Healthy Aging expert Wies Verbeek (58): 'Die extra kilo's na je 50ste zijn taai, maar laat je niet ontmoedigen'

Journalist Wies Verbeek is gespecialiseerd in healthy aging. Haar missie: alles te weten komen over hoe je gezond en leuk ouder wordt. Haar bevindingen deelt ze op haar online platform BLOW. Zoals: hoe maak je korte metten met extra kilo’s?

"Mensen denken vaak dat ze als een healthfreak door het leven moeten gaan om gezond ouder te worden, dat ze heel veel moeten sporten en niks onge­zonds meer mogen doen. Maar dat is niet leuk. Je kunt echt met heel kleine stapjes heel veel bereiken.

'Ik wil geen missionaris zijn, maar ik wil laten zien hoe fijn het kan zijn om fit en gezond te zijn'

Als journalist heb ik van healthy aging mijn specialisme gemaakt. Inmiddels heb ik een eigen website met blogs en vlogs, geef ik workshops en maak ik podcasts met Jaap Jongbloed. En nu is er ook een boek. Ik wil geen missionaris zijn, maar ik wil laten zien hoe fijn het kan zijn om fit en gezond te zijn. Met name als je ouder wordt. Natuurlijk kun je een nare ziekte krijgen, die kans is er altijd. Maar je hebt veel zelf in de hand. Het leven is niet maakbaar, maar je kunt er wel een draai aan geven.

ONTSPANNEN KINDERTIJD

Mijn wieg stond in Enschede. Ik ben de jongste van een gezin met zes kinderen, drie jongens en drie meisjes. Onze ouders moesten hun aandacht dus behoorlijk verdelen, maar als benjamin had ik niets te klagen.

Ik speelde veel buiten met vriendinnetjes, maar ik kon ook uren in mijn eentje schommelen of touwtjespringen. Of binnen met mijn poppen spelen. Mijn moeder was heel relaxed. We mochten veel, bijna niets was te gek. Ze organiseerde de leukste kinderfeestjes en maakte prachtige carnavalspakken voor ons.

Mijn vader was strenger, hij zorgde voor orde en netheid. Hij vond het belangrijk dat je iets presteerde in je leven. Daarbij maakte hij geen onderscheid tussen de jongens en de meisjes. Hard werken en plichtsgetrouwheid heb ik van hem. Van mijn moeder leerde ik dat je niet moet zeuren en dankbaar moet zijn voor wat je hebt.

Zelf was ze dat ook en ze bleef altijd positief, zelfs als het tegenzat. Ze deelde graag alles wat ze had met een ander. Helaas is ze vorig jaar overleden, na een mooi warm leven. Daardoor kom ik niet meer zo vaak in Twente. Ik mis de prachtige natuur en de heerlijk nuchtere mentaliteit.

DEPRESSIE

Na de lagere school ging ik naar het vwo. Toen mijn ouders naar Oldenzaal verhuisden, moest ik naar een andere school. Vreselijk vond ik dat. Ik ging van 4 vwo naar 4 havo.

Na school ben ik een jaar au pair in Genève geweest. Daarna ging ik communicatiewetenschap in Groningen studeren. In 1989 vertrok ik naar Amsterdam, waar ik als produc­tieassistent bij IDTV ging werken. Ver­volgens werd ik productiemedewerker bij een geluidsstudio waar radio en tele­visiecommercials werden opgenomen. Uiteindelijk werd ik rtv-producer bij een reclamebureau.

Het was een leuke tijd, al werkte ik vooral andermans ideeën uit. Ik had een grote wens: in de bla­denwereld werken. Ik meldde me als stagiair bij het weekblad Margriet. Ik was achtendertig en begon opnieuw in een heel nieuwe branche.

Het beviel goed. Ik mocht blijven en werkte voor bijna alle Nederlandse tijdschriften, waaron­der Nouveau. Het was in deze tijd dat ik geïnteresseerd raakte in onderwerpen die met gezond ouder worden te maken hebben. Te meer omdat ik er zelf mee te maken kreeg.

'Als je onder de veertig bent, heb je over het algemeen nog nergens last van'

Als je onder de veertig bent, heb je over het algemeen nog nergens last van. Maar toen ik rimpels kreeg en in mijn omgeving hoorde over fysieke en psychische ouderdomskwalen, dacht ik: goh, hoe kan je nu leuker omgaan met dat proces zonder dat het kramp­achtig wordt of dat je het bijltje erbij neergooit?

Zelf werd ik op mijn zesen­dertigste behoorlijk ziek. Ik had hoge koorts, voelde me vreselijk. Bloedprik­ken leverde niets op. Uiteindelijk her­stelde ik lichamelijk, maar geestelijk niet. Ik functioneerde niet meer, kon niet meer werken en werd depressief. Er was geen aanleiding voor.

'Wat ik eraan overhield was een angst dat dit zwarte gat ooit terug zou komen'

Maar ik dacht: een depressie, dan moet je met jezelf aan de slag. Via psychologen ging ik op zoek. Er kwam niets uit. Pas na een jaar kreeg ik medicijnen voorge­schreven. Dat hielp. Wat ik eraan overhield was een angst dat dit zwarte gat ooit terug zou komen.

Daarom ging ik op zoek naar tips tegen achteruitgang. Zowel fysiek als geestelijk. Ik zag tal van medici, zowel regulier als in het alternatieve circuit. Concreet kwam er weinig uit. Wat ik wel inzag, is dat gezond leven veel goeds zou doen. Daar is het mee begonnen.

