Magistraal en indringend: 'They've waited long enough'

Liederen van eenzaamheid, waanzin en hoop, met een vleugje ironie.

Drie componistes geven in They have waited long enough stem aan drie mythische vrouwen die nu – eindelijk eens – hún verhaal mogen vertellen. Op initiatief van festival Wonderfeel creëerden Annelies van Parys, Aftab Darvishi en Calliope Tsoupaki nieuwe, hedendaagse klanken voor drie vrouwen die veel te lang in de marges van de grote Griekse mythes hebben staan wachten. Ze kleuren hun verhalen in met nieuw licht, nieuwe nuance en nieuwe slagkracht.

Is Circe een kwaadaardige heks of een heldin vol grootse menselijkheid?

Is Medea een wraakzuchtig monster of een moeder verteerd door compassie? Is Circe een kwaadaardige heks of een heldin vol grootse menselijkheid? En wat met dat zogenaamd weerloze wachten van Penelope? Schrijfster Gaea Schoeters zocht naar woorden die deze vrouwen recht doen: ontroerend én bevrijdend. Sopraan Katharine Dain zingt hen tot leven. Drie kleurrijke solisten gaan een intense dialoog aan op klarinet, duduk en qanun. De Britse Natalie Haynes, stand-up classicist en meeslepend verteller, voorziet de drie personages van een inleiding.

Komende uitvoeringen:

Dinsdag 8 november, 20:00 uur, Utrecht TivoliVredenburg

Woensdag 9 november, 20:45 uur, Den Bosch, November Music

Vrijdag 11 november, 19:30 uur, Londen, St. John’s Smith Square

Kijk voor kaarten op They've waited long enough

Wat heeft een feminist te zoeken in de oudheid?

Natalie Haynes: “Het oude Griekenland en het oude Rome waren ongelofelijk patriarchale samenlevingen. En toch: mannelijke schrijvers wisten personages zoals bijvoorbeeld Medea een immense diepgang en kracht te geven. Het is pas later, vanaf de renaissance, dat die vrouwelijke personages steeds meer uit het verhaal verdwenen en steeds minder te zeggen kregen. Het is zowat onmogelijk om je daar als vrouw vandaag geen vragen bij te stellen.

Als een schrijver als Ovidius, toen al, inzag dat vrouwen interessante narratieven opleverden, wat is er dan in tussentijd zo ongelofelijk fout gelopen? Vandaag kan je gewoonweg zeggen: kijk, die personages behoren ons net zo goed toe. We hebben het recht om ze ons toe te eigenen. Eeuwen aan een stuk werden die oude verhalen vertaald en getransformeerd door bijna alleen maar mannen.

Laat ons vooral de misogyne vertalingen van latere datum, waarin het Christendom een enorm belangrijke rol heeft gespeeld, aan de kant schuiven en beginnen bij de oude teksten zelf. We kunnen kunst die is gecreëerd in een patriarchale maatschappij nu eenmaal niet scheiden van die context. Dat is zo. Maar we kunnen wel besluiten om van nu af aan gewoon op onze eigen voorwaarden om te gaan met die geschiedenis. Op dat moment stellen we ook vragen aan onszelf en niet enkel aan het kunstwerk in kwestie. Nieuwsgierigheid en alertheid is alles wat je daarbij nodig hebt.”

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in