Waarom ik lid ben van 'Coöperatie Laatste Wil'

Met mijn 45 jaar was ik er denk ik relatief vroeg bij: het laten opmaken en vastleggen van mijn levenstestament.. De enige andere mensen van wie ik zeker weet dat ze ook een levenstestament hebben, zijn minimaal 25 jaar ouder dan ik.

De dood. Het schijnt toch een onderwerp te zijn dat door veel mensen gemeden wordt. Althans, die van onszelf dan. Over mensen in onze omgeving die overleden zijn, praten we wel, maar onze eigen sterfelijkheid lijkt onbehaaglijk. Ik heb dat helemaal niet. Het enige waar ik onbehaaglijk van word, is de gedachte dat ik geen zeggenschap heb over hoe en wanneer.

Hoezo, kan een ander voor mij bepalen of ik lijd?

Ik ben prima in staat zelf aan te geven of ik lijd, al dan niet ondraaglijk. Dat hoeft een ander niet voor mij te beslissen. Maar zelfs dat lijden vind ik discutabel. Want ik kan op een gegeven moment ook gewoon bepalen dat het genoeg is geweest. Dat het klaar is. En of dat nu op mijn 67e of 80e is, dat is aan míj. Misschien is mijn Lief dan wel overleden en hoef ik gewoon niet meer. Wil ik de aftakeling voor zijn.

Wat mijn reden ook is, ík wil daar over gaan. Want wie gaat dat anders voor mij bepalen dan? En op grond waarvan?

Voor de trein springen is ook zo wat …

In Nederland is het nog steeds de arts die bepaalt of ik lijd en in ruim 65% van de gevallen wordt euthanasie geweigerd. Wat verwacht de beste man/vrouw dan dat ik doe? Dat ik een tevreden en vrolijk oud vrouwtje word omdat de dokter in zijn oneindige wijsheid heeft bedacht dat ik niet ondraaglijk lijd? De kans dat ik voor de trein spring is groter. Maar met die ellende wil je andere mensen niet opzadelen. En dat hoéft ook niet als het eindelijk eens goed geregeld wordt in de wet. Daarom is het ook zo belangrijk dat de pil van Drion legaal wordt en in Nederland verkrijgbaar is. Én dat de leeftijd er niet meer toe doet.

'Positief zijn is een keuze'

Dat soort uitspraken, je wordt er nog net niet mee dood gegooid (pun intended) Als je niet weet hoe het is om te leven zonder 'zest for life',  wie ben je dan om daarover te oordelen? Echt, ik gun iedereen zo'n aangeboren levenslust en positiviteit, maar net zomin als iedereen met een wiskundeknobbel geboren wordt, word je het ook niet met een positiviteitsgen. Vanaf de zijkant is het makkelijk oordelen: 'Je kiest ervoor om gelukkig te zijn'. Was het maar zo'n feest…

Want we kunnen wel doen alsof we oud worden á là de Golden Girls

in een luxe huis met sexy jonge masseurs die elke dag onze niet meer zo poezelige voetjes masseren en een butler die ons elke dag champagne serveert, de kans dat dat ook daadwerkelijk gebeurt, is met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid redelijk verwaarloosbaar.

En aangezien ik bewezen heb prima capabel te zijn om zelfstandig een huis en auto te kopen, te trouwen, te reizen, en op, in de ogen van velen, nogal jonge leeftijd te kiezen voor sterilisatie, lijkt het me dat ik ook bekwaam genoeg ben om zelf uit te maken wanneer ik klaar ben op deze aardkloot.

En dat is dus precies de reden dat ik lid ben van 'Coöperatie Laatste Wil', want zelfbeschikking is een recht.