De relatiegeheimen van Tooske en Bastiaan Ragas

'Thuis ben ik het zachte ei.'

Hij levert de wilde plannen, zij bekijkt of het ook haalbaar is. Die hond kwam er dus niet, maar de wereldreis met het hele gezin wél. Tooske en Bastiaan Ragas runnen een gezin met vier kinderen. Maar ze vergeten zeker de liefde niet. ‘Romantiek is mijn afdeling,’ aldus Bastiaan.

TOOSKE - DE LIEFDE VOOR BASTIAAN

‘Toen ik eind 2002 auditie deed voor de vrouwelijke hoofdrol in Drie musketiers, werd ik gewaarschuwd voor Bastiaan, die de man­nelijke hoofdrol zou spelen. “Een gladde jongen, dus kijk een beetje uit!” Maar bij onze eerste ontmoeting gingen er helemaal geen alarmbellen af. Ik vond hem meteen een leuke vent met veel humor, gezellig ook.

Tijdens de repetities en later op het toneel ging alles zo vanzelf tussen ons, dat ik dacht: kon het in mijn relatie maar zo gemak­kelijk zijn. Ik was in die tijd verloofd met een Amerikaanse acteur, en die liefde was weliswaar groots en meeslepend, maar tegelij­kertijd bijzonder ingewikkeld en heel erg vermoeiend. Al snel ging dat me tegenstaan. En intussen genoot ik van het contact met Bastiaan, die ik behalve erg aardig ook knap en aantrekkelijk vond.

Over de enorme interne strijd die dat opleverde, sprak ik maan­denlang met niemand. Want als ik het hardop zei, dan bestónd het, en wie weet ging het wel gewoon over. Maar gaandeweg werd alleen maar duidelijker dat ik niet meer zonder die man met zijn bruisende energie kon, die het mooiste hart had dat ik kende. En die ook niet ongevoelig voor mij leek te zijn, al zat hij, met een klein kind, nog vaster dan ik.

'Wil je nog een jaar mijn vriendinnetje zijn?'

Voordat Bastiaan en ik onze gevoelens voor elkaar uitspraken, had­den we allebei al de knoop doorgehakt met onze partners, omdat het niet langer ging. Het was dus geen kwestie van inruilen. Maar toen de weg eenmaal vrij was, gingen de remmen los. Na een paar maanden verkering zaten we een weekend in een hotelletje, waar Bastiaan me een klein doosje gaf.

Verschrikt dacht ik: je gaat me toch niet nú al ten huwelijk vragen?! Maar er zat een schattig ringetje in en hij vroeg: “Wil je nog een jaar mijn vriendinnetje zijn?” Dat voorzichtige vond ik mooi, juist omdat we allebei net uit een andere relatie kwamen. Al volgde het echte aanzoek nog geen jaar later.’

BASTIAAN - DE LIEFDE VOOR TOOSKE

‘Het klikte meteen enorm tussen ons en we vertrouwden elkaar ook onmiddellijk. Bepaald niet vanzelfsprekend in ons vak, dat behoorlijk hard en competitief is. Iedereen doet zich aardig voor, maar is vaak vooral op zichzelf uit. Tooske had geen façade. Ze was echt, authentiek. Zacht ook, geduldig en vergevingsgezind. Bovendien vond ik haar heel mooi en aantrekkelijk, dus dat hielp mee. Maar het belangrijkste was dat het goed voelde.

'Ik heb zelfs nog aan mijn huisarts gevraagd hoelang zo’n verliefdheid nou duurde'

Op het toneel kusten we elkaar elke dag met zeer realistische pas­sie. Maar in plaats van vrolijk en vlinderachtig was het vooral een zware periode, met een enorme innerlijke worsteling. Anderen merkten dat we elkaar steeds opzochten. Backstage dan, want bui­ten het werk hadden we geen contact. “Jullie zijn gewoon verliefd,” zeiden ze. Ik heb zelfs nog aan mijn huisarts gevraagd hoelang zo’n verliefdheid nou duurde. Want alles in me wilde het niet en alles wilde het wel.

Toen mijn gevoelens alleen maar heviger werden, ben ik thuis dingen gaan uitspreken, verwerken ook. Daarna was er tussen Tooske en mij geen houden meer aan. Al ging mijn aanzoek niet direct van een leien dakje.

Die avond – kerstavond 2004 - gingen we samen naar de nachtmis. Ik was ’s ochtends nog naar een juwelier in Antwerpen gereden om een ring te kopen. Die brandde in mijn jaszak, dus toen we naar voren liepen voor het avondmaal, nam ik mijn jas mee. Belachelijk vond Tooske, zeker op zo’n feest van saamhorigheid en naastenliefde. Na de dienst liepen we naar een café, waar ik twee warme chocolademelk met rum bij de bar haalde en de mijne acuut achterover tikte. Zo nerveus was ik. Dat stond dus ook heel raar.

Uiteindelijk ben ik buiten in de stromende regen op mijn knieën gegaan, voor het huis dat we nog gingen kopen. Terwijl Tooske huilend ja riep, zei ik alleen maar: “Kijk nou naar die ring!” Alsof het daarom te doen was, hahaha!’

Inmiddels hebben jullie samen een gezin met in totaal vier kinderen. Hoe staat het leven nu?

BASTIAAN: ‘We zijn inderdaad vijftien jaar en een heleboel stappen verder. Maar ik wil nog wel zeggen dat ik járen heb gevlogen op die enorme verliefdheid. Ook al zei mijn huisarts destijds dat zoiets een week of zes duurt. Blijkbaar hadden ze dat gemeten. Dus het heeft ook lang geduurd voordat we onze relatie wat praktischer gingen onderhouden. En dingen gingen zeggen als: “Joh, dit is niet zo heel erg tof”.’

Laten we even inzoomen op de praktische aspecten van jullie leven. Wie is thuis de manager?

BASTIAAN, PROMPT: ‘Tooske!’

TOOSKE: ‘Ik ben van de heldere lijnen, heb rust en overzicht. Dat zijn eigenschappen die bij het runnen van een groot gezin goed van pas komen. De dagelijkse routine is dus mijn taak.’

BASTIAAN: ‘En ik doe het zakelijke management. Verder ben ik degene die aankomt met plannen voor feestjes of voor de vakantie.’

TOOSKE: ‘Dan trek ik de agenda en ga op internet zoeken naar concrete opties.’

BASTIAAN: ‘We pakken ook de dingen op die de ander laat liggen.’

TOOSKE: ‘Koken doe ik graag. Ik ben zo langzamerhand een kam­pioen in het binnen twintig minuten iets op tafel zetten van pro­ducten die ik nog in de ijskast heb. Dat is dan meestal ook nog gezond en iedereen vindt het lekker.’

BASTIAAN: ‘En voordat je denkt dat het bij ons wel erg traditioneel georganiseerd is: ik ben degene die de felicitatiekaartjes stuurt als er iemand jarig is.’

TOOSKE, LOVEND: ‘Jij brengt ook de romantiek in huis!’

BASTIAAN: ‘Precies, dat is mijn afdeling. Ik haal bloemen, steek ’s avonds kaarsjes aan, zet een muziekje op. Omdat ik heel gevoelig ben voor sfeer. In onze relatie ben ik het zachte ei.’

Aan liefde en romantiek ontbreekt het bij jullie niet, hoor ik. Maar soms zijn er dus dingen ‘niet zo tof’?

TOOSKE, ANALYTISCH: ‘Elke goede eigenschap heeft ook een min­dere kant. Ik vind het bijvoorbeeld nog steeds enig dat Bastiaan altijd vol plannen zit en plotseling kan roepen: “Kom, we rijden naar Parijs, dan kunnen we daar vanavond nog zijn!” Maar van iemand die zo in elkaar zit, moet ik niet verwachten dat hij elke avond zijn sokken in de wasmand doet. Daarbij sta ik niet te trap­pelen bij elk wild idee dat langskomt.’

BASTIAAN: ‘Het enige terugkerende ding tussen ons is inderdaad dat ik meer actie en avontuur wil dan jij.’

TOOSKE: ‘Jij zou het liefst elke twee jaar verhuizen, ik hou van rust.’

BASTIAAN: ‘De kinderen kan ik snel genoeg warm maken voor van alles, zoals het kopen van een hond. Maar jij bent meer thuis dan ik, dus dan weet ik dat de praktische consequenties voor jou zijn. Die hond is eigenlijk wel een goed voorbeeld, waarin alles samenkomt.’

TOOSKE, PUNTIG: ‘En die is er dus niet.’

BASTIAAN: ‘Eh, nee… Maar die wereldreis van ruim vier maanden, waar jij eerst ook niet om zat te springen, kwam er dus wel.’

TOOSKE: ‘You win some, you lose some.’

BASTIAAN, BERUSTEND: ‘Iedereen heeft recht op een veto.’

Bemoeien jullie je met de carrière van de ander?

BASTIAAN: ‘Daar zeg je iets. Ik maak al die plannen, ga van theater­productie naar boeken schrijven naar zingen, noem maar op. Als ik daar niks over zou zeggen, zou Tooske er ook niet naar vragen.’

TOOSKE: ‘Ja hoor eens, jij doet zeven, acht dingen tegelijk. Daar kan ik dus ’s avonds niet heel gericht naar vragen. Maar ik geef je wel alle ruimte. En ik zei twee jaar geleden al dat je weer muziek moest gaan maken.’

BASTIAAN, RUITERLIJK: ‘Dat is waar. Ik vond dat zo opvallend en leuk dat ik zei: “Zeg dat maar heel vaak tegen me!” Al denk ik toch dat ik me meer met jou bemoei dan omgekeerd.’

TOOSKE: ‘Ik ben dan ook niet zo goed met kritiek.’

BASTIAAN: ‘Het heeft tien jaar geduurd voordat ik dat doorhad. Ik snap het ook niet. Je bent zo mooi en leuk en goed.’

TOOSKE: ‘Ik wil het liefst alles perfect doen, dat is het.’

BASTIAAN: ‘Ik kan prima tegen kritiek.’

TOOSKE: ‘Ja, dat weet ik. Als ik vroeger een irritatie uitsprak, zei je pal erbovenop: “Ik begrijp je. Het was inderdaad niet zo aardig.” Lekker makkelijk!’

BASTIAAN, GRIJNZEND: ‘Sorry seems to be the hardest word, hoor je vaak. Maar ik zeg het gewoon. Dan ben ik ervan af.’

Wat hebben jullie van elkaar geleerd?

BASTIAAN: ‘Geduld en goed naar de ander luisteren.’

TOOSKE: ‘Dat ik mag zeggen wat ik vind, ook al is dat voor de ander misschien niet direct prettig om te horen.’

Kunnen jullie elkaar vergelijken met een plaats, een gerecht en een muziekstuk?

BASTIAAN OVER TOOSKE

Plek ‘Een ouderwets, gemoedelijk dorp. Rustig, overzichtelijk en vooral echt. Je weet altijd waar je aan toe bent.’

Muziekstuk ‘True Colors van Cyndi Lauper. Het heeft een heldere melodie, lijkt gemakkelijk en simpel, maar is o zo knap gemaakt.’

Gerecht ‘Een milkshake, zoet en romig. Omdat ik Tooske nog steeds bijzonder aantrekkelijk vind. Er goed uit blijven zien is ook belang­rijk in een relatie. Seks moet geen moetje worden.’

TOOSKE OVER BASTIAAN

Plek ‘Rome, want Bas is enorm geïnteresseerd in geschiedenis en oude filosofen. Maar het is ook een bruisende stad met allerlei sferen, waar je je geen seconde verveelt.’

Muziekstuk ‘The Country Life van Peter Cincotti. Een sfeervol singer-songwritersliedje over de schoonheid van een leven in de natuur. Tikkie romantisch en groots en meeslepend.’

Gerecht ‘Een goed gevulde houten borrelplank. Bourgondischer dan Bas worden ze niet.’

Over Tooske

Tooske Ragas-Breugem (46) studeerde Engelse Taal- en Letterkunde aan de Universiteit van Utrecht en begon daarna haar tv-carrière als video-jockey bij TMF. Ze presenteerde verschillende (live) showprogramma’s voor RTL4, AVRO, SBS6, de EO en RTL Duitsland.

In 2018 was ze te zien in Ragas reist rond, een programma over de wereldreis die ze met haar gezin maakte. Vorig jaar verscheen van haar hand Appeltje, eitje!, een kookboek vol snelle, bewezen gezinssuccessen.

Wie is Bas? 

Bastiaan Ragas (49) reisde vanaf 1993 zes jaar de wereld rond als lid van de succesvolle boyband Caught in the Act.

Daarna startte hij een solozangcarrière en ging acteren in theater- en televisieproducties. In 2010 begon hij zijn eigen theaterproductiebedrijf, waarvoor hij onder andere de theaterversie produceerde van zijn eigen bestseller 'Maar je krijgt er wel heel veel voor terug'.

Met zijn huidige bedrijf (sinds 2015) produceerde hij onder andere voorstellingen rond Gerard Cox. Voor zijn nieuwe solovoorstelling Lang zal je leven bracht hij nieuwe muziek uit, waaronder een bewerking van Verwarrend Bestaan (oorspronkelijk uit de musical Aïda).  

Deze reportage verscheen eerder in de printeditie van Nouveau (c) DPG Media / Nouveau 2020

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in