Laetitia is mantelzorger: 'Dit is het minste wat ik voor mijn moeder kan doen'

In Nederland geven vijf miljoen mensen mantelzorg. Hoe is het om voor je moeder of zoon te zorgen?

Laetitia Bastik (62) is mantelzorger voor haar moeder (86) die dementie heeft. Sinds december woont zij in een verpleeghuis, waar Laetitia iedere dag heengaat.

Verward

‘Zes jaar geleden merkten we dat mijn moeder regelmatig verward was. Uit testen in het ziekenhuis bleek beginnende dementie. Ik heb vijf zussen en een broer en omdat ik twee minuten bij mijn moeder vandaan woonde en afgekeurd ben voor werk, besloten we dat ik op haar zou letten. Zo werd ik haar mantelzorger.

Verzorgingshuis

Omdat ze verder achteruitging en pannen liet aanbranden, is ze vier jaar geleden naar een verzorgingshuis verhuisd. Daar had ze haar eigen kamer, maar geen keuken. Omdat ze het eten in het verzorgingshuis niet lekker vond – ‘Ik heb al mijn tanden en kiezen nog, dus ik wil geen gaargekookt eten dat allemaal hetzelfde smaakt,’ zei ze – kookte ik iedere dag voor haar. Ik waste haar kleding, streek en haalde boodschappen.

Dementie

Vorig jaar verergerde de dementie. Ze vergat soms een paar dagen haar medicatie in te nemen en ze begon steeds slechter te lopen, waardoor ze regelmatig viel. Ze was in die tijd niet altijd even aardig. ‘Ga weg! Wat kom je doen? Ik mag niets zelf. Je pakt me mijn leven af.’ Dat waren zware dagen waarop ik af en toe een traantje wegpinkte. Gelukkig heb ik mijn zussen, broer, mijn dochter en nichtjes als vangnet. Als ik een keer niet kan of een weekendje weg ben, gaan zij naar haar toe.

Zussenappgroep

En in onze zussenappgroep hebben we dagelijks contact over onze moeder, dat is fijn. In december is mijn moeder naar een verpleeghuis verhuisd, waar ze vierentwintig uur per dag zorg krijgt. Oud en nieuw vierden we altijd samen en ook dit keer zei ze: ‘Neem me mee.’

Carin Verbruggen

Verpleeghuis

Mijn hart brak in tweeën omdat ik haar in het verpleeghuis moest achterlaten en ook zag dat ze dat besefte. Terug in de auto heb ik een halfuur gehuild. Het allermoeilijkst vind ik dat mijn moeder er lichamelijk nog is, maar geestelijk niet meer. Soms vraagt ze naar mijn vader, die zes jaar geleden is overleden. Naar haar broer, die vorig jaar overleed, is ze nog steeds op zoek. Ze heeft ook haar heldere momenten en gelukkig herkent ze alle kinderen en (achter)kleinkinderen nog. Daar houden we ons aan vast. Vroeger belde mijn moeder me elke ochtend, die gesprekken mis ik. Ik mis ook de momenten dat we met heel het gezin bij haar thuis kwamen en ze voor ons kookte; dat was altijd feest.

Me-time

Met mijn zussen heb ik elke maand een zussendag waarop we bijvoorbeeld naar het theater of uit eten gaan. Mijn moeder ging vroeger ook mee en dan liep ze heel trots naast haar zes meisjes. Die mooie herinneringen blijven. Voor mij voelt de mantelzorg nooit als een belasting. Mijn moeder heeft ook altijd voor mij en voor ons allemaal gezorgd; dit is het minste dat ik kan doen. Ik denk wel dat ik in een zwart gat val als ze er straks niet meer is, maar daar wil ik liever nog niet aan denken. Zo lang het nog mogelijk is, doe ik alles voor haar en wil ik haar iedere dag zien en knuffelen.’

De cijfers

Circa 5 miljoen Nederlanders geven mantelzorg aan familieleden of kennissen. Eén op de vier combineert de zorg met werk.

• Ongeveer 825.000 mensen helpen langdurig (langer dan drie maanden) en intensief (meer dan acht uur per week). Dit is ongeveer 16% van de mantelzorgers.
• Mantelzorgers bieden gemiddeld 7,4 uur hulp per week.
• 9% van de mantelzorgers geeft aan ernstig belast te zijn.

BRON: SCP

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in