Vinden we wat die twee vrouwen zeggen écht zo belangrijk?

Als je deze week op vakantie was op een plek zonder wifi, heb je het misschien gemist. Zo niet, dan kan het je eigenlijk niet ontgaan zijn: de commotie rondom Olcay, Caroline, dikke(-re) vrouwen en sport. En dat allemaal door een grote paspop.

Vrouwen (toch weer die ‘krabbenmand’?) buitelden over elkaar heen om te vertellen hoe verschrikkelijk het allemaal wel niet was. De dagen erop volgen berichten als ‘X en Y, (oftewel (semi) BN'ers), nemen het op voor vrouwen met maatje meer’. Als iéts in de categorie ‘makkelijk zieltjes winnen’ valt, is het dat wel. Het is ook heerlijk eenvoudig scoren natuurlijk: iedereen is al goed opgewarmd en je roeptoetert ook nog wat. Alleen, ondertussen gooi je wel olie op het vuur. 

Waar ik mee achterblijf, zijn verbazing en vragen. Waarom hebben tegenwoordig zó veel mensen zúlke lange tenen?

Hoe is het mogelijk dat een ongelukkig behandeld onderwerp in RTL Boulevard dagenlang ‘top of mind’ blijft? Dat Olcay en Caroline een complete mediashitstorm te verduren krijgen? Zó erg dat ook serieuze media zoals het NOS-journaal er aandacht aan besteden terwijl échte problemen hooguit een halve dag het nieuws beheersen. En met ‘echt’ bedoel ik dat het bij RTL Boulevard alleen maar over twee vrouwen met hun mening ging, niét over feiten. Dus waarom zoveel consternatie? Het lijkt wel een nieuwe nationale hobby: collectief verontwaardigd zijn. Er wordt iets gezegd en hoppa, 4.568.369 vrouwen voelen zich persoonlijk aangesproken. Meer nog dan dat zelfs: aangevállen. 

Wat is er gebeurd met het wereldberoemde ‘Je kunt niet gekwetst worden door mensen die je niet kent’, en met ‘Je kunt je alleen maar onzeker laten maken als je dat zelf toestaat’. Laten we wel zijn, dat soort quotes wordt ook massaal gedeeld op de roemruchte sociale media. Maar ja, dat past op dat moment niet in het straatje, dus dat wordt voor het gemak even vergeten. Het lijkt wel alsof mensen zoéken naar iets om verontwaardigd over te zijn, uitspraken negatief uit wíllen leggen. Ik snap dat oprecht niet. Nou ja, oké, met een gulle uitzondering voor Trump & Co.  Daar vind ik het erg moeilijk om positief te luisteren. Zelfs mijn immer voor nuance pleitende echtgenoot kan daar geen verandering in brengen. Maar verder? 

Maar goed, als je je dan zo nodig wilt druk wilt maken, doe het dan voor échte dingen. Ik denk dan aan het feit dat als je je been breekt, je direct terecht kunt bij hulpverleners, maar als je rondloopt met zelfmoordgedachten, dat je dan te horen krijgt dat je twee jaar moet wachten. Call me stupid, maar ik denk dat zelfmoord iéts hoger scoort op de ladder van urgentie.

Ik denk ook aan ‘plastic soup’. Serieus, als we ons daar ‘ns hálf zo druk over maakten. Afgelopen week kwam namelijk dit rapport van het WWF naar buiten. Dus als ik jou nu vraag om te kiezen tussen twee dingen om je over op te winden: twee vrouwen die hun mening verkondigen, of het feit dat we met z’n allen niet alleen bezig zijn de oceanen en het leven daarin te vernietigen, maar ook zelf elke week een creditcard aan plastic binnen krijgen (!) 

Ik weet wel waar ik mijn energie liever aan besteed ;) 

Elke week het laatste nieuws ontvangen in je mailbox? Het beste van Nouveau.nl, Máxima en cultuur voor leuke vrouwen met stijl. Schrijf je in.