Sylvia over kerst, corona en haar helden

Morgen is het 24 december, Kerstavond. De 5e keer dat ik met Kerst een blog voor Nouveau schrijf. Ik heb ze net allemaal nog ‘ns zitten lezen...

In 2016 begon het met de traditie van ‘All you need is love’.

In 2017 was ik aan het klagen over kerstkaarten.

In 2018 kickte ik mijn eigen tradities overboord...

...maar toch ook weer niet helemaal.

Vorig jaar vond ik het allemaal maar lastig... 

...maar gelukkig ontdekte ik toen een paar fijne kerstfilms.

En dit jaar?

Ja jee..wat kan ik er nog over zeggen? Het is allemaal wel zo ongeveer gezegd. Zelf hoorde ik voor het eerst over corona toen ik aan de andere kant van de wereld was.

Ik weet nog dat ik net lekker had gedoucht, me aan het opleuken was voor het diner, ondertussen met een half oog CNN keek, en tegen mijn Lief zei: ‘Wat is dat toch met dat vage corona-gedoe?’ Dat we begin februari terugvlogen met een tussenstop in Singapore waar we een ‘body temperature check’ kregen van vacuümverpakte mensen en dat ik dacht ‘doe ff normáál!’ en er in alle eerlijkheid ook wel om moest lachen. Little did I know...

Kerst 2020

Tien maanden later leven we in een heel andere wereld. Bestaat corona niet ergens op de achtergrond in een ‘ver van mijn bed show’, maar is het dichtbij. Akelig dichtbij.  Op het moment dat ik dit schrijf, zijn nog twee mensen die ik ken ziek geworden. Allebei hebben ze een gezin en jonge kinderen. Ze zijn dus niet oud en ook al niet obese. Eerder het tegenovergestelde, en ik maak me zorgen.

Één van mijn liefste vriendinnen heeft corona gehad. Zij is gelukkig weer hersteld en gewoon in ‘haar ziekenhuis’ aan het werk. Ik zeg ‘gewoon’ maar dat is het in het ziekenhuis allang niet meer. Die mensen zijn echt helden.

Er zijn veel helden in dit land

We hebben het altijd over ‘de helden in de zorg’, ik ook hoor, maar we hebben meer uitblinkers in dit land.

Zo was ik net blij dat ik de voordeur open kon doen voor nog zo’n held: de bezorger van AH die mij elke week boodschappen brengt, áltijd vriendelijk en geduldig.

Ik denk aan mijn lieve kapper die in de drukste maand van het jaar haar kapsalon moest sluiten en evengoed haar team en vaste lasten moet betalen. Zij is net zo goed een held. En zo zijn er nog veel meer: van helden in het OV tot de mensen in de horeca, en duizenden vrijwilligershelden.

Eindelijk een vaccin!

Gelukkig zijn er ook positieve geluiden: het vaccineren is eindelijk begonnen. Helaas nog niet bij ons, maar het komt. In andere landen zijn ze al gestart en zodra ik mag, laat ook ik me inenten.

Ik proost op een veiliger, gezonder 2021 waarin we elkaar weer mogen vasthouden en een knuffel geven!