ZIEKTE VOORKOMEN

Ik ging op zoek naar tips die makkelijk toepasbaar zijn in het dagelijks leven. Want door gezond te leven kun je alles beter aan. Maar ik wilde niet mijn hele leven hoeven omgooien. Langzaam maar zeker ben ik me gaan speciali­seren als journalist en gestart met de website Blow, ʼn Beetje Leuker Ouder Worden.

'Hoe blijf je strak zonder daarin door te schieten?'

Als leek ga ik met een vraag naar wetenschappers of andere deskun­digen. Bijvoorbeeld: hoe komt het dat onze ogen achteruitgaan als we ouder worden en kunnen we er nog iets tegen doen? Of: welke supplementen kun je het beste nemen om gezond ouder te worden? Hoe voorkom je een kromme oude rug? Hoe blijf je strak zonder daarin door te schieten?

Het gaat niet over ziekten, maar over het voorkomen daarvan, over hoe je je lichamelijk en geestelijk goed kunt blijven voelen. Positief blijven vind ik het allerbelang­rijkste van ouder worden. Het maakt niet uit hoe oud je bent, je kunt altijd nog iets nieuws gaan doen.

Persoonlijk heb ik het gevoel dat ik nu doe wat ik het leukste vind. Ik moet er dan ook niet aan denken dat ik op mijn zevenenzes­tigste al moet stoppen met werken. Wat nou pensioen? Ik kom net kijken. Wist je trouwens dat stoppen met werken de kans op dementie vergroot?

'Waarom bestaat er nog steeds geen jaarlijkse medische check-up?'

Naast mijn persoonlijke zoektocht verbaas ik me over het gezondheidsbe­leid van de overheid. Waarom bestaat er nog steeds geen jaarlijkse medische check-up? Een meldpunt waar gekeken wordt naar je bloeddruk, gewicht en bloedsuikerspiegel.

Overgewicht is een pandemie aan het worden waar corona nog een puntje aan kan zuigen. Volgens de World Health Organisa­tion overlijden er jaarlijks ruim 2,8 miljoen mensen aan overgewicht. Wel mondkapjes en vaccins, maar geen ondersteuning om mensen te helpen gezonder te eten.

Ik ben niet van de betutteling, maar het gaat toch veel te ver dat tachtig procent van de super­marktaanbiedingen bestaat uit onge­zonde producten, dat groente en fruit duurder zijn dan snoep en snacks, dat in elke winkelstraat een stroopwafel-, pepernoten-, Nutella- of snoepwinkel te vinden is? Hou hiermee op!

Datzelfde geldt voor de gezondheids­zorg. Wel een fantastisch specialisten­team klaar hebben staan om mensen met dichtgeslibde aderen te dotteren, maar weinig doen om het te voorko­men. Ik zeg niet dat het makkelijk is, maar het accent zou toch echt anders moeten liggen. Voordat ik de overheid de schuld ga geven van alle vetzucht, moeten we natuurlijk ook naar onszelf kijken. Het zijn taaie tegenstanders, die extra kilo’s, maar geef je niet gewonnen. Het gevecht ertegen is in alle opzichten zo de moeite waard.

POLONAISE MET DE BUREN

Ik woon samen met mijn vriend Paul in een geweldig appartement midden in het centrum van Amsterdam. Omdat ik er al meer dan dertig jaar woon, betalen we nog steeds weinig huur. Dat heeft mij de kans gegeven om voor mezelf te beginnen met mijn platform. Met een hoge huur of hypotheek had ik dat nooit kunnen doen.

Het huis bestaat uit drie delen, waar vroeger muren tussen zaten. Daardoor heb ik drie voordeu­ren. De buurt is een dorpje. Eigenlijk was ik niet zo dol op dik zijn met de buren, maar inmiddels is er een aantal mensen met wie we heel goed bevriend zijn geraakt. Geregeld gaan we in polo­naise door de kamer.

'Altijd maar aardig doen, daar heb je niets aan'

Of ik blij ben met hoe ik ben? Ja, zeker. Ik heb een leuke man, lieve familie en een rijk sociaal leven. Daar ben ik dankbaar voor. Natuurlijk zijn er ook dingen waar ik minder blij mee ben. Zo vind ik het nog steeds belangrijk wat anderen van mij vinden. Heel irritant, maar het is wel zo. Ik durf niet duidelijk te zeggen wat ik vind omdat ik bang ben dat ik daarmee iemand voor het hoofd stoot. Daar werk ik aan, want altijd maar aardig doen, daar heb je niets aan.

Toch voel ik me nu veel zelf­verzekerder dan vroeger. Ik durf nu veel meer, weet wat ik kan, leef meer in het nu. Maar de vergankelijkheid vind ik soms moeilijk. Dan zie ik van die sexy dertigers in een mini-jurkje en denk dan: nee, dat staat mij niet meer.

Het onstuimige en bruisende mis ik soms. Vroeger ging ik elk weekend naar de Roxy en bleef tot het ochtendgloren. De jeugd is voorbij. Toch zou ik ook weer niet terug willen. Het is goed zoals het nu is, ik pas bij wie ik nu ben. Later, als ik echt oud ben, hoop ik dat ik op een boerderij woon. Met kleine varkens, twee geitjes, kippen, een hond en een kat. En die dieren spelen, net als in die leuke TikTokfilmpjes, allemaal met elkaar. Misschien komt het er nog eens van.’

Een Beetje Leuk Ouder Worden bestel je hier

Dit interview heeft eerder in de printeditie van Nouveau gestaan (c) Nouveau / DPG Media 2022

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in