Sylvia wil het even hebben over stierlijk verwende mopperpotten

Ze wordt wakker en rekt zich uit. Haar laken met gaten glijdt van haar af. Ze heeft een T-shirtje aan dat stijf staat van de viezigheid, en één van haar twee onderbroekjes. Sokken heeft ze niet. Gelukkig heeft ze sandalen gekregen van een ander kindje dat eruit gegroeid was. Het is woensdag en woensdag is wasdag. Niet met een wasmachine, Robijn wasmiddel en een strijkplank.

Wel in een emmer met koud goor water. Met een stok die groter is dan zijzelf probeert ze de schamele kledingstukken van het gezin in beweging te krijgen. Dit meisje is zes jaar oud en geboren in een tentenkamp in Duhok. Een ander thuis heeft ze nooit gekend. School? Ziekenhuis? Zwembad? Bibliotheek? Allemaal nog nooit gezien. Dát beste mensen, is overleven in een k#tland.

Hand in hand zitten ze. In het restaurant. Op date. Maar die handen liggen niet op tafel. Dat handen vasthouden gebeurt stiekem. Onder tafel. Want dit stel leeft in Hongarije. En in Hongarije hebben ze een ‘anti-homowet’. Wordt het homohuwelijk verboden, en mogen homostellen geen kind meer adopteren. Alles onder het mom van  ‘bescherming van onschuldige kinderen’, is homoseksualiteit daar strafbaar. Niet mogen zijn wie je bent, niet je leven kunnen leiden zoals jij dat wilt, dát is pas k#t.

De reden doet er niet toe

Met tranen in haar ogen kijkt ze naar de zwangerschapstest. Zwanger. Maar ze wil het kind niet. Ik weet niet waarom niet. Misschien heeft ze al kinderen en is haar gezin compleet. Misschien heeft ze geen kinderwens. Misschien studeert ze nog, vindt ze zichzelf er nog niet klaar voor.

Misschien is het van een one night stand, of het ergste scenario: komt het door verkrachting. Maar de reden doet er helemaal niet toe. Het enige wat er toe doet, is dat ze zelfstandig en individueel kan kiezen voor een veilige en legale abortus. Maar ze woont in Polen. Polen, waar fundamentele grondrechten, vrijheidsrechten, ineens politiek gemaakt worden. Waar ze de abortuswet enorm ingeperkt hebben. 

Het gevolg? Een gigantische toename van illegale abortussen, en als gevolg daarvan vrouwen die levensgevaarlijk  gewond raken en soms zelfs overlijden. Vrouwen die niks misdaan hebben. Enkel vrouwen die genoeg geld hebben, al dan niet met hulp van anderen, kunnen nog voor een veilige abortus kiezen. Hoe? Door naar het buitenland te vluchten. Naar Nederland, bijvoorbeeld. De helft van een complete bevolking hun vrije keuze afnemen, dát is k#t.

Maar hé, laten we het over Johan Derksen hebben…

Want die kwam afgelopen week in het nieuws omdat hij bedreigd wordt, en hij vindt Nederland een k#tland. En ja, als Johan Derksen het zegt, dan wil SBS6 graag weten hoe ‘de rest van Nederland’ daarover denkt. De uitslag lijkt het heel duidelijk. Tenminste, op het eerste gezicht.

Want als je even verder kijkt dan je neus lang is, realiseer je je al snel dat mensen met een beetje normaal verstand niet meedoen aan een dergelijke enquête. Maar aan de groep die het met Derksen eens is, even dit:

Ja, we hebben woningnood, en er wordt teveel bezuinigd op zorg en onderwijs (en vast ook op politie, defensie en weet ik wat nog meer). Roken en alcohol worden actief ontmoedigd. Verder moeten we in de auto allemaal een veiligheidsgordel om en een rood verkeerslicht betekent stoppen. Voor iedereen. En het regent ook nog vaak.

Er is veel mis in Nederland, maar dat maakt het nog geen k#tland

En ja, ook in ons land bestaat armoede. Eén op de 13 kinderen groeit op in armoede en dat zijn er dus een heleboel. Ja, ook bij ons bestaat homogeweld, en dat is waardeloos. Mensen worden beroofd, dagelijks wordt in een kleine duizend huizen ingebroken en er worden mensen vermoord. Sterker nog: het ene kind steekt het andere kind dood. Afgelopen week nog. Maar dat maakt Nederland geen k#tland. Als je dat denkt, kijk je dus écht niet verder dan je eigen kliko en drie stoeptegels en wordt het hoog tijd dat je leert dat wel te doen.

Denk even aan hoe het in een dictatuur is, voor je lelijke dingen over Nederland roept

In dit land hebben we kiesrecht en vormen meerdere partijen samen het kabinet. Ook al duurt dat soms een beetje lang, we hebben geen alleenheerser die zomaar de complete politiemacht overneemt.

In dit land strijden mensen elke dag voor jouw vrijheid van meningsuiting zodat je ongestoord door kunt gaan met het roepen en schrijven van (on)zinnige dingen. Hoe hersenloos ook, hoe kortzichtig ook, jouw recht op die mening wordt verdedigd.

Nederland een k#tland?

In dit land gaan kinderen naar school, hebben we ziekenhuizen voor iedereen en is er zorg voor ouderen. Is het perfect? Zeker niet. Er is, zoals we dat zo mooi zeggen, altijd ruimte voor verbetering. En raad ‘ns? Dat is er altijd. In élke relatie, persoonlijk en professioneel, in elk bedrijf, in elke non-profit organisatie. Óveral zijn dingen die beter kunnen. En soms ook moeten. Maar dat staat in geen verhouding tot een Belarus, of wat er met de Oeigoeren gebeurt. Volg eens een maand écht het internationale nieuws. Volgens mij realiseer je je dan al heel snel dat je over Nederland van alles kunt zeggen, maar niet dat het een k#tland is.

O, en tot slot nog een tip die ons allemaal verder helpt: