Waarom dat vrouwenquotum er wél moet komen

Vroeger, tot ongeveer een jaar of tien geleden, stond ik vooraan om te roepen: ‘Wát een onzin die positieve discriminatie van vrouwen! Gewoon beste persoon op de stoel! Welke gek heeft dat vrouwenquotum bedacht?’ Enzo. Met terugwerkende kracht voel ik me een tíkje ongemakkelijk als ik daaraan terugdenk.

Wijsheid komt met de jaren

Tegenwoordig maak ik me wél druk over positieve discriminatie van vrouwen. Want ik heb geleerd dat zolang de keuzes voor belangrijke hoge functies in de politiek en het bedrijfsleven voor het overgrote deel nog steeds worden bepaald door het 'old boys network' en de 'witte mannen' er geen verbetering gaat komen. Zolang zij, vaak onbewust (!), niet verder kijken dan hun neus lang is, krijgen we geen kans om erachter te komen of er niet een betere kandidaat van het vrouwelijke geslacht is.

Elizabeth Broderick (AUS) advocaat en VN-gezant voor gendergelijkheid

Seksisme is overal aanwezig

Overigens is het niet zo dat alleen mannen zich schuldig maken aan stereotype denken. Nee, vrouwen kunnen er helaas ook wat van. De Harvard Business School heeft hier onderzoek naar gedaan en daar valt je mond van open. Puur op basis van geslacht beoordelen we mensen heel anders. Cliché: de man wordt als zelfverzekerd en sympathiek gezien, en de vrouw als arrogant en iemand waar je liever niet mee samenwerkt.

De overheid moet het goede voorbeeld geven

Op dit moment zijn 47 van de 150 leden van de Tweede Kamer vrouw. Lees: nog niet eens één-derde! Dat is onder andere met ‘dank’ aan DENK, Forum voor Democratie en de SGP: die partijen hebben überhaupt geen vrouwelijke leden in de Tweede Kamer. Me dunkt iets om mee te nemen in je keuze straks. Toch gaat het me niet eens zozeer om de statistieken. Dat daar iets aan moet gebeuren, lijkt me een no brainer. Waar het om gaat, is dat we ons er bewust van moeten worden dat vrouwen een grote toegevoegde waarde meebrengen, zowel in het bedrijfsleven als in de Tweede Kamer.

Gevaarlijke valkuil

Zolang het geen vanzelfsprekendheid is, net zo logisch als plassen en poepen, dat vrouwen op precies dezelfde wijze en in dezelfde aantallen, meelopen in het selectieproces, blijft het probleem bestaan.



En ja, het ís een probleem dat zoveel van de belangrijke/senior posities worden ingenomen door die grote groep witte mannen. Verschillende perspectieven, afspiegeling van de samenleving, én, niet onbelangrijk: een voorbeeld voor meisjes en jonge vrouwen. Bovendien worden er aantoonbaar betere besluiten genomen op gebied van onder meer onderwijs, zorg, milieu en economie wanneer er vrouwen in een bestuur/ management team/ politieke partij zitten.

Eigen rolmodellen

Natuurlijk kunnen we voor voorbeelden blijven kijken naar de Scandinavische landen en Jacinda Ardern van Nieuw-Zeeland...

Tussen de bedrijven door beviel Ardern in 2018 ook nog van een dochter. Haar man is de 'stay at home parent' (c) Getty Images 

...maar dat wíllen we toch niet? Want we hébben powervrouwen. Het zijn er alleen veel te weinig én ze staan beduidend minder in the picture  dan de mannen.

Richt je oog op de toekomst

Vrouwenquota zijn een paardenmiddel, dat geef ik direct toe. Maar tot we zover zijn dat 50% van de Tweede Kamer uit vrouwen bestaat, tot 50% in de gemeenteraden vrouw is, én vrouwen eindelijk substantieel vertegenwoordigd zijn in Raden van Bestuur vind ik het een goede zaak.

Nog een paar weken de tijd

Als alles volgens plan verloopt, hebben we over twee weken verkiezingen. Mogen we gebruikmaken van het voorrecht onze stem uit te brengen. Dat betekent dat je nog even de tijd hebt om je hierin te verdiepen. Ik kan je echt alleen maar aanraden dat te doen. Ongeacht op welke partij je stemt (waarbij ik nog even subtiel verwijs naar mijn eerdere opmerking over DENK, FvD en de SGP) kijk eens welke vrouw je jouw stem gunt en help zo de weg voor jouw dochter, zusje, buurmeisje gelijk te maken aan die welke je zoon, broer of buurjongen moet afleggen.