Heel grappig, heel pijnlijk en vanaf vandaag te streamen.
Laat ik het maar meteen toegeven: ik heb een zwak over films die over de filmindustrie gaan. Niet alleen vanwege het fascinerende kijkje achter de schermen, maar ook omdat dit soort producties zichzelf meestal niet zo bloedserieus neemt en graag het Hollywoodsprookje mag doorprikken.
Once upon a time in Hollywood is er zo eentje. Leonardo DiCaprio, Brad Pitt, Margot Robbie, Al Pacino, Kurt Russell – ze komen allemaal langs in deze film van regisseur Quentin Tarantino, waarin Brad en Leo verrukkelijk schmierend hun slag slaan. Mooi om te zien hoe ze mannen van hun eigen leeftijd spelen en hoe de tenenkrommende lol eraf spat.
Het verhaal speelt zich af in het Los Angeles van 1969, een tijd waarin alles aan het veranderen is. TV-ster Rick Dalton (Leonardo DiCaprio) en zijn vaste stuntdubbel Cliff Booth (Brad Pitt), beiden niet meer de jongsten, proberen aan de bak te komen in een filmindustrie die ze bijna niet meer herkennen. Prachtig weemoedig om leeftijdsgenoten te zien, bij wie doordringt dat voor hen de tijd niet heeft stilgestaan.
Wat Once upon a time in Hollywood ook een aanrader maakt, is de aankleding. Amper digitale effecten, Tarantino heeft het Los Angeles van 1969 echt gecreëerd. Daarnaast speelt hij magistraal met de dreiging van de Charles Manson sekte, die later in het jaar zou toeslaan. Waar ik jeuk kreeg van La la Land (ook een film over Hollywood), vind ik Once Upon a Time in Hollywood qua stijl zeker zo mooi en vooral enerverend en opwindend - het is een film die je pakt en niet meer loslaat tot na de credits.
Scène om even een tissue bij te pakken: als Margot Robbie als Sharon Tate in een halflege bioscoop naar de echte Sharon Tate kijkt in de komedie The Wrecking Crew (een weinig indrukwekkende film die ze in 1968 maakte met Dean Martin) en vooral naar de andere aanwezigen in de zaal kijkt: aangrijpend en ontroerend en misschien wel de ultieme momentopname van wat elke acteur ervaart.
Het is Tarantino, dus je kunt erop rekenen dat hij zich in prachtige details en idiote popcultuur verliest (maar dat maakt het alleen maar nóg leuker). Hier en daar is het grotesk, maar Once upon a time in Hollywood is ook Quentins liefdesbrief aan de stad en de filmindustrie, een milde, zonnige en relaxte vertelling die je eigenlijk een paar keer moet zien om alles mee te krijgen. Dat kan gelukkig: de film is nog maar net uit de bioscoop en Netflix was er als de kippen bij om hem aan het aanbod toe te voegen. Ben benieuwd wat je ervan vindt!
Geen nieuwe NOUVEAU meer te koop in de winkel? Geen nood, je kunt het nieuwste nummer ook los bestellen, nu tijdelijk zonder verzendkosten!