Sylvia over online pesten: "Gaan we het ooit leren?"

April 2017. Bijna twee hele jaren geleden. Toen schreef ik voor het eerst een column voor Nouveau over online bullying.

Februari 2019 is het zo erg geworden dat de stichting Slachtofferhulp een complete campagne heeft gelanceerd, omdat de reacties op sociale media zó ontzettend uit de bocht vliegen en mensen compleet ontredderd achterlaten.

Aan al die mensen aan de zijlijn die dat soort reacties plaatsen: Wat is er toch met jou aan de hand? Wat ben je aan het doen? En, belangrijker: Denk je echt dat je iets constructiefs bijdraagt? Laat me je dan direct uit de droom helpen: Dat doe je niet. Het enige wat je doet, is een trap nageven. En last time I checked, heeft dat nog nooit iemand geholpen…

Het weerhoudt me niet

Ook al krijg ik zelf met enige regelmaat een emmer bagger over me heen, het weerhoudt me er niet van me in dergelijke discussies te mengen, groot of klein.

Want of het nu een vrouw is die akelig reageert onder een post over de jarige zoon van Wendy van Dijk, of iemand die bij een dodelijk ongeval reageert met ‘zal wel gezopen hebben/ zal wel zo’n aso gozer van 18 geweest zijn’, ik vraag me op zo’n moment echt af wat het probleem van die mensen is.

Heel vaak is het afgunst, maar als het gaat over ongevallen waar mensen gewond bij zijn geraakt of zelfs overleden, kan ik het eigenlijk niet bedenken. Want wat ís het dat je je geroepen voelt om nog een keer extra te kwetsen? Ben je het type dat zich groot voelt door op een ander z’n hoofd te gaan staan?

Dan ben jíj degene met een probleem en kan ik je alleen maar aanraden met jezelf aan de slag te gaan. Goed voor jou én voor je omgeving.

Met recht, komt plicht

Of ben je het type ‘We leven in een vrij land, ik zeg wat ik wil!’ Voor jou lijkt het me een ontzettend goed idee om te leren dat elk recht gepaard gaat met een plicht.

Met het recht om auto te rijden, komt de plicht om je aan de regels te houden en liefst een beetje meer zoals extra goed opletten in woonwijken. Met het recht om alcohol te drinken, komt de plicht om je bewust te zijn van de gevaren zoals dronkenschap, en wat dat kan aanrichten.

En, met het recht om je mening te geven, komt de plicht om na te denken: Is wat ik wil gaan zeggen waar? Is het nodig om te zeggen? Is het vriendelijk? Helpt het iemand?

Leer de feiten voor je iets klakkeloos aanneemt, begrijp de beweegredenen voor je oordeelt en misschien wel het belangrijkste: Plaats jezelf in de ander z’n schoenen voor je iets zegt dat kwetst.

Je hebt geen idee wat je aanricht

Bovendien: Is het aan jóu? Als je de betrokken mensen niet kent, lijkt het me van niet. En weet je: Zeg vooral alles wat je wilt, maar zet ’t niet op sociale media. Je hebt geen idee wat je aan kunt richten.

Denk aan de nabestaanden, de veroorzaker van een ongeluk of het slachtoffer van een verkrachting. Heus, ze hebben het al moeilijk genoeg zonder jouw briljante hersenspinsels.

En aan alle mensen zoals ik die zo ‘gek’ zijn om ons er steeds weer opnieuw tegenaan te bemoeien: Laten we dat vooral blijven doen, want verandering begint bij onszelf.

Zoals Mahatma Gandhi altijd zei:

Maak er een mooi weekend van.