, daar genoten we allebei enorm van. Na een jaar woonden we samen en nu zijn we alweer acht jaar getrouwd. En heel gelukkig.’

Hester – de liefde voor Cesar

‘Ik kende Cesar en vond hem aardig, maar een Golden Earring-fan was ik niet. Voor mijn gevoel stond die wereld ook ver van me af. Cesar had vooral een goede klik met mijn broer.

Via hem heeft hij eind 2006 zelfs een keer in de winkel opgetreden met een drumstel van potten en pannen. Na afloop nodigde ik hem uit om nog een drankje te doen in onze eigen brasserie. Dat was erg gezellig.

Cesar was toen al vijf jaar gescheiden en ik dacht: hoe kan het nou dat zo’n leuke man geen vriendin heeft, dus ik vroeg hem hoe het stond met de liefde.

Daarop zei hij niet veel, maar hij vroeg wel meteen: “En jij? Ben je nog met die Australiër?” Heel even flitste het door mijn hoofd dat hij jaloers was, terwijl ik nog nooit op die manier naar hem had gekeken.

In het begin had ik het ongeluk liever niet overleefd

Ik zei: “Ja, we gaan binnenkort trouwen!”, waarop hij me prompt feliciteerde en ons samen met mijn broer en schoonzusje uitnodigde voor zijn eerste eigen show: Slagdroom. Ik weet nog dat zijn gezicht oplichtte toen hij ons in de zaal zag.

De dag na Kerstmis vertrokken Brett en ik naar Tasmanië en vijf dagen later was Brett dood. Ze hebben negen dagen gewacht met de crematie zodat ik erbij kon zijn, in een ziekenhuisbed en zwaar onder de morfine en de tranquillizers.

In mijn hoofd was ik ook total loss. In het begin had ik het ongeluk veel liever niet overleefd.

Ik was meteen zó blij dat hij er was

Na vier weken kwam ik terug in Nederland met twee ingeklapte longen en een heleboel andere narigheid. Bij mijn ouders knapte ik langzaam maar zeker wat op, en weer een maand later ging ik af en toe voorzichtig naar de zaak in mijn rolstoel.

Op een dag had ik in mijn kantoor net een vreselijke huilbui gehad, toen mijn schoonzusje kwam zeggen dat er iemand voor me was. Ik zei: “Geef me vijf minuten.” En daar stond Cesar met een enorm boeket een beetje onhandig te zijn.

Gek genoeg was ik meteen zó blij dat hij er was. Zijn rust vond ik fijn, en zijn humor. Ik dacht: als iemand me kan steunen, is hij het wel.

Veelzeggend natuurlijk, maar pas na een tijdje merkte ik dat ik nerveus werd als hij langskwam. Ineens dacht ik: als hij maar niet denkt dat ik hem leuk vind, omdat hij bekend is.

Ik weet nog dat ik om de telefoon heen draaide toen ik had beloofd hem te bellen na een korte vakantie, want te snel bellen vond ik stom. De dag na dat bewuste telefoontje bleek het van twee kanten raak. En nu wil ik nooit meer bij hem weg.’

Deze aflevering van Relatiegeheimen heeft eerder in de printeditie van Nouveau gestaan (c) DPG Media 2021

Beeld: Iris Planting

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in