Tip van Marion: Een theaterfeestje met negen topacteurs!

Luidkeels lust en liefde

Mijn zoon van 14 was wel even gegeneerd toen een van de speelsters uit De hereniging van de twee Korea’s alle schijn wekte dat ze haar buurman oraal stond te bevredigen in het trappenhuis…

Maar afgezien van dat ene moment, was ook deze veelbelovende jongere bijzonder geamuseerd door de knap in elkaar stekende productie van het Haagse Nationale Theater.

Trappenhuis

Negen acteurs spelen in twintig scenes over de liefde, 51 personages die op een of andere wijze iets te zoeken hebben in hetzelfde grote trappenhuis waar verschillende deuren, een grote trap en een lift leiden naar de meest uiteenlopende levens… Één ding duikt er in die levens steeds in andere ‘vermomming’ op… de liefde. De liefde die altijd weer zingt zoals Toon Hermans schreef.

De hereniging van de twee Korea’s is een echt theaterfeestje met negen topacteurs, waaronder het fenomenale duo Mark Rietman en Betty Schuurman en een verrassende Tamar van den Dop, die onder meer een prostituee speelt die hevig met zichzelf – en haar klanten – in de knoop raakt.

Plato's overtuiging

De liefde laat geestig, hilarisch, bijtend en soms ontroerend van zich horen in deze productie van regisseur Eric de Vroedt.

De titel van het stuk is misleidend, want met kernproeven, militaire dreiging en jarenlange politieke onmin, kortom Korea, heeft het stuk niets te maken.

De naam is eigenlijk een vrije gedachtesprong van Plato’s overtuiging dat de mens ooit bestond uit twee wezens. Die raakten elkaar op zeker moment kwijt en sindsdien hunkeren wij mensen naar niets zo hevig als naar het vinden van die ándere’ helft, om zo weer een te worden.

Dementerend

Er wordt wat afgezocht en gehunkerd in die twintig verrassende scenes. In één ervan bezoekt Mark Rietman zijn dementerende echtgenote Betty Schuurman, zoals hij dat elke dag doet. Elke dag opnieuw moet hij haar vertellen wie hij is en moet hij haar vertrouwen zien te winnen.

Als hij haar wil schetsen hoe bijzonder hun liefde ooit is geweest, zegt hij: ‘We waren twee helften die ooit waren gesplitst en elkaar hadden teruggevonden. Het was alsof Noord en Zuid-Korea hun grenzen hadden geopend en zich herenigden:…’ En daar hebben we de titel.

Theaterfeestje

De meest uiteenlopende types en karakters komen voorbij in dat holle trappenhuis en af en toe klinkt er muziek. Er is tragedie, bezittingsdrang, teleurstelling, er zijn vervlogen dromen, er is misleiding, jaloezie, lol en alles daartussenin.

En bij dat alles zit je voortdurend met een geamuseerde glimlach op je gezicht, ik in elk geval wel en die veelbelovende jongere ook. Een glimlach die overigens verdwijnt als het af en toe even ontroerend wordt en die overgaat in luidop lachen als het lekker absurdistisch wordt.

Ik zou de voorstelling makkelijk (graag zelfs) nog een keer kunnen zien en me geen moment vervelen.

De hereniging van de twee Korea's is écht een aanrader en te zien tot en met 20 mei. www.nationaletheater.nl

Beeld: Sanne Peper