Sylvia windt zich op: 'Waarom kan ik wel kiezen uit wijn, maar niet uit cola?'

Als cola-drinker ben je een soort van tweederangs bezoeker die niet meetelt, vindt Nouveau-columnist Sylvia. Want waarom anders wel twintig soorten bier, en maar één merk cola als je op het terras zit?

Het is hartje zomer. We genieten, tenminste, ik wel, van een heerlijke mooie zonnige periode. Op vakantie? Waarom zouden we? in jaren. Lief en ik zitten nog meer dan anders op terrassen voor een hapje én een drankje.

Vroegâh, lees, tot 1 januari 2022, was dat voor mij geen enkel probleem. Er is altijd wel een Aperol Spritz, een stuk of wat verschillende gin & tonics en diverse soorten wijn. Ik ben en was geen bierliefhebber, maar ook die hebben keuze uit minstens vijf smaken.

Medewerkers op die eerder genoemde terrassen vinden het volstrekt normaal als je vraagt wat voor witte wijn ze hebben. Droog, fris, vet, op hout, you name it. Datzelfde geldt voor rode wijn en voor rosé. Ook over G&T kun je hele gesprekken voeren. En ik vraag regelmatig of ik de fles even mag zien. Ook dat is nooit een probleem.

Alcoholvrij

Tegenwoordig ben ik voor veel mensen een beetje een partypooper omdat ik, jawel, sinds 2 januari 2022, (opnieuw) alcoholvrij door het leven ga.

Aangezien ik frisdrank zelf eerlijk gezegd sowieso niet te haggelen vind, beperk ik me tot koffie, thee, water, én alcoholvrije G&T. Gelukkig is dat steeds meer in opkomst en kan ik op de meeste plekken prima terecht met die vraag.

Het is toch cola?

Maar wát nu als je geen alcohol drinkt, en wel frisdrank? Cola, om precies te zijn; dat je dan vraagt om een Cola Zero om vervolgens een Pepsi Max te krijgen. En als je dan zegt dat je daar niet om vroeg, is het antwoord ‘Het is toch cola?'

Ik snap dat dus écht niet. Het smaakverschil tussen die twee is namelijk nogal groot. Het is een droge vs. een zoete witte wijn, en geloof me, die laatste, die bliefde ik niet. Die gaf ik linea recta terug.

‘Sorry...'

Wat me ook opvalt, is dat als je dan van tevoren vraagt welk merk cola er geschonken wordt, veel (héél veel) medewerkers zeggen ‘Sorry, Pepsi’. Ze begínnen de zin met ‘sorry’. Dat zegt toch wel wat? En ja, ik weet het: dat heeft allemaal te maken met je bierbrouwer et cetera. Maar het resultaat is dat je als coladrinker in een vervelend verdomhoekje zit, een soort van tweederangs bezoeker die niet meetelt.

En o wee als je er bij sommigen iets van zegt. De reactie is nog net niet dat je je mond moet houden, niet zaniken en ergens anders heen moet gaan. Je hebt het er maar mee te doen.

Ik betaal gewoon, waarom moet ik dan genoegen nemen met iets anders?

En dat is dus precies wat me dwarszit, want ik zou niet weten waarom. Zoals ik al zei: ik accepteerde ook geen zoete witte wijn als ik droge vroeg.

En als mij verteld wordt dat mijn wijn op hout gelegerd is, en vervolgens proef ik van alles behalve dat, dan wil ik andere wijn. Of ik bestel een spa rood. En dat maakt me misschien wel een lastige gast (ja, ik ben verwend), maar het is niet raar ofzo. Datzelfde geldt nu voor mij en mijn mocktails.

Dus waarom is het wel raar als je een Pepsi Max teruggeeft met de opmerking dat je vroeg om een Cola Light?

Gelukkig zijn er steeds meer restaurants/ brasseries waar ze het licht wel gezien hebben en ze tegenwoordig gewoon Coca Cola schenken. Maar dat dit zo’n gedoe is, en dat ze daarmee eigenlijk in overtreding zijn, vind ik echt van de zotte.

Als ik geniet van een goeie alcoholvrije G&T, en mijn vriendin van haar glas wijn, kan iemand anders toch ook genieten van een goed glas cola? Je moet gewoon de keuze hebben…

Dus, ober: voor ons graag een Coca Cola Zero met ijs en citroen!