Wies blogt: "Die rokjesdag... Het kan gewoon echt niet meer..."

Ieder jaar zodra ik de lente ruik, moet ik aan mijn grote flater denken die ik beging toen ik een jaar of 24 was. Het was maart en voor díé tijd van het jaar heel mooi weer. Ik voelde me blij en verliefd, niet dat ik een vriend had, maar dat was wat die eerste voorjaarsdagen met me deden (en nu nog steeds trouwens).

Het geluk hing in de lucht. Ik had afgesproken met een vriendin in Den Haag en besloot mijn mooie korte zomerrokje aan te doen. Voor blote benen was het nog te koud maar met panty’s eronder kon het best.

Vervuld flanerend in mijn rokje

In dat rokje, sexy shirt en leren jackje liep ik vervuld van mezelf naar het station. Ik flaneerde door alle straten en keek tevreden om me heen. Toen ik op het station aankwam, hoorde ik een man achter me zeggen: ‘mevrouw, mevrouw, uw rokje.’

Omdat hij het op een fluisterende toon zei, dacht ik meteen; gatver wat een viezerik, en liep snel door.

Even later in een tijdschriftenkiosk hoorde ik weer fluisteren: ‘mevrouw uw rokje’. Dit keer hoorde ik dat hij een Belgisch accent had. Geërgerd keek ik achterom en voordat ik er wat van kon zeggen, zei hij: ‘het zit nie goe.’

Ik schaamde me ontzettend

Wat bleek: mijn rokje zat van achteren helemaal in mijn panty. Die arme man wilde me alleen maar waarschuwen. Had ik daar vol zelfvertrouwen als een idioot door heel Amsterdam gelopen. Eigenlijk gewoon in mijn onderbroek. Ik schaamde me zo ontzettend. Het is me natuurlijk nooit meer overkomen.

Afgelopen week was er weer zo’n prille voorjaarsdag, maar mijn verlangen naar een kort rokje is ver te zoeken.

Vergane glorie

Het kan gewoon niet meer, met 80 denier panty’s gaat het nog net, maar met blote benen is het een en al vergane glorie. Mijn knieën zijn verfrommeld en de huid op mijn schenen en kuiten… vreselijk. Een schildpad komt er misschien mee weg, maar ik niet.

En dan die adertjes en gekke pigmentvlekjes, waar ze vandaan komen, ik heb geen idee.

Is het dan helemaal gedaan met de rokken in de zomer, dat kan toch niet?! Nee, ik ga gewoon keihard in de tegenaanval.

Knielift

Volgende week heb ik een afspraak bij de fleboloog die mij hopelijk gaat verlossen van de rode en blauwe adertjes. Met een goede scrub, handschoen en vette crème moet ik de dorre huid kunnen aanpakken. Die knieën zijn nog het lastigst maar die verdoezel ik wel met de rok zelf (of is er een plastisch chirurg die mij een gratis knielift wil geven?).

Hoe dan ook, laat knielange-rokjesdag maar komen!